Tagarchief: muziek

Met Robin in het Sterrenbos

Robin Haijes - Grotto
Klik op de foto voor een groter formaat

De zon schijnt, het zomert in Tilburg. Een luie, lome zaterdagmiddag ligt voor me. Dan bedenk ik opeens dat er om 15.30 uur een liveoptreden is bij Grotto, architectonisch juweeltje midden in het Sterrenbos waar rond middernacht misschien ook elfjes rondwaren… Op deze mooie plek in de Oude Warande worden mens & dier vier zaterdagen lang getrakteerd op diverse gastoptredens. Vandaag staan singers-songwriters Robin Haijes en Kris van Son op het programma. Ik heb wel zin om even te fietsen en ben benieuwd naar de muziek. Een halfuurtje later zet ik m’n fiets tegen een boom en loop naar de verzamelde menigte. Barbecuegeuren en muziekflarden met af en toe een hondenblaf komen me tegemoet. Terwijl ik m’n gedachten op ‘hold’ zet, geniet ik van zon en zomerklanken. Straks zijn er weer genoeg moeten-dingen, maar nu even niet.
Marjelle

Grotto live in de Oude Warande
Robin Haijes met een eigen bewerking van Beat it

Daar ga ik het niet over hebben

beerpcwoordenlove


Soms heb je zin
om een blog te schrijven, maar dan blijkt elk onderwerp wat in je opkomt ongeschikt. Dus nee, ik ga niet vertellen dat de verhuurder morgenochtend de sleutels van de oude flat komt ophalen en dat van wat erna gebeurt het een en ander afhangt. Ik zal het ook niet hebben over heimwee naar Rotterdam of dat wennen in m’n nieuwe stad Tilburg erg lastig is als je vlak na de verhuizing met griep in de lappenmand terechtkomt. Ook over geld- en werkperikelen zul je mij niet horen. In plaats daarvan een lijstje van cd’s die sinds gisteren m’n werkkast opvrolijken. Zomaar op gevoel uit de cd-kast geplukt. Er zitten heel mooie bij. Ik weet het, een tamelijk nutteloze exercitie, dat soort dingen doe je nu eenmaal eerder als je te ziek bent om te werken en niet ziek genoeg om weer naar bed te gaan.
Marjelle

  1. Alquin – Marks / Mountain Queen / Nobody Can Wait Forever / The Best Kept Secret
  2. Astrid Seriese – Condemned
  3. Björk – Post
  4. Fleetwood Mac – Rumours
  5. Frank Zappa – Sheik Yerbouti
  6. Ingrid Michaelson – Girls and Boys / Everybody
  7. J.J. Cale – Travel-Log
  8. Janis Joplin – Cry Baby
  9. Jeff Buckley – Grace
  10. Jethro Tull – Songs from the Wood / Thick as a Brick
  11. Johnny Cash – American IV
  12. Kate Bush – The Red Shoes
  13. Lou Reed – New York
  14. Mike Oldfield – Tubular Bells / Crises
  15. Peter Hammill – The Silent Corner and the Empty Stage
  16. Red Hot Chili Peppers – Blood Sugar Sex Magik
  17. Robert Wyatt – Dondestan
  18. Stevie Wonder – Talking Book
  19. Stone the Crows – Teenage Licks / Stone the Crows
  20. Talking Heads – Stop Making Sense
  21. The Doors – The Doors
  22. The Rolling Stones – Voodoo Lounge / Black and Blue
  23. Tom Waits – Blue Valentine
  24. VDGG – Godbluff / The Least We Can Do Is wave To Each Other / H To He Who Am The Only One
  25. Wishbone Ash – Pilgrimage / Argus
  26. Yes – Fragile

Foto Witold Riedel

Bankhangen

Foto gemaakt in de Botanische Tuin Kralingen, mei 2012

Plannen worden soms wreed verstoord doordat het leven er zo zijn eigen ideeën op nahoudt. Deze zondag wilde ik naar Woonbeurs 010, maar dat ging niet door. Na een intensieve parobehandeling door de mondhygiëniste die onder verdoving plaatsvond, word ik de laatste week geplaagd door een ontsteking die steeds ergere vormen aanneemt waardoor eten en drinken ook steeds moeilijker worden. Mijn lijf heeft dringend behoefte aan rust in plaats van wéér op huizen-jacht gaan. Iets wat ik het afgelopen half jaar met niet-aflatende ijver heb gedaan. In plaats daarvan tweet ik wat in de rondte met @JaapDolphin en @karin7stars, mail m’n vriendin die met bronchitis in bed ligt, loop van het kastje naar de muur en neem als lunch een hap van een gekookt ei. Het heerlijk knapperige stokbroodje waar ik m’n zinnen op had gezet moet wachten op betere tijden. Ik heb zin in muziek, Satie komt het eerste in me op met het wonder-mooie Gnossienne no. 4, ik denk aan Lisa Gerrard, Alela Diane, Tim Buckley en zoon Jeff en kom onderweg Jono McCleery tegen. Allemaal passeren ze de revue, hun muziek schalt uit m’n luidsprekerboxjes en op Twitter strooi ik kwistig met  links. Broodnodige afleiding op een muisgrijze zondagmiddag, hopelijk kan ik morgen met spoed bij de parodontologiekliniek in Rotterdam terecht.
Marjelle

Bankhangen met…
Gnossienne no. 4 Satie
Canto Ostinato Simeon ten Holt
The host of Sepharim Lisa Gerrard
Home Jono McCleery
Classical Something Jono McCleery
The Rifle Alela Diane
The Pirate’s Gospel Alela Diane
Sweet Surrender Tim Buckley
Mama, you’ve been on my mind Jeff Buckley

‘En blauw staat je zo goed’

Gisteren las ik dat Spinvis vandaag een verrassingsconcert geeft op het Grote Kerkplein in Rotterdam en besloot ernaar toe te gaan. Niet alleen heb ik goede herinneringen aan z’n optreden tijdens de Parade een aantal jaren geleden, ook z’n teksten en muziek spreken me aan, sowieso vind ik hem iets liefs hebben. Om kwart over één stappen camera en ik de deur uit, het weer werkt gelukkig mee, blauwe lucht bezaaid met schapenwolkjes. Als ik even later over de drukke markt loop hoor ik in de verte al zijn stem. Er hangt een relaxte sfeer bij het Stadspodium, mensen klappen enthousiast, kinderen spelen op het podium, ouders fotograferen vertederd hun kroost.

Klik op de foto voor een groter formaat
Spinvis

De band swingt
, bekende nummers als Ik wil alleen maar zwemmen, Voor ik vergeet en Aan de oevers van de tijd komen voorbij. Ik schuif wat meer naar voren zodat ik niet steeds extra hoofden voor m’n lens krijg, met m’n 1.65 m had ik beter laarzen met hoge hakken aan kunnen trekken bedenk ik. Eenmaal dichterbij maak ik snel nog een serie foto’s, met de warme herfstzon op m’n gezicht laat ik vervolgens m’n gedachten de vrije loop en geniet van het optreden. Als veel te snel voor mijn gevoel de muziek weer stopt komt er een paar meter verder onverwacht nog een toegift. Zeven jongens blazen de longen uit hun lijf, leuke afsluiting met het Broken Brass Ensemble. Ik slenter terug over de markt en trakteer mezelf op een grote bos gele rozen.
Marjelle

Klik op de foto voor een groter formaat
Broken Brass Ensemble

‘In a kingdom by the sea’


Annabel Lee

It was many and many a year ago,
   In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
   By the name of Annabel Lee;
And this maiden she lived with no other thought
   Than to love and be loved by me.
I was a child and she was a child,
   In this kingdom by the sea,
But we loved with a love that was more than love—
   I and my Annabel Lee—
With a love that the wingèd seraphs of Heaven
   Coveted her and me.
And this was the reason that, long ago,
   In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
   My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsmen came
   And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
   In this kingdom by the sea.
The angels, not half so happy in Heaven,
   Went envying her and me—
Yes!—that was the reason (as all men know,
   In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
   Chilling and killing my Annabel Lee.
But our love it was stronger by far than the love
   Of those who were older than we—
   Of many far wiser than we—
And neither the angels in Heaven above
   Nor the demons down under the sea
Can ever dissever my soul from the soul
   Of the beautiful Annabel Lee;
For the moon never beams, without bringing me dreams
   Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise, but I feel the bright eyes
   Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
   Of my darling—my darling—my life and my bride,
   In her sepulchre there by the sea—
   In her tomb by the sounding sea.
Edgar Allen Poe

Annabel Lee Marianne Faithfull

* Voor Hans, liefste ex-vriend
Voor het eerst in jaren luister ik weer naar zijn cd ‘Annabel Lee’ en het gelijknamige nummer, naar liedjes als ‘Tears of amber’, ‘A lovely day’ en mijn eigen stem op ‘Ship’

Droom & daad

Het zomert in Rotterdam, alles groeit en bloeit, Bob Ross zou z’n vingers aflikken bij zoveel tinten groen. De ideale dag om naar Trompenburg Tuinen & Arboretum te gaan. M’n Rotterdampas blijkt niet nodig, vandaag kan iedereen tot 15.00 uur gratis naar binnen. Heerlijk om hier voor het eerst in een jaar weer te zijn, het publiek is dan wel overwegend grijs, maar dat wordt ruim gecompenseerd door alle felle bloemenkleuren. Zoals gewoonlijk stoor ik me niet aan plattegronden en volg lukraak de pijlen naar de Uithoek, een idyllisch theehuis. Half in de schaduw geniet ik van m’n Cola light en het fleurige uitzicht. Wat een contrast vormt deze stille plek met m’n gehorige etage in hartje Crooswijk met lawaaierige, asociale bovenburen. Soms droom ik dat ik nooit meer terug hoef… maar dat op een dag iemand naar me toekomt en zegt ‘ik weet een leuk huisje voor je, het is er rustig en niet duur, hier is de sleutel.’ Ja, dromen mag.


Er lopen een paar mensen het terras op die niet meteen in het clichéplaatje van groenliefhebber passen, eentje geheel in het zwart,  een ander met een wat dramatische uitstraling qua kleding en make-up. Op de terugweg zie ik een vrouw achter een piano zitten, microfoons staan opgesteld evenals rijen stoelen, hier en daar zitten plukjes toeschouwers en bezige mannen lopen rond. Ik ben midden in een opera-uitvoering beland, momenteel zijn ze nog aan het inzingen. Nieuwsgierig kijk ik toe en besluit, ook al ben ik geen liefhebber, toch een poosje te blijven en te ervaren hoe zon, natuur en muziek samensmelten. Het thema van de Operadagen is dit jaar ‘Droom & daad’ lees ik in het boekje wat ik net toegestopt kreeg. Als tien minuten later Leon van Liere, een van de studenten van de Dutch National Opera Academy inzet laat ik me meevoeren, de combinatie van opera en buitenlucht werkt aanstekelijk. Zo is kunst bedoeld, op een klapstoeltje in het gras, toegankelijk voor iedereen.
Marjelle

Fragment Operadagen in Rotterdamse Tramremise (12-06-2012)

‘Aap, noot, mies’

Afgelopen weekend heb ik weer verschillende kanten van Rotterdam gezien. Vrijdag gaf ik in Floor Engelse conversatieles aan L. in ruil voor Spaans, de dag erna lag ik ergens in Noord op een matras met een didgeridoo aan m’n oor. Het was de tweede keer dat ik een klankhealing concert in Djoj bijwoonde en ik vond het heerlijk om me te laten meevoeren op de muziek. Bijzonder ook het samenspel van verschillende instrumenten, het galmende geluid van de gong, de ijle vrouwenstemmen en de mistige rainsticks afgewisseld met de zwaardere didgeridoo’s en tinkelende klankschalen. Een van de zeldzame gelegenheden dat ik zelfs na anderhalf uur nog dacht ‘ga door, ik wil meer!’ 26 mei is het volgende concert, een datum die ik bij thuiskomst meteen in m’n agenda heb gezet.


Zondag was de laatste dag dat het Nationaal Onderwijsmuseum open was, 1 juli  verhuizen ze naar Dordrecht, op de valreep besloot ik ernaar toe te gaan. The Amazing Stroopwafels zongen me tegemoet, het publiek had zo te zien en te horen een hoog lerarengehalte, niet verwonderlijk natuurlijk. In een van de ouderwetse klaslokalen wurmde ik me in een houten schoolbankje. Het bekende plankje met ‘aap, noot, mies’ lag voor me, al hoorde ik daar pas voor het eerst in Nederland van aangezien ik tot m’n zestiende in België heb gewoond. Daar waren blauwe plooirokjes & witte bloesjes de verplichte trend op de lagere school. Hier komt waarschijnlijk ook mijn hekel aan een uniform en dito gedrag vandaan. Na een beker ranja liep ik de zalen door om een fotoshoot te maken. Helaas dachten m’n batterijen er anders over, toen ik net een paar foto’s had gemaakt flitste ‘goodbye’ al over het scherm.
Marjelle

Jim I Nim Moroccan Spirit

Zeehondjes gespot!

Eetdate

Eten vind ik een van de leukste dingen die er zijn, weliswaar afhankelijk van het soort gezelschap, de ambiance en niet te vergeten de gerechten die op je bord verschijnen. Een echte keukenprinses ben ik niet, ik eet liever dan dat ik kook. Tijdens het samenwonen met m’n liefste ex werd ik vaak culinair verwend, uren stond hij dan in de keuken en creëerde te midden van steeds groter wordende stapels afwas de lekkerste dingen. Het werd weleens zo laat dat m’n honger allang was gestild door een aantal glazen wijn, maar gezellig was het altijd. Sinds ik alleen woon maak ik het mezelf makkelijk, eenvoudige gerechtjes zoals een vegahamburger met verse sperzieboontjes en gebakken tomaten, een biotartaartje met wortels en een plukje peterselie of nog simpeler een uitsmijter.


Tafeldekken sla ik over, soms is het eten al bijna op voordat ik goed en wel zit. Het doet me denken aan m’n oma die af en toe de eettafel zelfs niet haalde, van haar heb ik ook de voorliefde voor after-dinner-sweets geërfd. Sinds kort is in dit patroon enige verandering gekomen, ik heb namelijk het tv-programma ‘Dinner Date’ ontdekt. Daarin kiest een hoofdpersoon uit vijf menu’s de drie die het meest aanspreken, vervolgens wordt er voor hem of haar gekookt door de vrouwen of mannen die achter de menukaart schuilgaan. Het is lekker relaxed eten terwijl aparte combinaties en smaken voorbijkomen, ik mensen zie klikken of botsen en af en toe nieuwe ideeën opdoe. Ik heb weer meer zin gekregen om te koken en anderen mijn favoriete gerechten voor te zetten.
Marjelle

The Vegetable Orchestra

Meldpunt Kliklijnen


Gisteren was ik nog van plan
om een zinderend betoog te houden tegen het Meldpunt MOE-landers van Wilders of de manier waarop VVD’er Aptroot* alle ruimte kreeg bij P&W om z’n eenzijdige verhaal te vertellen zonder dat ook de andere kant vertegenwoordigd was. Aan echt kritisch commentaar en doorvragen ontbrak het wederom. Zijn er eigenlijk nog wel intelligente, kritische journalisten vraag ik me steeds vaker af. Vandaag probeer ik zonder veel succes nog steeds de griepbacillen van me af te schudden, een duik in m’n administratiestapel waarbij allerlei formulieren me om de oren vlogen, de aanblik van een aanmaning en blauwe envelop doen de temperatuur alleen maar stijgen. Zelfs het idee om een speels blog te schrijven gebaseerd op een aantal veelgebruikte zoektermen zoals ‘jij is lief’, ‘sunny side of sex’ en ‘marjelle blogt’ is een brug te ver. In plaats daarvan besluit ik een beker kippensoep te nemen – dat zou een positieve werking hebben – me niet druk te maken over politieke kwesties, politici in spagaat of anonieme kliklijnen. Vandaag hou ik het dus bij soep en strooi er nog wat positieve gedachten overheen.
Marjelle

*Schultz: mooi rapport, maar geen extra geld naar het spoor Volkskrant 16-02-2012

Home Wintersleep