Wegwezen!

Nadat de behulpzame receptioniste m’n zadel lager heeft gezet gaan huurfiets en ik door de hotellobby naar buiten. Al is ’t niet het beloofde 15-gradenlenteweer, het regent gelukkig niet. Met een plattegrondje in m’n tas en m’n trouwe camera om m’n nek fiets ik over onbekende wegen en bosrijke paden. Onderweg pols ik bij een aantal voorbijgangers of ik nog wel de goede kant opga, want kaarten en ik zijn geen vrienden. Iedereen is erg aardig, dat was me gisteren ook al opgevallen, maar één vrouw vooral. Ze vertelt uitgebreid over parken, kastelen, bossen en paarden in de buurt, vraagt geïnteresseerd hoe ik zo in Velp terechtgekomen ben en vindt het knap dat ik een paar dagen in m’n eentje eropuit getrokken ben. ‘Ik ook’, zeg ik met een brede glimlach, ‘het is m’n eerste keer, ik wilde eindelijk eens lekker slapen zonder burenoverlast.’

Toen ik vanochtend de serre inliep stuitte ik op een groot gezelschap, nadat ik me langs diverse mensen heen geworsteld had belandde ik ten slotte in de ontbijtruimte waar bij binnenkomst opeens alle ogen op mij gericht waren. Vroeger had ik dat vreselijk gevonden, nu voel ik me hooguit een beetje ongemakkelijk en probeer me daar weer snel overheen te zetten, zoals ik me de afgelopen jaren over veel dingen heen heb moeten zetten. ‘Gelukkig kan ik me goed amuseren, dat scheelt een hoop. Of stel je voor dat je niet met jezelf kunt opschieten en daar dan een paar dagen mee opgescheept zit’, hoor ik mezelf zeggen. Nadat ze me verteld heeft waar ze werkt, neemt ze met een ‘misschien zien we elkaar nog’ afscheid.

Kasteel Biljoen zie ik na een tijdje in de verte liggen, de laatste bewoner is recent overleden en het slot ligt er enigszins verweesd bij. Mooi melancholisch beeld, die wuivende boompjes ernaast tegen een mistige achtergrond. Door het uitgebreide buffet vanochtend met knapperige pistoletjes, verse croissants, diverse soorten jus, allerlei warme gerechten waaronder vrolijk glimmende worstjes en roerei is m’n hongergevoel verdwenen. Ik besluit de lunch over te slaan en deze keer niet om 20.00 uur te gaan eten maar rond 18.00 uur, wat extreem vroeg is voor mij. Na een zeer korte nacht, het matras en ik zijn ook geen vrienden, en een fietstocht door het groene land ben ik inmiddels zo moe dat het me niet zou verbazen als ik ditmaal een persoonlijk record slapengaan vestig en al in bed lig voordat de klok twaalf uur slaat, bijzonder voor een nachtbraker als ik.
Marjelle

Crazy in love Antony and The Johnsons

18 Reacties op “Wegwezen!

  1. Een verdiende ruime nachtrust na zo’n gevulde dag, lijkt me, Marjelle! 🙂
    Mooi verslag en dito foto’s, en ook nog eens…geen burenoverlast! 😉

    • Helaas viel die ruime nachtrust 3 nachten op een rij tegen, ik kon niet slapen, m’n matras was een mengelmoes van stuiterend en te hard. Dus heb erg weinig geslapen, maar toch geen spijt van, het was wel een aparte ervaring om er een paar dagen alleen op uit te trekken…
      Dank. 🙂

  2. Ach, het is een kwetsbaar fenomeen, die goede nachtrust, ik weet er alles van! Bij mij is die ook snel verstoord – door van alles, je kan het zo gek niet bedenken. Bij ‘slechte slapers’ zoals ik is dat zo gebeurd… 😉

    • Bij mij is het pas begonnen sinds ik hier woon i.v.m. bovenburen. Maar een matras wat niet deugt zoals hier [hotel] kan je ook erg uit je slaap houden, als je niet meer weet hoe je moet gaan liggen.

  3. Prachtverhaal! En ja, als je het met jezelf kunt vinden, kun je overal terecht.

  4. Alle fysieke problemen ten spijt,
    je hebt genoten zie ik en dan vliegt de tijd 😉

    Mooie omgeving is het daar, zeker op de fiets.
    Ben je nog beelden in het Kruller wezen kijken
    of was daar de tijd te kort voor.
    Het muziekie is apart, ga ik nog een paar keer luisteren…
    Hopelijk kun je vannacht in je eigen bed wel goed slapen
    omdat de buren op ski vakantie naast de piste zijn 😛

    • Nou, ik moet wel eerlijk zeggen dat toen ik in m’n eentje aankwam in het donker, in een volkomen onbekende omgeving, het miezerde, was koud, nadat ik zo’n 25 min. had lopen slepen met tassen vanaf het station ik heel erg de neiging moest bedwingen om niet rechtsomkeert te maken…
      Mooie natuur idd. Nee, ik hou alleen van openlucht musea. 🙂
      Waren ze dat maar, ik heb daarnet echt zitten vloeken omdat ik dat gestamp zat ben (en dat is helemaal niks voor mij, maar het duurt nu al zo lang dat ik er gewoon niet meer tegen kan), uit pure frustratie en ik word natuurlijk ook steeds vermoeider. Eigenlijk wil ik het liefst weer weg en dan langer, op een mooie plek en een supermatras.

  5. De beelden staan in de open lucht in het park. Was van plan om er dit jaar ook een keer te gaan kijken vandaar mijn vraag.
    Hè verdorie 🙁

  6. Eea komt me toch goed over. ‘Matrasprobleem’ lost zich ook wel op….

    • Het was het hotelmatras wat niet deugde (“het matras en ik zijn ook geen vrienden”). Ik heb zelf wel een goed (en duur) matras, want dat is een basisvoorwaarde voor rug, slaap, etc.

  7. Smaakt naar meer. (naast het ontbijtje).
    Zeker geen optie om volgende keer met de trein je eigen matras mee te zeulen? 😉

    • Inderdaad, en heerlijk ook zo’n ontbijtbuffet met allemaal lekkere dingen voor je uitgestald met daarbij een verse Volkskrant.
      Niet echt, maar ik overweg serieus om te vragen welke soort matrassen ze hebben en hoe bejaard ze zijn. 😉

  8. Vroeger ging ik altijd in mijn eentje op vakantie. Heb er nooit spijt van gehad. Je moet het inderdaad treffen met hotels. Vragen om een ander matras was geen optie?

    • Mooi dat dat goed bevallen is. Hoe vond je het om alleen te gaan uiteten?
      Dat is iets waar ik niet aan gedacht heb, dat zei de receptioniste ook toen ik het vertelde, ik ging er automatisch van uit dat als deze matrassen niet goed waren (laatste renovatie 2005) ze dan niet in het hotel ergens anders opeens een nieuwere, betere lichting zouden hebben. Maar de volgende keer vraag ik het wel na de eerste doorwaakte nacht.

  9. Leuke foto van de knotjes die goed laten zien uit welke hoek de wind meestal waait.

    Moet toch niet gekker worden als je in een hotel gaat overnachten om de herrie bij de buren te ontvluchten 🙂

    • Ik heb liever knotjes met blaadjes. 😉

      De bedoeling was om na een paar dagen uitrusten en leuke dingen doen nieuwe energie te krijgen zodat ik weer de fut had om bij buren en later event. weer woningbouw aan te kloppen. Dat is de pest met dit soort dingen, het kost zoveel energie dat je op een gegeven moment geen strijdkracht meer hebt en geen vertrouwen dat het opgelost wordt (gezien ook de niet al te vriendelijke reactie van de woningbouwconsulente).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.