Tagarchief: kunsthal

Enkele reis Rotterdam-Tilburg

Nadat ik jarenlang in Rotterdam heb gewoond, stad van mijn hart, werd ik door aanhoudende burenoverlast weer gedwongen te verhuizen. Aangezien er bij elke woningbezichtiging in Rotterdam minstens tien wachtenden voor me stonden te trappelen en het als freelancer sowieso erg moeilijk is om aan een ander huis te komen, trok ik na verloop van tijd een steeds grotere cirkel om de stad heen. Den Haag, Dordrecht… steeds verder dwaalde ik af. Zelfs Tilburg, waar ik in een grijs verleden ooit een paar jaar op school heb gezeten en in een dorp vlakbij woonde, kwam opeens in die cirkel terecht. Via een advertentie op Marktplaats was ik in contact gekomen met de eigenaar van een oud uitgewoond bovenhuisje en vanaf dat moment ging alles in een stroomversnelling. Sinds februari word ik nu wakker in het Brabantse land.

Grotto, De Oude Warande, Tilburg (foto Callum Morton)

Helaas kreeg ik vlak na de verhuizing griep, ging vervolgens door m’n rug en kreeg daar bovenop nog een virusinfectie, daardoor zijn veel dingen de afgelopen periode aan me voorbijgegaan. Om sommige ben ik niet rouwig, zoals carnaval waar ik grotendeels doorheen geslapen ben, van andere dingen zoals stad en natuur ontdekken, hoognodig nieuwe klanten werven en leuke mensen leren kennen, vind ik het erg jammer dat er nog zo weinig van terechtgekomen is. Al mis ik Rotterdam nu al, ik probeer Tilburg wel een reële kans te geven. Vanaf dag 1 kom ik grote en kleine verschillen tegen, de ene keer slaat de balans door naar Rotterdam en de andere keer naar Tilburg. Wat me het eerste opviel was dat de vriendelijkheid die ik ook in Rotterdam ben tegengekomen hier meer een gemoedelijk accent heeft, het leven wordt minder gehaast geleefd en dat is fijn. Een ander verschil is dat er geen Brabantse variant van de Rotterdampas bestaat.

Prachtige uitvinding, voor maximaal 60 euro kan iedere Rotterdammer het hele jaar gratis aan allerlei activiteiten meedoen en op veel andere dingen krijg je korting. Vroeger was ik bijvoorbeeld met geen stok een museum in te slaan, maar door die pas ben ik musea zelfs een beetje leuk gaan vinden. Gewapend met camera banjerde ik dan ook regelmatig door Boijmans of de Kunsthal en zette ik een rondje kunst op de foto. Aangezien de toegang gratis is, wipte ik soms maar voor een halfuurtje naar binnen. Een derde verschil heeft te maken met vuilnis ophalen. Op de eerste donderdag na de verhuizing dreunde ik mijn bed uit. Later bleek dat de minicontainers stuk voor stuk werden leeggeschud terwijl de muziek er boven uit blèrde. Dus niet je vuilniszak met restafval in één grote ondergrondse container zoals in Rotterdam, hier heeft iedere woning twee grote kliko’s. Ben je net zo blij met je minilapje groen, wordt dat meteen al in beslag genomen door deze plastic joekels. Gelukkig heb ik daar op m’n dakterras-in-wording geen last van.
Marjelle

Rotterdamse vuilniswagens dragen al 25 jaar poëzie voor nrc.nl 02-12-2013

Ik veeg er de vloer mee aan!

Op sommige momenten mis je een partner door dik-en-dun meer dan anders. Een van die momenten is als je gaat verhuizen, niet alleen komen dan in drievoud allerlei dingen op je af waar je geen verstand van hebt, moet je snelle knopen doorhakken terwijl je nog in dubio bent over dit of aan het twijfelen over dat… Ik vond het altijd heel fijn om te overleggen met m’n lief. Dat mis ik. Niet voor niks heb ik ook een paar keer intensief samengewerkt met een ex die toen nog geen ex was. Van het vertalen van boeken tot het ontwerpen van puzzelkaarten aan toe. Maar het gaat om meer dan overleg, elkaar stimuleren, lekker samen brainstormen. Nu gooi ik af en toe vertwijfeld wat tweets in de rondte, struin klusfora af op zoek naar het antwoord op vragen als ‘wat is de beste ondervloer voor 6mm-laminaat?’, ‘mag je tapijt met een foam- of juten rug ook zonder ondertapijt leggen op een planken vloer?’, et cetera.


Klik op de foto voor een groter formaat

Als er dan een antwoord komt borrelt er gelijk weer een nieuwe vraag op. Ik haat dat. Dingen moeten doen die je niet kunt, knopen moeten doorhakken zonder te weten of je het goede kiest. Inmiddels weet ik dat vinyl niet de goedkoopste oplossing is zoals ik in m’n naïviteit dacht, maar een van de duurdere, dat het simpelste laminaat inclusief ondervloer en legloon rond de 1300,00 euro kost – m’n hart maakte een sprongetje van schrik – en dat tapijt het voordeligste is maar voor knoeipotten zoals ik een dodelijke combi. Ik herinner me nog al te goed hoe blij ik ooit was met m’n splinternieuwe babyblauwe ribtapijt en er de eerste week meteen een glas rode wijn overheen ging waar ik toen in paniek Jif op spoot bij gebrek aan zout. Dus tapijt…? Laat ik er nog een nachtje over slapen.
Marjelle

Foto gemaakt in de Kunsthal

Pappa

Foto gemaakt in de Kunsthal ‘Ode aan de Vader’

Tandenpoetsen in de keuken

Als ik het pand in Rotterdam-Noord binnenloop zie ik het inmiddels vertrouwde gezicht van de medewerker van Huurintermediair. Ik hoef me niet eens voor te stellen, hij weet m’n naam al uit z’n hoofd. Onze wegen hebben zich de laatste tijd vaker gekruist tijdens mijn zoektocht naar een huis ver weg van asociale buren en geluidsoverlast. Deze woning ligt in een rustige straat waar ik me meteen thuisvoel, ook vlak bij tram en treinstation wat voor mij erg belangrijk is zonder auto. Via een steile trap kom je op de eerste etage waar zich twee ruime kamers bevinden gescheiden door schuifdeuren. Het laminaat ziet er goed uit en ook het brede balkon aan de achterkant spreekt me aan. Onder me vang ik een glimp op van een donkerharige benedenbuurvrouw en dito hond. Nadeel is wel dat de keuken geen deur heeft en je zelf een geiser moet kopen en onderhouden. Een ander belangrijk minpunt is dat de krappe wc-/doucheruimte niet eens een wasbak heeft. Dat wordt tandenpoetsen in de keuken, geen onbekend fenomeen, ik denk terug aan de tijd dat ik net 19 was en op mezelf ging wonen.

Foto gemaakt in de Kunsthal

Als ik de tweede steile trap naar de etage erboven
 opklim zie ik daar nog twee kamers, eentje ruim, de andere meer model pijpenla, een tweepersoonsbed past er nét wel of nét niet in. Ondertussen raak ik in gesprek met een aardige man die me bijpraat over de buurt en de pluspunten opsomt. Ik herken ook een vrouw van een eerdere bezichtiging. Ze speelt saxofoon, herinner ik me. Nadat ik ondanks twijfels volmondig ja tegen de Huurintermediairmeneer heb gezegd loop ik met de saxdame naar een volgend huis een paar straten verder. Dit pand is van een andere makelaar en een stuk goedkoper, namelijk € 495,00 in plaats van € 650,00, maar de omgeving is ook een stuk minder. Het huis moet ‘opge-frist’ worden staat op de site. Toen ik vroeg wat ze ermee bedoelden kreeg ik te horen dat lekkageplekken moesten worden weggewerkt en ook de keuken en douche grondig opgeknapt moesten worden. ‘O’, zei ik, ‘ik dacht meer aan een likje verf toen ik dat las.’ De kans dat huis nummer 1 doorgaat is overigens zeer klein, ik pas niet in het standaardplaatje en er zijn zo’n 10 wachtenden voor me.
Marjelle

Op hoge hakken!

 Klik op het lamellenmeisje voor een groter formaat

Foto gemaakt in de Kunsthal

Brief van ver


Wat wil je weten? Ik ben
zo ver dat ik soms denk
de kleinste stap, het geringste
gebaar zullen genoeg zijn
om me terug te zien.

Het landschap in de regen
waarin ik schrijf is zo ver
zo niet te beschrijven, maar
de kleinste bloem, de geringste
steen wordt gewoon en dierbaar
als ik ze voor je meebreng.

Luister, het ruisen van de regen
neemt af, vogels beginnen hier
en daar weer te zingen.
Het kan nog net een paar
uurtjes voor de nacht valt.
Rutger Kopland

Foto gemaakt in de Kunsthal

Meisje met slangen



Klik op de foto voor een groter formaat

Foto gemaakt in de Kunsthal

Zo’n jurk wil ik ook!

Foto’s gemaakt in de Kunsthal

The Fashion World of Jean Paul Gaultier
Jean Paul Gaultier geëerd met tentoonstelling in Kunsthal NOS  07-02-2013

Hey girl

Klik op de foto voor een groter formaat

Foto gemaakt van een videoinstallatie in de Kunsthal

Opgewonden beestje

Klik op de foto voor meer

Foto gemaakt in de Kunsthal

Rotterdam Info