Tagarchief: Tangerine

‘Yes ma’am!’

Soms spreek je iemand en is het meteen aversie op het eerste gezicht, de manier van presenteren en reageren staat diametraal tegenover je eigen benadering. Normaliter ga je dan snel een blokje om, maar soms kan dat niet, dan ben je veroordeeld tot elkaar omdat je die persoon nodig hebt om een probleem op te lossen. Recent had ik een gesprek met zo iemand, haar formeel ingesproken VoiceMail-bericht en de enigszins verbeten toon deden al een alarmbelletje of twee rinkelen, maar ik had me voorgenomen om me niet van de wijs te laten brengen en vriendelijk te blijven tot het bittere einde. Nu ben ik op zich een vredelievend persoon, aardig, vriendelijk, noem maar op, maar aan meepraten en vleien heb ik een hekel. Bovendien ben ik kritisch, ik ga niet deemoedig jaknikken als ik nee bedoel of vind dat iemand appels met peren vergelijkt.


De communicatie liep dan ook moeizaam toen ze meteen met een verontwaardigd ‘ja, maar dat is veel te vaag!’ begon in plaats van te informeren wat precies het probleem was, ook sleepte ze er steeds protocol ‘zus en zo’ met de haren bij terwijl het daar niet om ging. Daarbij bleek ze m’n mail maar met een half oog gelezen te hebben en vroeg naar een aantal dingen waarop ik al een antwoord had getypt. Toen ze me vervolgens iets in de mond probeerde te leggen wat kant noch wal raakte, slikte ik een adremme opmerking in. Het is een beproefde techniek van mensen om als ze er zelf niet uitkomen de boel om te draaien en het bij de ander neer te leggen. Even diep ademhalen, dacht ik, een glimlach in m’n stem leggen en kalm blijven, ‘wat een vreselijk mens!’ knarsetandde het ondertussen in m’n hoofd. Soms moet je jezelf geweld aandoen omdat je anders zeker aan het kortste eind trekt als je last hebt van je bovenburen.
Marjelle

White of the world Tangerine