Tagarchief: zomer

Pijnlijk!

Geen parken, bossen, stranden of zinderende festivals deze keer, de afgelopen week ben ik aan huis gekluisterd door een spitaanval. Hoe belangrijk gezond-zijn is besef je dan weer des te meer. Normaal lopen was er de eerste dagen nauwelijks bij, het waren meer schuifelpasjes die ik produceerde. Zelfs de simpelste basishandeling leverde al problemen op: ‘hoe trek ik m’n schoenen aan?’ en laten we het over nagels knippen al helemaal niet hebben. Ook volle vuilniszakken hebben normaliter niet de neiging om uit zichzelf naar buiten te wandelen en als ze dat wél zouden doen is dat bepaald geen goed nieuws.

Het is een van de nadelen van alleen wonen, al zie ik daar ook voordelen aan als ik terugkijk op m’n samenwoonjaren. Eén van de eerste dingen die ik heb gedaan toen ik net door m’n rug was gegaan behalve m’n vriendin ver weg een noodkreet sturen, was de AH-bezorgservice mailen met een ellenlange boodschappenlijst. Het is wel een heel gedoe voordat je met je virtuele  winkelkarretje langs alle webproducten gewandeld bent, maar dan héb je ook wat. Het andere was een zsm-afspraak maken met een fysiotherapeut, al heb ik steeds meer twijfels over het nut ervan gezien m’n ervaringen in het verleden.

Via een hoop gegoogle ben ik uiteindelijk bij een triggerpoint-therapeut in Scheveningen terechtgekomen, de werkwijze en logica spraken me wel aan. Hoe je daar met pijn in je lijf en zonder auto komt is weer een heel ander verhaal, je moet er wat voor over hebben en dat heb ik. Ik wil zo graag van die pijn af, weer een gezonde rug krijgen, desnoods moet ik daarvoor wekelijks in een chloorzwembad springen. Inmiddels is de eerste behandeling achter de rug, ik was zo moe en groggy erna dat ik een taxi genomen heb vanaf Rotterdam CS. De jongen reed alsof de politie hem op de hielen zat en m’n vriendelijke opmerking ‘zo, jij hebt haast!’ werd totaal genegeerd. We vlogen door de straten en hij schampte bijna een paar voorbijgangers. Ik haalde opgelucht adem toen hij me ten slotte voor m’n huis afzette.
Marjelle

Listen (listen, listen) Wintersleep

‘Groeten uit Rotterdam!’

Nieuwsgierig geworden naar de parel aan de Maas besluit ik voor de tweede keer met de Aqualiner naar Heijplaat te varen. Toeval bestaat niet, op het dek zie ik dezelfde vrouw staan als de vorige keer, de Heijplaatse die me op het rivierstrand opmerkzaam heeft gemaakt. Na een zonnige overtocht waarbij ik alles fotografeer wat los- en vastzit op het water legt ze me uit hoe ik vanaf de RDM Campus naar het strandje moet rijden. Een aparte gewaarwording om op dit eiland rond te fietsen, een soort van miniatuur-Rotterdam met vriendelijke mensen en een rustige dorpskern.

Een van de voorbijgangers aan wie ik de weg naar het strand vraag, vertelt ‘ik woon hier al 56, nee, 57 jaar en ik komt er haast nooit’, ondertussen snuffelt haar hond nieuwsgierig aan m’n broekspijp. Ik ga op zoek naar het door haar beschreven ‘poortje in het groen’. Als ik dat eenmaal gevonden heb en het smalle bospaadje op fiets maak ik bijna weer rechtsomkeer. De Strand-pijl wijst naar een nabijgelegen boerderij en ik ben bang om weggeblaft te worden door een enge hond. Ik verman me en rijd het kronkelige pad af waarna ik opeens oog in oog kom te staan met de parel aan de Maas. Zand, zee, zon… Rotterdam op haar best. In het Dokkaffee sluit ik even later deze zonovergoten middag af met Earl Grey en kaascroissant, in m’n gedachten was ik even op vakantie.
Marjelle

Groet Chris Chameleon

Blikvanger!

Gnossienne no. 1 Erik Satie (filmscéne uit ‘The Painted Veil’)

Hangjongeren?

Duizel mij!

Duizel in het park

Rots in de branding

Een zomerzondag in het park

Nadat ik bij toeval een optredenvan het Manuel di Candinho Quintet meemaak op het overvolle terras van de Kunsthal rij ik door naar Het Park. Vandaag is de laatste voorstelling in de ZomerZondagenreeks, precies op tijd zet ik m’n fiets naast een ijscokar. Op het met bloemen versierde podium op het veld tegenover het koetshuis zijn de Balcony Players net begonnen, hun muziek is een opzwepende mix van klezmer & gypsy. Het is druk in het park, jong, oud, dik, dun, met of zonder hond en kids, alles staat of ligt in het gras, de sfeer is ontspannen en de zon bij vlagen heet.

Onder de bezielende leiding van de violiste wordt het ene na het andere nummer vol overtuiging gebracht. Een stel kleintjes zit inmiddels zelfs al op het podium, mensen dansen, klappen en hebben het naar hun zin. Het enthousiasme spat dan ook van de jonge muzikanten af, een kleurrijke en internationale band, de een heeft z’n wortels in Peru, de anderen komen uit Nederland, België en de VS.  Leuk optreden en een mooi initiatief zo’n gratis festival voor alle Rotterdammers. Volgend jaar ga ik een aantal ZomerZondagen eerder op pad neem ik mezelf voor.
Marjelle

Bont en blauw!

A good man is hard to find Sufjan Stevens

Go back to the Zoo

Flarden van het gesprek van gisteren komen terug. M. is een bijzondere vrouw en een van de zeer weinigen die me echt ziet en begrijpt. Jammer dat we elkaar niet op een ander moment, op een andere manier zijn tegengekomen, maar misschien moest het zo zijn. Dat is een van de dingen die ik de afgelopen jaren steeds meer geleerd heb: loslaten en accepteren. ‘To go, or not to go: that is the question’ twitterde ik daarstraks. Aan de ene kant trekt het beeld van de zee met mij pootjebadend in de golven me aan, aan de andere kant spreekt het idee van een strand bezaaid met blote lijven me een stuk minder aan.

Acht minuten over twee, m’n keuze is gemaakt, die ene trein haal ik toch niet. Ik heb meer behoefte aan groen en dieren om me heen nu, letterlijk ‘een wereld van mooie plaatjes’, maar dan heel anders dan in het gelijknamige boek van Simone de Beauvoir. Op weg naar Blijdorp ga ik eerst even bij Floor langs voor een warm broodje, de Zoo-catering is niet echt aan mij besteed, hopelijk krijgen de dieren malsere brokjes. Het is lekker in de stadstuin waar ik onder een parasol zit met een schrijfblok binnen handbereik.

Even later fiets ik naar m’n eindbestemming, slenter door Chinese tuinen en fotografeer pasgeboren zwijntjes, best schattig als ze nog zo klein zijn. Bij de lama’s ontdek ik ook een nieuwe telg, het staat nog heel rank op z’n pootjes en z’n vachtje lijkt wel van fluweel zo zacht. Helaas mislukt onze fotoshoot, het woord ‘stilstaan’ komt nog niet voor in babylamataal. Heerlijk als er zo weinig mensen zijn en ik het dierenrijk alleen heb. Af en toe komen vervelende gedachten op,  die ik vervolgens resoluut van me afschud en mezelf herinner aan het mooie compliment wat M. me gaf. Ik ben hier, nu, zon,  groen, …, morgen zien we weer verder.
Marjelle

Electric Go Back to the Zoo (Amsterdam Acoustics)

Moulin Rouge?

Romulus Sufjan Stevens