De situatie met mijn vriendin ver weg laat me niet los. Ik probeer te achterhalen waar en wanneer de toon veranderd is. Binnenkort spreek ik haar waarschijnlijk voor het eerst in een maand weer. De afgelopen vijf jaar is er nooit een wolkje aan de lucht geweest. Zij is een van de zeer weinige mensen bij wie ik mezelf kan zijn en aan wie ik m’n diepste gedachten toevertrouw. Deze keer voelt het anders, er zijn een aantal dingen gebeurd die ik niet begrijp, die ik niet kan rijmen met hoe ik haar heb leren kennen. Wat is mijn aandeel erin? Kritisch neem ik m’n eigen gedrag onder de loep. Als het niet goed met me gaat en er daarbovenop vervelende dingen gebeuren heb ik de neiging om me terug te trekken. Iets waar ik me steeds meer tegen probeer te verzetten, niet alleen geeft het de ander alle ruimte om dingen voor me in te vullen, ook wil ik af van dat verlammende gevoel.
'It's the friends you can call up at 4 a.m. that matter'
Het idee dat je in de verkeerde film bent beland en niets anders meer kunt doen dan gelaten toekijken terwijl mensen om je heen de ene na de andere voorbarige conclusie trekken. Wat ook steeds duidelijker wordt is dat ik ondanks dat ik assertief ben op sommige gebieden me af en toe toch te bescheiden opstel. Een beetje bescheiden is prima, maar als je te veel rekening met andere mensen probeert te houden dan bestaat het gevaar dat dat als normaal wordt gezien en doe je bovendien jezelf tekort. Voor een deel ligt dat aan mij omdat ik mensen vaak te veel ruimte geef, ten dele ligt dat ook aan de ander die zelf verantwoordelijk is voor zíjn reactie daarop. Hoe dit verder gaat weet ik niet*, laat ik van het positieve uitgaan zoals ik meestal doe en hopen dat wederzijdse eerlijkheid, openheid en vertrouwen de vriendschap instandhouden.
Marjelle
Postcards from Italy Beirut
Titel: uit het werk van Johan Daisne
*Inmiddels is alles uitgesproken
Alleen al je gevoel benoemen helpt vaak al in dit soort situaties.
Ah, zie je *
Mooi!
Dat is belangrijk idd, ook schrijven, de situatie onder woorden proberen te brengen op virtueel papier helpt daarbij iets.
* Idd!
Dat hoop ik ook Marjelle.
Echte vrienden zijn er maar weinig.
Op afstand is het sowieso al moeilijk om de communicatie zuiver te houden.
Kijk maar wat hier bij het bloggen af en toe gebeurt.
Een boodschap kan anders over komen als dat hij bedoeld is.
Inmiddels is alles gelukkig uitgepraat, Kitty (zie *). 🙂
Klopt, daar zijn er maar heel weinig van.
Het is zeker lastiger als je elkaar niet ziet, dan mis je alle non-verbale communicatie. Bij louter virtueel spelen nog een aantal andere zaken mee, mensen kennen de ander waar ze van alles over lopen te roepen en voor in te vullen helemaal niet, gevoel voor humor is vaak anders of wordt verkeerd begrepen, woorden komen soms harder over op virtueel papier dan als je ze lichtvoetig zegt, etc.. Ik benadruk dan ook altijd ‘vraag het gewoon als je iets niet snapt’, dat is de beste manier om dingen te verduidelijken. Slechts weinig mensen blijken in staat of bereid om op zo’n manier te communiceren en dan houdt het wat mij betreft op, ik ben niet geinteresseerd in de hersenspinsels van een ander.
Zoek het niet (alleen) bij jezelf.
Ken dat gevoel heel goed.
Groet Luuk
Ik probeer kritisch te kijken naar beide kanten, dat doe ik ook als iemand mij iets vertelt over een ander bv. die er niet bij is (en zich niet kan verdedigen). Verder vind ik het belangrijk om ook naar je eigen aandeel te kijken, voor hetzelfde geld kun je dingen in de toekomst mss ietsje anders doen en/of diegene duidelijk maken waarom je deed wat je deed. Vaak blijken dingen anders bedoeld dan ze soms kunnen overkomen, wat Kitty ook al aanstipte.
Groet terug. 🙂
Communiceren blijft moeilijk. Je kunt het voor jezelf nog zo duidelijk hebben uitgelegd en denken dat de ander het nu begrijpt en toch … blijkt het een volgende keer niet zo te zijn. Ik hoop dat het nu goed blijft gaan tussen jullie twee.
Klopt, daarbij is het ook handig om af en toe te vragen of die ander wel begreep wat je bedoelde. Al moet je dat ook niet te vaak doen natuurlijk. 😉
Hoop het ook, wat tot nu toe essentieel is (gebleken) in onze relatie is dat we allebei bereid zijn om te luisteren zonder meteen te oordelen.
Ik zie ‘inmiddels is alles uitgesproken’. Ben je er goed uitgekomen? Lastige dingen dit. Het lijkt wel alsof je met het klimmen van de jaren (nou ja) makkelijker vrienden verliest dan nieuwe maakt. Sterkte!
Ik vind van wel, het is uitgesproken & duidelijk nu, het was ook een combinatie van factoren die een rol speelde en dan is het wat mij betreft klaar, gaan we gewoon weer verder.
Zo lijkt het wel idd, maar dat heeft er in mijn geval ook mee te maken dat er een aantal mensen bijzat waar ik normaal gesproken nooit be’vriend’ mee was geraakt als dingen anders waren gegaan de afgelopen jaren (voer voor een blog). 😉 Wat ook een rol speelt, denk ik, is dat je vroeger makkelijker min of meer gelijkgestemden tegenkwam, tijdens studie bv., op feesten, etc., dat ging haast vanzelf, en mensen die op dezelfde golflengte zitten en hetzelfde gevoel voor humor hebben kom ik niet tegen bij AH of een workshop, etc., etc.
Thanks!
Gelukkig is het dus uitgesproken…
Dát, en het op papier (scherm) zetten kan idd vaak verhelderend werken.
Is ook mijn eigen ervaring.
Dit voorjaar nog, merkte ik dat er ‘iets’ dreigde te gaan mislopen tussen mij en en familielid. En om te voorkomen dat er misverstanden kwamen heb ik toen ook met haar gesproken, en binnen 5 minuten waren we er helemaal uit.
Soms kom je ook onwil en achterdocht tegen, dat heb ik begin van dit jaar nog ondervonden. En tegen zoveel wantrouwen en ‘invullen voor een ander’ kon ik niet op, het kwam tot een volledige breuk, en ik vind het prima. Geen negatieve energie meer aan besteden, het was water naar de zee dragen…..
Mooi dat jullie er toen binnen vijf minuten uit waren! 🙂 Sommige dingen blijken vaak relatief simpel te zijn, als er maar de wederzijdse wil is om eruit te komen i.p.v. nog meer olie op het vuur te gooien door rare aannames, etc.
Precies, negatieve energie is slopend.
*, uitgesproken. Dat is altijd een goede zaak natuurlijk. Maar al te vaak ontstaan spanningen uit niet uitgesproken misverstanden. Zonde natuurlijk.
Idd zonde, Aad, (uit)praten is essentieel.
Zoals je ook al aangaf in je laatste zinnen, een misverstand of het niet begrijpen van iets is toch maar een gesprek ver weg? Tenzij je iets heel ergs hebt gedaan (of de ander), maar dan weet je dat meestal wel.
Ik merk soms dat het probleem zich situeert in iets niet durven, willen zeggen. Sja, dan blijft de ander natuurlijk met vraagtekens achter.
Het is niet altijd slechts 1 gesprek verwijderd van de oplossing, de opluchting… was het maar waar. 🙂 In dit geval speelde o.a. mee dat ze toen dit aan de hand was lang op vakantie was en niet bereikbaar was via Skype, nauwelijks internette, etc. Daardoor moest ik het noodgedwongen uitstellen waardoor je ook meer tijd hebt om je zorgen te gaan maken, maar er waren meer dingen, alleen voert dat te ver om hier neer te zetten. (Het blijft uiteindelijk toch altijd bij het oplichten van een virtuele tip van de sluier en dat geeft ook niet.)
Soms speelt idd een rol dat dingen moeilijk zijn om te zeggen, dat je ertegen aanhikt, aan de andere kant is het ook de ander z’n verantwoordelijkheid om als hij/zij met vraagtekens zit die gewoon uit te spreken i.p.v. af te wachten. Het werkt van twee kanten.