Tagarchief: stress

Het inlevingsvermogen van een garnaal

Toen ik de trap opklom om weer een nieuw peertje in de ganglamp te draaien en even later op weg was naar AH om m’n lichtvoorraad aan te vullen was ik in gedachten al een blog aan het schrijven over m’n laatste dagen. Buren-stampen-nooit-meer-slapen en dat dan op de maat van ‘Hoeren neuken nooit meer werken’. Funny how the mind works. Inmiddels thuis staat er nog geen letter op papier en ben ik niet alleen twee peertjes rijker maar ook een groot knapperig stokbrood waarvan ik meteen, jas nog aan, een flinke hap neem. De afgelopen periode staat in het teken van stress en oververmoeidheid veroorzaakt door aanhoudende geluidsoverlast waardoor m’n slaappatroon danig verstoord is geraakt, m’n lijf weinig weerstand meer heeft en rugklachten veel langer voortduren dan normaal. Ook de herstart van m’n puzzelwerkzaamheden heeft eronder te lijden gehad, de laatste maanden zelfs helemaal stilgelegen.


Inmiddels ben ik een aantal telefoontjes met Havensteder, mails en vele gesprekken met diverse buren verder en is eindelijk duidelijk geworden wie die stampende kwelgeesten zijn. De voordeur van m’n bovenburen grenst namelijk aan een andere galerij waardoor ik heel lang geen idee had wie het waren. Tot deze week. Nadat ik eerst een Turkse familie benaderd had, sprak ik gisteren het enige andere gezin op de tweede etage met jonge kinderen en ook hier laminaat op de vloer. De vrouw hoorde me aan, ze vertrok geen spier, ook niet toen ik vertelde dat bij mij de plafondlampen aan de lopende band kapot gaan en ik inmiddels kook bij een schemerlampje. Ze knikte, zei af en toe ‘oh’ en vertelde toen dat ze regelmatig naar Bonje Met de Buren! keek. ‘Mijn god, ze heeft het inlevingsvermogen van een garnaal’, drong langzaam tot me door.
Marjelleh

Two tongues at one time Mariee Sioux

Foto Witold Riedel

‘Godver!’


Vandaag werd ik weer wakker na een paar uur slaap, nu is dat niet zo erg, ik word al jaren een aantal keer per nacht wakker om vervolgens me nog eens lekker om te draaien en tevreden opgerold verder te dromen. Maar als je niet meer kunt slapen en de volgende ochtend nog vermoeider je bed uitstapt dan je erin ging, wordt het een ander verhaal. Die slopende moeheid begint me op te breken, ook al fiets ik mezelf er tot nu toe doorheen en sleep ik me aan mijn eigen haren het bed en de deur uit, zij het met grotere tussenpozen. Daarstraks merkte ik dat ik nu toch echt minder kan hebben dan normaal, wat je daar ook precies onder mag verstaan.

Op een gegeven moment hoorde ik vanmiddag weer een rollend stampend geluid boven me. De olifantjes noem ik tegenwoordig trouwens olifanten, want verkleinwoordjes maken de overlast geen millimeter minder. Je hebt het ook niet over ‘geluidjes’ als je bijna uit je vel springt van het gebons boven je kop. Ik niet in ieder geval. Daarnet klonk dus het geraas van een olifant die het balkon als oefenterrein had uitgekozen om z’n rolschaatskunsten op bot te vieren. Ik hoorde mezelf keihard vloeken (alsof dat enige zin heeft), ‘godverdomme* kutklootzakken!’ Voor een beetje vloeken draai ik m’n hand niet om, maar dat ik me zo liet gaan vind ik toch wel iets minder, hoewel zeer begrijpelijk gezien de lawaaierige context van de afgelopen negen maanden.

Door vermoeidheid, stress en irritatie moet m’n genuanceerde begripvolle ik af en toe even plaatsmaken voor m’n geïrriteerde opgewonden ik. Dan heb ik bijna zin om erop te slaan, bij wijze van, want dat dóe ik natuurlijk niet. Ik ben ‘netjes’ opgevoed, of dat veel geholpen heeft is ook weer een ander verhaal. Hans zei weleens lachend ‘ben jíj nu een dame?’ waarop ik hem grinnikend met m’n liefste Bambi-ogen aankeek. Verbaal kan ik dus weleens heel direct zijn, maar vliegen doe ik geen kwaad.
Daarnet heb ik PWS, de woningbouwvereniging gebeld, ik was het zo zat. ‘Stuur maar een brief’, kreeg ik enigszins nors te horen en op mijn vraag over bemiddeling bij eventueel nieuwe woonruimte zoeken werd ik doorverwezen naar de woningkrant. ‘Dat schiet lekker op met een wachttijd van een paar jaar’, dacht ik. Ik liep de deur uit, naar buiten, op de fiets, even weg in eigen stad.
Marjelle

Muziek: Beautiful Eminem
"But don’t let them say you ain’t beautiful
They can all get fucked, just stay true to you"

*rododendron onschuldig

In plaats van rolschaatsende olifanten, een paar rustgevende plaatjes