Het regent zeehonden

De laatste week slaap ik veel dieper en ontwaak ik steevast ’s ochtends midden in een droom die vaak meer weg heeft van een nachtmerrie. De vreemdste fragmenten komen voorbij, ik worstel me omhoog tegen een wand van water terwijl zeehonden en wolven boven op me vallen en ik snakkend naar adem telkens weer kopje onderga tot ik bezweet wakker word. Of het surrealistische tafereel van vandaag, een huiskamer met onbekende mensen transformeert opeens in een soort van zaaltje waar iedereen een bordje met ‘Live‘ voor zich houdt in afwachting van een optreden dat uiteindelijk niet doorgaat omdat er een woedende vrouw thuiskomt.

Mijn droom eindigt als ik argeloos de verse groenten die ik gekregen heb uit het papier wikkel en tussen de trossen bananen en sperziebonen opeens een spin ontwaar, daarna kruipt er nog een voorbij, tarantulaformaat. Ik probeer koortsachtig te bedenken hoe ik het monster de kop in kan slaan – in m’n droom zoek ik een telefoonboek wat ik in werkelijkheid niet heb – maar dan komt er plotseling beweging in het papier, de opperspider gaat aan de haal met het groentepakket, steeds sneller, tot ze uit m’n gezichtsveld verdwenen zijn. Ik ren de keuken uit en… doe m’n ogen open en kijk slaperig om me heen. Was mijn temperatuur de afgelopen tijd door een te trage schildklierwerking onder normaal beland, 35,5 °C was geen uitzondering, deze dagen is hij weer wat hoger door een ontsteking in combinatie met herfstkou.

Als de blaadjes op de grond vallen, ik van Spanje droom als ik niet nachtmerrie, keldert m’n weerstand. Het enige positieve van verhoging is dat ik meer droom en m’n dromen beter herinner. In plaats van toe te geven aan niet-lekker besluit ik wat regeldingen aan te pakken. M’n ex waar ik zakelijk contact mee heb over een nieuwe puzzelsite en al een paar maanden niets meer van gehoord heb stuur ik een vriendelijk mailtje, bij het bureau waarvoor ik laatst een proefopdracht heb gedaan informeer ik waarom ik ondanks m’n goede beoordeling toch net niet genoeg punten kreeg om met een project te starten. Van die dingen, op een kouwe grauwe dag als vandaag.
Marjelle

12 Reacties op “Het regent zeehonden

  1. Misschien bezoek je diergaarde Blijdorp iets te vaak? Zonder dollen: dat zijn heel aparte dromen inderdaad. De menselijke fantasie staat voor niets. Zeker wat het onderbewustzijn betreft.

  2. Misschien is het dan toch een idee om maar ergens een telefoongids op de kop te tikken. Kan zomaar zijn dat dat ergens de verborgen boodschap is omdat je daarmee iets en iemand stevig mee op de kop kunt tikken. 😉

    • Dat zou zomaar kunnen idd. 😉
      Vanochtend werd ik ook weer wakker met vreemde droomflarden in m’n hoofd. Van in een Indiase omgeving / tent belanden en een vrouw die met me wilde armworstelen… tot binnenlopen in het nieuwe huis wat niet doorging waar pakken vol correctiewerk (van oude opdrachtgever B.) op me lagen te wachten, het huis vol mensen waarvan er een paar daar gewoond hadden… maar dan veel uitgebreider dan wat ik hier schrijf. 😉

  3. Mooi, je relativerende opmerking aan het eind.

  4. Het zat zeker ook een beetje in het weer (of mijn grieperigheid, afgelopen week), maar ik heb ook een paar heftige dromen achter de rug, met veel stress en dingen die misgingen…en was dan blij en opgelucht, weer wakker te worden…

  5. Ja, dat was het zeker, een opluchting. En gelukkig ben ik, de laatste restjes verkoudheid niet meegerekend, wel weer beter. 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.