Op weg naar Scheveningen-haven zit ik in een drukke lijn 11. In Rotterdam kwam eerst tram 7 aan de beurt en vervolgens vanaf Centraal de trein naar Den Haag HS. Je moet er wat voor over hebben als je van je slopende rugpijn af wilt. Nog nooit heb ik zo vaak gebruikgemaakt van het OV als de afgelopen weken, ik hobbel af en toe in bussen, stap voorzichtig in trams en treinen en heb zelfs de metro herontdekt. Dit is de tweede keer dat ik naar m’n triggerpoint-therapeut ga. Aardige man, ziet er heel gespierd en gezond uit en kneedt met sterke vaardige handen m’n pijnlijke onderrug. ‘Een plank’, zei hij de eerste keer en ik grimlachte. Het doel van de therapie is de triggerpoints te deactiveren die de pijn veroorzaken en de spieren in staat te stellen zich weer te ontspannen.
M’n therapeut triggert die plekken waar de spierknopen zitten, een behandeling die althans bij mij zeer pijnlijk is. Het is even doorbijten, maar dat heb ik er graag voor over. Als de circa veertig minuten voorbij zijn rol ik enigszins duizelig van de behandeltafel af en besluit eerst bij te komen in een van de nabijgelegen restaurantjes met uitzicht op de haven. Onderweg waai ik bijna van de kade af, het is herfst in september. Ik zag daarnet zelfs meisjes met mutsen! Op de terugweg valt m’n oog opeens op het bordje Slush! in een haringkar, geen idee wat dat voor een merkwaardig drankje is, we rijden vervolgens langs de Algemene Hindoe Basisschool en passeren het Museon. Misschien wel een idee om hier de volgende keer uit te stappen als ik me beter voel dan nu.
Marjelle
All night long Triggerfinger
