Een aantal jaar geleden kwam ik door omstandigheden opeens in Tilburg terecht. Stad waar ik ooit een blauwe maandag op school zat. Met pijn in mijn hart liet ik Rotterdam achter. Ik herinner me nog goed hoe ik een van de eerste dagen door de Piushaven doolde. Een muisgrijze sfeer, vrijwel geen mens op straat. Ik was een klein, onbetekenend stipje in een vreemde stad die in niets op Rotterdam leek. Ik dacht terug aan de schuimende watertaxi’s, de imposante schepen op de Maas, de Kralingse Plas en het dito Bos, het Museumpark, Trompenburg Tuinen, hotel New York, de Euromast. (En nog veel meer.)
Kralingse Bos, Rotterdam
Inmiddels is het vijf jaar later. Tilburg heeft zich van zijn beste kant laten zien. Altijd druk in de weer, plannen maken, nieuwe dingen uitproberen. The sky is the limit. Horecatentjes schieten her en der als paddenstoelen uit de grond, wegwerkzaamheden en opbrekingen zijn aan de orde van de dag (dat dan weer wel). Het station wordt op de schop genomen; opeens kun je weer dóór het kroepoekdak heen kijken. Kortom, Tilburg zit bepaald niet stil. De Piushaven is steeds levendiger en aantrekkelijker geworden. Sinds kort is er ook een heus handbediend pontje, De Ferry. Vanaf het dakterras van RAK heb je een prachtig uitzicht over de haven. Alleen jammer van de Love Boat, dat blijft een vreemde eend in het water.
Wat is er allemaal veranderd? Er is een gloednieuw busstation, de immense LocHal staat er nog maar net en heeft al een paar prijzen in de wacht gesleept. Dan heb je de Spoorzone met onder andere het gezellige RAW, en Station88, een waar walhalla voor ondernemers, waar je ook gratis workshops kunt volgen. Het enthousiasme spat ervan af bij Hostel Roots, dat onlangs is uitgebreid met een Tiny House waar ik eerst stiekem een beetje verliefd op was. Elke keer als ik langsfietste, dacht ik: wat zou dit een leuke werkplek zijn. Verder is er nog Vittorio die een bijzondere ontmoetingsplek heeft gecreëerd bij de draaibrug van de Piushaven waar iedereen altijd welkom is.
Spoorpark, Tilburg (groene kant)
Last but not least is in juni het Spoorpark geopend, bedacht en ontworpen door Tilburgers. Groots opgezet, met aandacht voor jong & oud. Op een terrein van twintig voetbalvelden groot vind je onder andere zonneweiden, sport- en speelplekken, een vijver, camping, skatebaan, waterplein en T-Huis. Behalve schaduwrijke bomen mis ik nog wel een beetje het échte parkgevoel. Het gras moet nog veel groener worden en alles wat groeit en bloeit heeft een flinke dot pokon nodig. Alles bij elkaar is het zeker een aanwinst. Ten slotte ben ik benieuwd naar het reuzedoolhof Doloris en de rooftopbar met uitzicht op de skyline van Tilburg. Doloris sla ik over in verband met claustrofobie – dat is toch echt een brug te ver – maar die bar zie ik helemaal zitten.
En Rotterdam? De stad zit nog steeds in mijn hart.
Op een dag ga ik terug – maar niemand weet wanneer.
Marjelle
Mooi dat je toch je draai in Tilburg hebt gevonden. Lijkt me een interessante stad.
Het is zeker geen verkeerde stad! 🙂 Ook veel groen (in de omgeving) en er is dus het nodige veranderd de afgelopen jaren.
Klinkt dus al bij al niet slecht.
Dat klopt, Bentenge. 😉
Gevonden, en gelezen! Leuk stukje, Mariëlle!
Mijn eigen blog, Ogen en oren te kort, dat eigenlijk een voortzetting van mijn VK blog was, heb ik trouwens een tijdje geleden voor derden gesloten.
Uit privacy overwegingen, en om van akelig geklier (annex ongezonde nieuwsgierigheid) van trollen en hufters gevrijwaard te blijven, verder… 😉
Maar sowieso las geen hond het meer, haha! 😀
Het is nu echt letterlijk een dagboek geworden, en ik vind het goed, zo…
Dank je, Bart!
Toen het VK-blog opgeheven was, werden de blogs nog een aantal jaar gepubliceerd (is niet het juiste woord, getoond op een blogroll of zoiets ;)) door OBA. Maar als dat stopt en je niet regelmatig meer blogt, dan verdwijnen lezers uiteindelijk …
Oké, als jij het prima vindt, dan is het goed. 🙂
Ja, dat is waar ook, ik heb nog inderdaad een paar jaar op OBA gezeten, dat genereerde nog enige views (niet veel meer, en toen al dramatisch afnemend) 😉
Ik heb altijd vrijwel dagelijks geblogd, maar kreeg de indruk dat alleen trollen en ongezond nieuwsgierigen me af en toe (hinderlijk) volgden…..
De geringe prijs die ik voor het totaal afsluiten van mijn blog voor derden betaal is, dat ik nu écht geen lezers meer heb.
De grote ‘upside’ van een gesloten dagboek is, dat je er zonder enige remming of terughoudendheid open en eerlijk in kunt schrijven en reflecteren wat je wilt…. 😀
Ja, jij zat er toen ook bij.
Dat laatste is natuurlijk wel een voordeel idd … 😉
Zomaar opeens weer een berichtje. Ik hoop op een vervolg, Marielle. Las/lees je stukjes graag. Ik heb mijn draad ook weer opgepakt. Bloggen vind ik toch een fijnere manier dan facebooken. En weinig lezers is ook heerlijk na al die jaren ondergesneeuwd te zijn geweest met onpersoonlijke like.
Bedankt voor je compliment, Ron!
Ik heb een hele tijd niet geblogd door omstandigheden en wilde dus ook de draad weer oppakken. 😉
Succes met je blog, ik kom weer eens kijken (ik herinner me wel dat ik destijds problemen had met het reageren op Blogspot).