Moe en een beetje rozig van de wijn stap ik in Roosendaal over op de trein naar Rotterdam. Het was een drukke dag vandaag met veel mensen, zon, groen, vuur en later ook motregen. Na wat twijfel heb ik toch ‘ja’ gezegd op de blogmeeting in Kapellen, als enige Nederlandse in het hol van ‘de Vlaamse leeuw’. Leuk om weer in België te zijn waar ik een groot deel van m’n jeugd heb doorgebracht, ook leuk om Zapnimf en medezapjes nu een keer live te aanschouwen. Als ik ’s middags op het station arriveer vallen me meteen de huizen op, groot, klein, modern en met tierelantijntjes gebroederlijk naast elkaar, zo anders dan in ons regeltjesland waar je al een boete krijgt als je pui een cm te ver uitsteekt.
Even later word ik opgehaald door Appelmoose, vriend van, ze wonen midden in het bos waar geen bus ooit komt. ‘Mooi!’ roep ik als ik hun uitgestrekte weelderige tuin zie, een minipark op zich, het grote huis daarachter, de hoge statige bomen. Een Belgisch paradijsje… hier zou ik wel loom in een hangmat willen hangen. Zapnimf komt enthousiast op me af, het voelt meteen vertrouwd. ‘Pak gewoon waar je zin in hebt, mijn huis is jouw huis.’ Daar hou ik van, ik ben niet zo van opzitten en pootjes geven. Ze is een echte wervelwind, drukke prater, met tien dingen tegelijk bezig en heel gastvrij. Ik schuif aan bij de lange tafel onder de schaduwrijke bomen en maak kennis met bloggers en niet-bloggers.
Vogels fluiten, kinderen pingpongen, ik luister naar de mij zo bekende Vlaamse tongval, nip van m’n witte wijn en voel me redelijk ontspannen tussen louter vreemden. In plaats van de hangmat kies ik later voor de boswandeling in de zon. Na anderhalf uur lopen door het hoge gras, T-shirt uiteindelijk toch nog natgeregend, heb ik honger gekregen en ben benieuwd naaar alle lekkere hapjes die iedereen heeft meegenomen. Inmiddels zijn een paar mensen, voornamelijk mannen bezig met vuur maken, ik moet even aan Expeditie Robinson denken. Prachtig zo’n groot vuur midden in het bos. Helaas moet ik nu echt weg, m’n trein vertrekt al om 20.58 uur. Met een zoen voor de gastvrouw en een zwaai naar de rest neem ik afscheid en spring snel bij Appelmoose in de auto.
Marjelle
Little Green Joni Mitchell
Vaak genoeg gepasseerd, Kapellen. Nooit uitgestapt. Ik zat gisteravond om 21:45 in een gigantische hoosbui. Lees mijn blog er maar op na. Wellicht dat de muziek je ook nog kan bekoren :-).
Ik heb verder alleen maar een glimp van Kapellen opgevangen rondom het station en in de auto, veel groen onderweg, ziet er wel leuk uit. Ik kom later nog even lezen bij je.
‘En spring snel bij Appelmoes in de auto’ :))
Heerlijk even rust bijtanken…zooooo belangrijk……
Het zijn die uitje die ’t hem doen….
Ken deze bloggers helemaal niet….
Tegen mij wordt soms gezegd: Hoeven in de grond, en de oren stijf omhoog….
Geef dit je graag door….womanpower! 😉
Heel belangrijk idd, vooral als het mooi weer is ben ik veel liever in de natuur… en dan kun je hier je hart ophalen, idyllisch plekje midden in het groen.
Dat van die hoeven snap ik niet helemaal, maar ik barst van de M/V power. 😉
Kapellen is een van de vele kleine plaatsjes tussen Antwerpen en Roosendaal. Hoe dichter bij de grens, hoe groener het lijkt te worden :-).
Leuk, ik kwam ook nog langs een stationnetje met de wervende naam ‘Kijkuit’. 😉
Sapnimf & Appelmoes 🙂
Een uitje dus met medebloggers
Klopt, waarvan ik er maar eentje (Zapnimf) volgde qua blog, de rest waren zelfs virtueel wildvreemden. 😉
🙂 nee ik snap hem ook niet maar ik denk dat ze paarden bedoelen:) soms is het wel grappig om iets niet helemaal te begrijpen…je voelt de intentie….het is inderdaad een paardenvriendin….hinnik….
Als je de intentie maar wel begrijpt idd. 😉
Het klinkt als een leuke ontmoeting, met bloggers die me tot nu toe onbekend waren. Ik ga toch eens bij ze kijken… 🙂
Het was een leuke bosmeeting. 😉 Kapellen is ook niet eens zo ver van Rotterdam, 1x overstappen en dan 5 kwartier in de trein incl. overstaptijd.
Klopt. Volgens mij woont er verder geen hond in Kijkuit :-).
Nou… dat zal toch wel. 😛
Sapnimf en appelmoes waren in ieder geval heel erg blij met je aanwezigheid. Kom vooral nog eens… onee, dat ging ik niet doen 😉
Leuk om te horen! Jawel, ik kom zeker nog een keer, lekker genieten van een groene oase van rust vanuit ‘mijn hangmat’… 🙂
Heel moedig van je, om je als enige Nederlandse tussen al die Belgen te bewegen. Omgekeerd zou ik het nooit durven. Alleen jammer dat je zo vroeg moest vertrekken.
Gelukkig waren ze allemaal vriendelijk, maar dat weet je niet van tevoren. 😉
Het was zelfs de een na laatste trein, ik was sowieso wel moe ook van te weinig slapen en had geen zin om midden in de nacht rond te wandelen in Rotterdam.
Volgende keer blijf je toch gewoon slapen. Ik mag misschien niet meer, want ik was vergeten om mijn voeten te wassen 🙂
Volgende keer blijf ik idd lekker slapen midden in het bos. 😉
Ik heb daarstraks jouw blog gelezen en toen de muggen voorbijkwamen voelde ik weer overal bultjes, vandaag op Schiphol kreeg ik ook opeens een hevige aanval van jeuk, afijn, ik zal Zapnimf nooit vergeten. 😛
Pingback: De dag dat het uitkomt dat de poetshulp geen gage krijgt om de kinderkamers te poetsen, want dat doen ze immers zelf wel? « De weergaloze fratsen van ene zapnimf
Ferm zeg, ben ik even blij dat ons huis in België staat 🙂
Ik weet niet wat je precies met ferm bedoelt, ik denk dat je het hier in een andere betekenis gebruikt dan wij in Nederland. 😉
Tiens, nu moet ik even nadenken. Heel hard zelfs. Ferm is een beetje zoals “straf”. Euh… ik hoop dat dat duidelijk is. Hoe gebruiken jullie dat wel?
Bv. een ferme (=stevige) handdruk, eigenlijk gebruiken we dit woord niet vaak. 😉 Ik begrijp wel ongeveer wat je bedoelt nu.
zo te zien hebben de zappelmooskes een hoop nieuwe vrienden gemaakt! 🙂
Zo te zien wel. 😉 Ze waren ook echt heel gastvrij.
Al hebben we niet veel gesproken, toch blij je ontmoet te hebben.
Leuk dat je even langskomt. 🙂
Wat mij parten speelt is dat ik van veel mensen niet meer weet welke naam erbijhoort, sommige gezichten zie ik zo voor me en sommige gesprekken kan ik zo navertellen maar wat hoort bij wie… Ik weet dus nu ook niet tegen wie ik praat. Moet even een opfriscursusje Namen krijgen en dan is het van ‘o ja, die!’ 😉
Pingback: blogmeeting ten huize Zapmoose « lees me
Bedankt voor je like, Makers Daughter.
we hebben niet echt met elkaar gepraat maar ben toch ook blij je ontmoet te hebben. Volgende keer blijf je er slapen en kunnen we je allemaal beter leren kennen. Ik ben die met het lange roste haar 🙂
Dit schreef ik net in je blog en had ik beter meteen hier kunnen zetten. 😉
‘(…) Ah, wie weet volgende keer toch blijven slapen, en dan beter opletten wie, hoe, heet. Want tegen mensen praten (virtueel dan) waarvan je geen flauw idee hebt zoals nu bij welk gezicht en gesprek ze horen is een beetje vreemd toch wel. ;)’
Zelfs met hint weet ik het niet.