Tagarchief: ingrid michaelson

Daar ga ik het niet over hebben

beerpcwoordenlove


Soms heb je zin
om een blog te schrijven, maar dan blijkt elk onderwerp wat in je opkomt ongeschikt. Dus nee, ik ga niet vertellen dat de verhuurder morgenochtend de sleutels van de oude flat komt ophalen en dat van wat erna gebeurt het een en ander afhangt. Ik zal het ook niet hebben over heimwee naar Rotterdam of dat wennen in m’n nieuwe stad Tilburg erg lastig is als je vlak na de verhuizing met griep in de lappenmand terechtkomt. Ook over geld- en werkperikelen zul je mij niet horen. In plaats daarvan een lijstje van cd’s die sinds gisteren m’n werkkast opvrolijken. Zomaar op gevoel uit de cd-kast geplukt. Er zitten heel mooie bij. Ik weet het, een tamelijk nutteloze exercitie, dat soort dingen doe je nu eenmaal eerder als je te ziek bent om te werken en niet ziek genoeg om weer naar bed te gaan.
Marjelle

  1. Alquin – Marks / Mountain Queen / Nobody Can Wait Forever / The Best Kept Secret
  2. Astrid Seriese – Condemned
  3. Björk – Post
  4. Fleetwood Mac – Rumours
  5. Frank Zappa – Sheik Yerbouti
  6. Ingrid Michaelson – Girls and Boys / Everybody
  7. J.J. Cale – Travel-Log
  8. Janis Joplin – Cry Baby
  9. Jeff Buckley – Grace
  10. Jethro Tull – Songs from the Wood / Thick as a Brick
  11. Johnny Cash – American IV
  12. Kate Bush – The Red Shoes
  13. Lou Reed – New York
  14. Mike Oldfield – Tubular Bells / Crises
  15. Peter Hammill – The Silent Corner and the Empty Stage
  16. Red Hot Chili Peppers – Blood Sugar Sex Magik
  17. Robert Wyatt – Dondestan
  18. Stevie Wonder – Talking Book
  19. Stone the Crows – Teenage Licks / Stone the Crows
  20. Talking Heads – Stop Making Sense
  21. The Doors – The Doors
  22. The Rolling Stones – Voodoo Lounge / Black and Blue
  23. Tom Waits – Blue Valentine
  24. VDGG – Godbluff / The Least We Can Do Is wave To Each Other / H To He Who Am The Only One
  25. Wishbone Ash – Pilgrimage / Argus
  26. Yes – Fragile

Foto Witold Riedel

Onverwachte wending!

Nadat ik vorige keer schoorvoetend ja had gezegd tegen het appartement in het Nieuwe Westen, de flat zelf heel leuk, de buurt unheimisch, kreeg ik een aantal dagen later een onverwachte mail. ‘N.a.v. uw bericht heeft verhuurder doorgegeven dat u in aanmerking komt voor deze woning.‘ Wat een timing, dacht ik. Maar ik heb nog geen contract getekend, was het tweede wat in me opkwam. Op Twitter waren er een paar mensen die riepen ‘ga ervoor!’ en ook ik had meteen het gevoel dat ik ernaartoe moest. Gelukkig kon ik nog diezelfde middag een afspraak maken met de makelaar. Ik was voor het eerst in Overschie, de bus hobbelde voorbij flatgebouwen, langs winkels, ik zag de Hema voorbijflitsen, en stopte toen vlak voor het appartement.


Klik op de foto voor een groter formaat

Het huis was leuk maar erg basic, met een kale plankenvloer, een ouderwetse douche wat ook wel weer z’n charme had en een paar schrootjesmuren. Er moest nog veel aan gebeuren, met name schilderwerk, en dat baarde me wel zorgen aangezien ik zelf niet kan klussen door rugproblemen. Gelukkig kwam er nog wel een nieuw plafond in, want dat lag nu open. Er was geen twijfel mogelijk: het andere appartement was tien keer zo mooi en je kon er zo in, maar de sfeer en de buurt spraken me hier meer aan. Na afloop ben ik naar de oude dorpskern gewandeld, naast de grote kerk liep een riviertje met aan de overkant lome koeien in grazige weiden. Op de terugweg heb ik nog een stokbroodje gegeten op een terras vlakbij en gepraat met mensen die er al lang woonden. Maar ergens wist ik, dit huis* wordt het waarschijnlijk, eindelijk geen asociale buren meer boven m’n hoofd na jarenlange burenoverlast.
Marjelle

* Woensdag wordt het huurcontract ondertekend

Home

Doornroosje?

Klik op de foto voor een een andere pose

Foto gemaakt in de Kunsthal

Keep breathing Ingrid Michaelson

Speelbal!

Klik op de foto voor meer ballen

In the sea Ingrid Michaelson

Wat een zootje!

Het duizelt me. Verhuizen. Regeldingen. Mensen die helpen, mensen die het finaal laten afweten, alles komt op me af. Ik droom er bijna van. In een ringbandschriftje maak ik driftig aantekeningen: 2 m doucheslang kopen, alle dozen in de berging doorzoeken, naar de Hema, spullen voor nieuwe adres klaarzetten, vrijdag meerijden met J., afspraak met Roteb maken, kringloopwinkels bellen, internet regelen, meterstanden hier en daar, verhuizers over de vloer en offertes aanvragen, inpakken, naar Ikea voor kant-en-klare gordijnen, schoonmaken, 2x inspectie oude huis, zaterdag verven met U., spullen van ex-liefste vriend opruimen, broer bellen die net binnenkomt van het joggen en heel andere dingen aan z’n hoofd heeft dan die 1001 van mij. Het lastigste aan deze verhuizing is dat ik van groot naar klein ga.

Dat betekent niet alleen veel weggooien, maar ook: hoe krijg je een crosstrainer of eettafel zo ver dat-ie uit eigen beweging de trap afloopt. Tussen de mensen die ik ken zitten geen breedgeschouderde types die met verhuizersgemak en brede grijns zo’n apparaat of meubel op hun rug nemen. Hoe ik dat voor elkaar ga krijgen is nog onduidelijk, bovendien kunnen items als gasstel en ijskast pas op het allerlaatste moment opgehaald worden en moet tegelijkertijd het huis wél de 31ste spic en span leeg zijn. Wat doe ik met m’n turquoise veloursgordijnen? Ze zijn te smal voor de nieuwe woonkamer, passen wel in de slaapkamer maar vloeken dan met al m’n dekbedovertrekken. Zo springen de gedachten van het ene naar het andere punt op het steeds langer wordende lijstje en ben ik inmiddels zo ver dat ik denk ‘je mag het allemaal gratis hebben als je het maar komt ophalen. Weg met die zooi’.
Marjelle

Foto gemaakt in Museum Boijmans van Beuningen

Do it now Ingrid Michaelson

Dromen van pikhaken

Een wesp likt aan m’n tonic, een soortgenootje komt er nieuwsgierig op af. Ik had net een rustig plekje in de zon gevonden, maar van schrijven komt niets terecht op deze manier. De man tegenover me, die mij wild om me heen ziet slaan, pakt het flesje en lokt de wespen weg. ‘Weps’, zegt hij, net als de hoofdpersoon in ‘Erik of het klein insectenboek’. De rust keert terug op het dakterras van de Centrale Bibliotheek. Sinds ik afgelopen vrijdag ja heb gezegd tegen de woning aan de singel zit m’n hoofd boordevol verhuis. Wat moet ik regelen, kopen, uitbesteden, wie moet ik advies vragen, bellen, mailen. Als ik ’s ochtends m’n ogen opendoe zie ik verhuisdozen opdoemen en als ik ze weer dichtdoe vliegen nog niet afgevinkte kluslijstjes voorbij. Al wordt dit m’n twaalfde verhuizing, sommige dingen wennen nooit.

Klik op de foto voor groter formaat

Wat het deze keer extra moeilijk maakt is dat ik van een driekamerwoning met berging naar een tweekamerwoning met souterrain ga. Dat laatste leek eerst aardig als opslagruimte, maar inmiddels weet ik dat je er door het vocht niets kunt neerzetten tenzij roestbestendig, van plastic of luchtdicht verpakt. Ook deze verhuizing heb ik uit onverwachte hoek hulp gekregen. Een onbekende blogger bood aan mij te helpen, iets waar ik uiteraard blij mee was. Een dag nadat ik m’n handtekening onder het contract had gezet werd er geklopt op de nieuwe voordeur en stond hij op de stoep. Aardige man, blauwe ogen, voortvarende aanpak, ook fijn om te kunnen overleggen met iemand met verstand van zaken.

Klik op de foto voor groter formaat

Die avond was ik zo moe dat ik Hitch, een film met Will Smith die de eerste keer al niet bijzonder was voor de tweede keer heb gekeken, ogen in sluimerstand. Dan merk je pas goed hoe gesloopt je bent door alle geluidsoverlast de afgelopen jaren en structureel slaaptekort. Oververmoeid aan een verhuizing beginnen is niet bepaald ideaal, hopelijk lukt het de komende tijd om alle beetjes energie aan elkaar te knopen en eind augustus zonder al te veel strubbelingen over te gaan. Ondertussen droom ik van doucheslangen en pikhaken, dat is weer eens wat anders dan van ongerepte stranden waar de zon altijd schijnt.
Marjelle

Far away Ingrid Michaelson

Girl power!

Klik op de foto voor groter formaat

Parachute Ingrid Michaelson

[slideshow]

Het ei van Columbus

Vorige week
Langzaam kom ik weer tot leven naast de open haard. Eerst beginnen m’n verkleumde vingers te tintelen, vervolgens ontdooit ook het tipje van m’n neus. Ik kan m’n ogen nauwelijks openhouden, niet zo verwonderlijk na vier uur slaap. Wat zou ik graag met een deken om me heen bij de vlammen in slaap vallen en uitgerust ontwaken. Laat dat wakker kussen door een prins maar zitten – ik geloof niet in sprookjes – al zou het wel heel wat prettiger zijn dan ruw uit je slaap gerukt te worden door een woedeaanval van de buurjongen zoals vanochtend weer het geval was. M’n tafeltje kijkt uit op golven en strand waarop hier en daar een paar winterharde wandelaars tegen de wind opboksen. Voor me ligt een ovenvers pistoletje met kaas en krulsla, het ziet er veelbelovend uit. Columbus is de ideale plek om bij te komen na een pijnlijke behandeling, warm, knus, aardige bediening.

‘Ik ben niet blij’, zei m’n therapeut vanmiddag toen hij de triggerpoints in m’n door rsi geplaagde schouder probeerde te deactiveren. ‘Same here’, reageerde ik. ‘Je bent goed bezig met sporten, maar die spier is overbelast door de muis en hoe zorgen we ervoor dat je ontspannen achter de computer zit?’ Ik wees naar de witte skippybal, ‘waarvoor is die?’ ‘Dat zou iets voor jou kunnen zijn in plaats van een bureaustoel’, antwoordde hij terwijl ik hevig balancerend in skippyzit probeerde te komen. ‘Zo kun je toch niet achter je pc werken’, riep ik. Hij grinnikte, ‘het is wel even oefenen inderdaad, misschien is een ponyseat geschikter voor jou.’ Met de belofte daarop te googlen nam ik afscheid. Inmiddels ben ik soms zo moe van de gebroken nachten, geluidsoverlast en protesten van mijn lijf dat ik alleen nog maar wil winterslapen, veilig opgerold op een vredig plekje zonder buren*, geschreeuw, gestamp en slaande deuren.
Marjelle

Wintersong Ingrid Michaelson & Sara Bareilles

*Sinds een week lijkt het wat rustiger nadat de woningbouw contact heeft opgenomen met een aantal mensen (wordt vervolgd)

Dag!

De laatste week van 2011 verliep vreemd, het ene moment was ik nog plannen aan het maken om eerste kerstdag met een vriendin naar een pizzeria te gaan, het volgende moment belandde ik met griep in de lappenmand en hoefde ik ook mijn plan b voor tweede kerstdag niet meer uit te voeren. Snotterend lag ik in bed en voor ik het wist was het alweer voorbij. Ik had zelfs onderweg nog wat kerstflarden opgevangen, Stuart Little kwam onder andere om het hoekje piepen. Hoezeer ik ook niks met kerst heb, die minimuis heeft wel een hoge aaibaarheidsfactor, het deed me even denken aan de smeltende blik van Puss-in-Boots. De dag erna, ik was inmiddels half uit bed, leek het me een goed plan om Hachi te kijken, een film met Richard Gere waarin een trouwe hond de hoofdrol speelt. Normaal ben ik niet zo’n tissue queen, maar deze keer huilde ik tranen met tuiten. ‘Ik ben natuurlijk nog niet beter, dan kun je minder hebben’, sprak ik mezelf toe.


Oud en nieuw stond
bijna voor de deur, ondertussen was ik zodanig opgeknapt dat ik die avond wel iets af durfde te spreken, helaas ging ook dat op het laatste nippertje niet door vanwege griep, nu van haar kant. Vroeger had ik daarvan lopen balen, maar ik heb steeds meer geleerd om zaken los te laten, te relativeren en te accepteren, in plaats van energie te stoppen in dingen die je toch niet kunt veranderen. ‘Na een kerst zonder ballen kan er ook wel een oudejaarsavond bij zonder bollen’, dacht ik. Belangrijk is om de trend die ik de afgelopen maanden heb ingezet op een aantal gebieden vast te houden. Zoals verder werken aan de herstart van puzzelsite en freelance werkzaamheden, doorgaan met sporten, energieslurpers uit m’n leven bannen en interessante mensen daarvoor in de plaats krijgen, dat zijn een aantal punten boven aan m’n denkbeeldige lijstje, al staat gezondheid natuurlijk met stip op 1. Ik hoop dat het nieuwe jaar op alle fronten stukken beter wordt en ik wens m’n lezers een begripvol, creatief, gezond, tolerant en ♥ 2012!
Marjelle

Wintersong Ingrid Michaelson & Sara Bareilles

¿Habla español?

Morgen begint de cursus, op een voor mijn doen vroeg tijdstip springt de cd-speler aan en word ik gewekt door de stem van Ingrid. Na een snelle douche en een bruine pindakaasboterham met thee moet ik eerst nog een half uur fietsen naar de Heemraadssingel. Daarna gauw het cursusboek aanschaffen en dan ben ik precies op tijd voor m’n allereerste les. Ik ben benieuwd naar de andere cursisten en ik hoop dat er ‘amable gente’ bij zitten. Leuk om eindelijk weer een nieuwe taal te leren waar ik niets van weet op wat woordjes als conejo, piscina, mar en amor na. M’n voorkeur ging in eerste instantie uit naar Italië met z’n Rome en Venetiaanse gondels, meer dan naar Spanje, al blijft het mooie Andalusië me intrigeren net zoals de Extremadura waar ik ooit samen met H. een boek over vertaald heb. Toch viel de keuze op Spaans, want toen ik een tijdje geleden op de cursusmarkt van de Centrale Bibliotheek was bleek Italiaanse les al om negen uur ’s ochtends te beginnen en dat zag ik niet zitten.

Inmiddels is de eerste les achter de rug en loop ik met een medecursist over de Nieuwe Binnenweg op zoek naar een leuk eettentje. Uiteindelijk belanden we bij het Wester Paviljoen, een café waar ik in het verleden vaker met E.* ben geweest, een vriendschap die vorig jaar plotseling en zielloos eindigde. Aan de overkant zit Ari, het stamcafé van Jules Deelder vertelde ze me ooit. Bij een tosti ham-kaas geven we onze eerste indrukken van de cursus. Over de Spaanse lerares zijn we allebei positief, ze zet er tenminste flink vaart achter, zij het een beetje ongeduldig, maar vrijwel alles is beter dan degene die ik vorig jaar bij de Alliance Française had, toen heb ik helemaal niets geleerd. Dat zal me deze keer niet gebeuren. ‘Kom maar op met dat Spaans’, denk ik, ‘ik heb er zin in’.
Marjelle

Lady in Spain Ingrid Michaelson

*Als ik terugfiets naar de stad zie ik opeens een bekend gezicht verschijnen, het is voor het eerst in een jaar dat ik E. tegenkom, ik roep vriendelijk ‘hallo!’ en zie haar nog net verbaasd opkijken. Toeval bestaat niet.