Vrijdag is het niet de dertiende

Sinds een paar dagen heb ik spierpijn overal, niet echt opzienbarend, zij het dat er geen enkele aanleiding voor is. Een fenomeen dat ik een aantal jaar geleden ook heb meegemaakt en allang geen last meer van had. Benen, armen, alles deed pijn. Waar het vandaan kwam, medisch Nederland had geen idee, wat de remedie ertegen was netzomin. In de slechtste periode kon ik m’n boodschappen niet meer goed dragen, maar met enig kunst- en vliegwerk plus fietstassen redde ik het meestal net wel.


‘De laatste keer dat ik echt hard gereden heb en nergens last van had is zaterdag’, bedenk ik. Misschien is m’n lijf al die opstapelende uren slaaptekort in combinatie met de hitte van de afgelopen week die met z’n 25 graden nog steeds in huis hangt gewoon zat. Wie weet is dit een waarschuwing zodat ik weer wat gezonder ga doen. Wat ik wel weet is dat m’n lichaam genoeg heeft meegemaakt en dat ik te weinig laat merken dat ik er toch blij mee ben.


Daarnet fietste ik flink door. ‘Ik kan het wel’, dacht ik, ‘ik trap gewoon door de spierpijn en moeheid heen, ik laat me niet zomaar kennen!’ Een houding die me soms meer kwaad dan goed heeft gedaan. Ook ik ben opgevoed en -gegroeid met de notie dat het beter is om de negatieve dingen te ontkennen en niet over gevoelens te praten behalve de ‘positieve’. Er valt dan wel een hele werkelijkheid weg die een gat slaat in je wereld. Ook toen al wist ik dat dit niet werkte, al kon ik dat niemand duidelijk maken.

‘Ik wil niet steeds dingen onder het tapijt vegen, lachen als ik verdrietig ben, doen alsof ik bepaalde dingen niet erg vind’, dacht ik vroeger vaker en slikte op den duur de meest persoonlijke of kritische kanttekeningen maar weer in op een enkele felle opmerking na.

‘Old habits die hard’ komt nu even in me op naar aanleiding van m’n fietsgedachten, al is het een wereld van verschil, nu en toen, ik accepteer de dingen veel meer zoals ze zijn en hou me een stuk minder in, wat mij betreft is alles bespreekbaar.
Behalve slaapmoe word ik af en toe ook doodmoe van sommige mensendingen, ‘maar verder gaat alles goed’ zou Hans ironisch zeggen.



M’n gedachten springen van lijf, lief, leed en Hans naar vrijdag. ‘Hoe zou de ontmoeting met R. gaan?’ vraag ik me af. ‘Best wel spannend om iemand na zo’n korte tijd voor het eerst live te zien’, mijmer ik verder, ‘al ben ik helemaal geen logeertype, misschien neem ik nu z’n aanbod om daar te blijven slapen wel aan, dan hoef ik ook niet zo laat met de trein terug. En wie weet slaap ik daar de sterren wel van de hemel vergeleken met het gewoel in m’n Rotterdamse bed, bovendien is m’n koplamp stuk en fietsen zonder licht is ook niet alles midden in de nacht’.
Marjelle


Muziek: Mick Jagger & Dave Stewart


17 Reacties op “Vrijdag is het niet de dertiende

  1. Positieve spierpijn is altijd beter dan de negatieve

  2. @ Marjelle
    Je bent altijd onderweg (en bezig), ontvankelijk voor nieuwe impressies, erop geprepareerd of erop gericht om die te vergelijken met oude, pik ik op uit je webartikelen. En zoals je zelf wel weet heeft iedereen zijn eigen pijngrens, die tot op zekere hoogte verlegd of zelfs verdrongen kan worden door bepaalde cultiveringen (wel of niet – mede – door toedoen van een ander / anderen). Bovendien bestaat er ook zoiets als een ‘levenszin’, een zintuig waarvan de werking, de waarneming je pas bemerkt als er iets niet in orde is met je lichaam.
    Althans, mede volgens mij, één van de twaalf zintuigen (meer dan zes) die onderscheiden wordt in de antroposofische zintuigleer; zie bijvoorbeeld het artikel "Zintuig- en denkleven" op een weblog waarmee ik later weer verder hoop te kunnen gaan.http://werkelijkheidsdoorgronding.blogspot.com/2009/05/voorlopige-titel.html
    Alinea vier van je weblogartikel doet me denken aan een emotiespiegel, waarmee een mens, wie niet, ook het één en ander te stellen kan hebben.
    Mooi nummer van de Stones, hier de lyrics:Old habits die hard
    I THOUGHT I SHOOK MYSELF FREE
    YOU SEE I BOUNCE BACK QUICKER THAN MOST
    BUT I’M HALF DELIRIOUS, IT’S TOO MYSTERIOUS
    YOU WALK THROUGH MY WALLS LIKE A GHOST
    AND I TAKE EVERY DAY AT A TIME
    IM PROUD AS A LION IN HIS LAIR
    NOW THERES NO DENYING IT, AND NO DECRYING IT
    YOURE ALL TANGLED UP IN MY HEAD
    OLD HABITS DIE HARD
    OLD SOLDIERS JUST FADE AWAY
    OLD HABITS DIE HARD
    HARDER THAN NOVEMBER RAIN
    OLD HABITS DIE HARD
    OLD SOLDIERS JUST FADE AWAY
    OLD HABITS DIE HARD
    HARD ENOUGH TO FEEL THE PAIN
    True blues. Mooie foto trouwens van de Oude Haven met het Witte Huis. Doet me tevens terugdenken aan vroeger. Café het Bolwerk bij sporadische avondjes stappen. k Weet eigenlijk niet of dat café daar nog zit.

  3. mooi intiem neergezet recht vanuit je hart en ziel
    mooier kan niet……
    (en die afbeelding ken ik bij de Haven)
    lieve groet van Annet en een fantastische
    avond gewenst

  4. *Je zult het wel grappig bedoelen, Kuifje, alleen snap ik de grap niet. 😉
    *Hai John, ik ben onderweg en ontvankelijk voor, dat klopt, maar niet erop gericht om ze te vergelijken met het oude, alleen als het in me opkomt of van toepassing is. Ik zal dat artikel later eens op m’n gemak gaan lezen. Bedankt voor de lyrics, ik had er ook al naar gegoogled omdat ik benieuwd was waar het over ging. 😉
    Grappig, want die foto was eigenlijk mislukt, toen heb ik een beetje zitten fotoshoppen waardoor het overbelichte juist geaccentueerd werd en de kleuren feller en vond ik ‘m toch wel wat hebben op z’n eigen manier. Café het Bolwerk zit er nog wel idd.
    *Dankjewel, Annet, je lieve reactie komt op een bijzonder goed moment. 🙂
    Ja, daar keek ik laatst op uit vanaf een van die terrasjes daar.
    Ik hoop het ook, i.i.g. hebben we wel dezelfde humor en dat scheelt de wereld soms.

  5. @ Marjelle
    Ik kende het nummer nog niet.
    Het nummer geschreven door Jagger en Stewart (van de Eurithmics) is uitgebreider.
    Zie: http://www.youtube.com/watch?v=8efM1or-bGA
    en http://www.stlyrics.com/lyrics/alfie/oldhabitsdiehard.htm

  6. Bedankt, John voor je links, ik vind jouw (oorspronkelijke) uitvoering mooier eerlijk gezegd, ik ga de link aanpassen. 🙂

  7. prachtige foto en bewerking Marjelle

  8. Dank, Joost, leuk dat deze foto ook door jou mooi gevonden wordt. 🙂

  9. Een mens is eigenlijk maar een teer schepsel, Marjelle.
    En dat is je prachtige foto ook: teer.
    Ceesgegroetjes

  10. Mooi die foto, Marjelle!
    Tv-schilder Bob Ross zou spreken van ‘happy little accidents’… :))
    Toevallig had ik het zelf van de week, de huisjes aan de overkant van de Amstel waren ook een beetje overbelicht en ‘weggebeten’, en…daardoor precies mooi geworden….zag ik tot mijn verrassing!
    Nee, slaaptekort (chronisch) en de warmte doen je geen goed, je gaat het ook aan je energie merken hè……hopelijk doen rust (en de terugkerende koelte, nu) je weer even goed. 🙂
    Een heel fijne vrijdag gewenst, het wordt zeker geen ‘dertiende’, toch? 🙂
    Groetjes Bart

  11. Een lichaam (naast de geest) geeft ook signalen af. Best de moeite waard om er goed naar te luisteren.
    Eeen goede vrijdag toegewenst!

  12. Ik bezn razend benieuwd. En, bedankt voor Mick

  13. Zo, ik zet ‘Old habits die hard’ nog maar eens hard op, vind het een steeds mooier nummer en heb het gisteren de hele tijd achter elkaar gedraaid (ik ben nou eenmaal een overdrijver). 😉
    *Dat ben ik helemaal met je eens, Cees. 🙂
    Ik moest meteen denken aan ‘Alles van waarde is weerloos‘ van Lucebert wat hier redelijk vlakbij in neonletters op een gebouw prijkt, daar wil ik toch nog eens een foto van maken, al zijn duizend+ me voorgegaan. 😉
    *Bedankt, Bart. 🙂 Ja, ik hoor het Ross zeggen idd. 😉 Ik keek weleens naar middernachtelijke herhalingen alleen al omdat die man zo’n rustgevende stem had (wrs als ik er vaak naar had moeten luisteren, zou het juist averechts werken, maar dit terzijde) en het leuk bracht, ook al hou ik helemaal niet van dat soort schilderijen. Wel denk ik nog vaak op de fiets aan hem als ik de diverse groentinten in Rotterdam zie, Bob Ross-groen it is. 🙂 My, my, wat een ontboezemingen weer. 😉
    Die koelte is helaas nog niet tot in m’n huis doorgedrongen, moet echt wat aan die horren gaan doen volgende week. Ben best wel gesloopt, laat dat best wel maar weg ook.
    Bedankt, hopelijk blijft het vandaag gewoon vrijdag de tiende! 🙂

  14. *Dag Aad, ja de signalen zijn er niet voor niets idd en luisteren is heel belangrijk (soms ben ik daar te moe voor). Al schrijf ik er af en toe over alsof het gescheiden delen zijn, lichaam en geest zijn één, alles werkt in elkaar door en dat heb ik ook vaak genoeg ervaren. Wat wel lastig is soms is om die signalen goed te interpreteren, want, met alle respect (nou ja, een beetje ;)), de meeste artsen die ik heb meegemaakt staarden zich vaak blind op één dingetje, onderdeel, symptoom en dat werkt niet in de praktijk. Vandaar dat je er vaak zelf eerder achterkomt wat er aan de hand is dan zo’n dokter met z’n gehaaste vijf minuutjes, maar goed, ik dwaal hier een beetje af, what else is new. 😉
    Bedankt, hoop het ook. 🙂
    *Nou, anders ik wel, Paco, ik zal nog wel even aan je denken als ik straks op het station sta en om me heen loop te turen of ik hem ergens bij de hoofdingang kan ontwaren. 😉 Graag gedaan, dit is een nummer dat ik nog niet van hem kende, jij ongetwijfeld wel. 🙂

  15. Ja, ik keek er graag naar, altijd, naar Bob Ross, hoewel we er ook vaak om moesten lachen…als ik ergens een hutje met wat dennebomen zag, riep ik altijd: ‘Ha, een echte Bob Ross!’ ;-))
    ‘It’s your own world’, zei hij ook vaak, ja….. 🙂
    Mooi nummer van Mick Jagger, ik was het al weer een beetje vergeten….

  16. Beetje hetzelfde Bob Ross-gevoel als ik dus, Bart. 😉
    Zelfs mij werd het daarstraks opeens teveel Jagger achter elkaar, dus typ ik dit nu in relatieve stilte. 😉

  17. Old habits die hard. ja, die heb ik op een verzamel van Mick staan

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.