Tagarchief: persoonlijk

Het regent zonnestralen…

Uit de luidsprekers klinkt ‘En het regent zonnestralen… nu rustig ademhalen’. Ik ben bij de optometrist in verband met oogmigraine en leesproblemen. Nadat ik daar een jaar geleden last van begon te krijgen,  zit ik nu met een beeldschermbril te werken achter de pc. Daarnaast heb ik f.lux geïnstalleerd, een programmaatje waarmee je de lichtintensiteit kunt verminderen. De optometrist vraagt hoe vaak ik last heb van oogmigraine. Ze vindt het veel te vaak en wil een uitgebreid onderzoek doen. Ook informeert ze of er oogproblemen in de familie voorkomen. Ik  herinner me dat mijn moeder vele jaren geleden naar het Oogziekenhuis in Rotterdam kwam voor laserbehandelingen. Elke keer als ze daar geweest waren – mijn vader ging altijd mee – kwamen ze nog even langs om thee te drinken. Ik woonde toen – in een leuk huis met lieve vriend – tegenover het Oogziekenhuis. Ik kan me niet meer herinneren hoe die aandoening precies heette, wel herinner ik me haar donkere zonnebril en kwetsbare gestalte.

blog zonnebril

De optometrist druppelt een verdovend goedje in mijn ogen. Omdat mijn oogdruk te hoog is, meet ze tevens de dikte van het hoornvlies. Gelukkig is dat vrij dik waardoor de oogdrukwaarde toch goed blijkt te zijn. Ze legt uit dat je dit altijd in combinatie met elkaar moet beoordelen, omdat het anders niets zegt. Ik heb ook vaatverwijdende druppels gekregen, zodat ze goed kan zien hoe het verder met m’n ogen gesteld is. Ze tuurt in beide ogen, pakt dan een andere lamp en weer een ander apparaat erbij… mijn ogen hebben nog nooit zoveel aandacht gehad. Opeens hoor ik haar zeggen, ‘daar zit een bloedinkje… en daar ook… en daar zie ik een schittering…’ Ik krijg het ter plekke benauwd. Ogen zijn zo teer, zo fragiel, ik vind het veel enger dan bijvoorbeeld iets aan je arm of been hebben. Ik kijk haar verdwaasd aan. Ze laat me de kleine bloeding zien op de foto en drukt me op het hart om binnen twee, drie weken een afspraak met de oogarts te maken in Tilburg en zsm bloed te laten prikken. Beduusd loop ik met de fiets aan de hand weer naar huis.
Marjelle

Foto Pixabay

Liebste(r) Myriam

Nu Myriam me voor de tweede keer genomineerd heeft voor de Liebster Award heb ik besloten een uitzondering te maken en haar persoonlijke vragenlijstje te beantwoorden. 😉 Ik maak meestal alleen lijstjes in m’n hoofd – voor de boodschappen bijvoorbeeld – maar deze keer zet ik m’n antwoorden op virtueel papier. Als je geen idee hebt wat de Liebster Award inhoudt: hier vind je meer info. Laat ik meteen beginnen met de boel om te gooien – ik ben niet zo van de regels – en Myriams vragen van de dag ervoor beantwoorden, omdat die meer bij mij aansluiten.

Tilburg

  • Wat is voor jou de belangrijkste reden om te bloggen?
    Schrijven is creëren, een manier om me te uiten, woorden tot leven laten komen. Mijn kijk ergens op, mijn verhaal vertellen. Het is ook soms een uitlaatklep, dat kan op persoonlijk gebied zijn en ook als er onrecht in het spel is. Dan wil ik mijn stem laten horen, iets wat ik te weinig heb gedaan. Ondanks dat ik kritisch ben, heb ik me jarenlang te veel aangepast. [maar nu dwaal ik af]
  • Wat zijn je drie meest positieve karaktereigenschappen?
    Eerlijkheid, trouw tot op het bot, grappig, groot gevoel voor rechtvaardigheid, lief en behulpzaam. [oeps, het mochten er maar drie zijn]
  • En wat zijn dan de meest negatieve eigenschappen bij jezelf?
    Ik kan geen twee dingen tegelijk doen, dus een bijbaantje in de horeca zat er nooit in en ik heb ook geen rijbewijs. Verder voel ik me minder op m’n gemak in groepen en kom ik het meest tot m’n recht face to face. Ook heb ik de neiging door mensen heen te kijken en dat wordt vaak niet gewaardeerd. Iets meer opportunisme – ik heb het altijd een slechte eigenschap gevonden, maar besef steeds meer dat je een bepaalde dosis nodig hebt om te kunnen overleven – zou wel handig zijn. In tijden van nood trek ik me eerder terug in plaats van om hulp te vragen.
  • Welke quote omschrijft het meest je levenshouding?
    Nelson Mandela – bijzondere man – heeft veel wijze dingen gezegd en gedaan. Sowieso heel mooi om te zien dat iemand na zoveel jaren gevangenis er ongebroken en zonder wrok weer uitkomt. Deze quote, het is niet zozeer een levensmotto, spreekt me erg aan: “Do not judge me by my successes, judge me by how many times I fell down and got back up again.”
  • Wat is je meest geliefde bezigheid op een warme zomeravond?
    In de late zon op een terrasje of op een uitgestrekt strand met veel golven en weinig mensen (alleen heb ik dat strand niet zo snel bij de hand).  Met een glas witte wijn in de ene hand en een lief iemand naast me. [o ja, en lekkere hapjes, altijd goed]
  • Wat is je minst geliefde bezigheid op een hete zomerdag?
    Op m’n bloedhete zolder de was ophangen en er ’s avonds ook nog móéten slapen.
  • Wat is je meest geliefde bezigheid op een ijzig koude winteravond?
    Me opwarmen bij de open haard of houtkachel die ik beide niet heb, dus enige fantasie is wel vereist. Gedachteloos in de vlammen turen, een sigaret opsteken, deze associatie komt opeens in me op, ik rook al ruim tien jaar niet meer. [cold turkey afgekickt, je zou het er warm van krijgen]
  • Wat is je minst geliefde bezigheid op een donkere duistere en koude winterdag?
    Herinneringen aan m’n middelbareschooltijd komen terug. Om 7.00 uur wakker gemaakt worden door de wekker. Het is nog pikdonker, de ramen hebben ijsbloemen. Dik ingepakt naar buiten en verkleumd wachten op de bus die maar niet komt, vervolgens in de tram, terwijl ik steeds dichter bij school kom. [de laatste plek op aarde waar ik toen wilde zijn]
  • Wat is je lievelingsseizoen en waarom?
    Ik ben een lente- en zomervrouw. Lente: het einde van de winter, de temperatuur stijgt, bloemknoppen ontluiken, jong grut huppelt in de weiden, tussenstops op terrasjes in de zon. Zomer: het wordt nog warmer, zonderjasweer, fietsen, wandelen, genieten van de natuur, lome middagen op terrasjes in de schaduw.
  • Hoe ga je het liefst op reis?
    Met beide ogen open, ook onderweg is het al vakantie. Vanwege gezondheidsredenen mag ik niet vliegen, maar de trein heeft ook wel wat. Uitstappen wanneer je wilt, geen extreme temperatuurovergangen. Bijzondere verhalen van onbekenden.
  • Waar ga je het liefst heen op vakantie?
    Griekenland komt het eerst in me op, mooi land met heerlijke retsina en fasolakia. Ik zou ook graag naar Andalusië reizen, nog één keer Rome zien, de woeste natuur in Schotland bewonderen, een gezellige Ierse pub bezoeken… er zijn zoveel mooie plekken. M’n droom is om ooit wildlife-foto’s te maken in Afrika, maar met de trein is dat toch echt een brug te ver.
    Marjelle
  • Vragen
    1 Hoe voel je je vandaag?
    2 Wat zou je anders doen met de kennis van nu?
    3 Van wie heb je het meest geleerd?
    4 Heb je nog dromen, zo ja welke?
    5 Aan wie of wat erger je je?
    6 Wat vind je werkelijk belangrijk in het leven?
    7 Welke eigenschap waardeer je het meest bij een vriend(in)?
    8 Welke eigenschap waardeer je het meest bij jezelf?
    9 Wat is je levensmotto?
    10 Waar ben je trots op/blij mee?
    11 Welke vraag ontbreekt er nog in dit rijtje?
    Succes & plezier!

Zelfstandige zonder personeel

An unusual start of the day. Eerst word ik een paar keer uit bed gebeld door een Amsterdamse opdrachtgever. M’n mobieltje moest mee naar bed, omdat dat vandaag tevens m’n wekker is bij gebrek aan beter. Vervolgens vind ik drie mails in m’n mailbox: eentje van een potentiële klant die maanden niks heeft laten horen op m’n offerte en nu opeens álles tegelijk wil. Aangezien ik zZP’er ben, kan ik niet in een paar weken tijd een bulk puzzels uit m’n mouw toveren. Bovendien moeten ze in een afwijkend formaat geleverd worden wat mijn software niet aankan. De volgende mail is van een bedrijf dat een offerte voor een puzzel wil. Het laatste bericht komt van een journalist van een dagblad die misschien in een blogje aandacht aan m’n e-book over Tilburg gaat geven. Benieuwd hoe de dag verder gaat.


Klik op de brievenbus voor een groter formaat

The rest of the day. Vanmiddag ben ik naar VluchtelingenWerk gegaan om iemand te helpen met de Nederlandse taal. Het was de tweede keer van in totaal drie keer dat ik voor niks heb zitten wachten en ondanks m’n engelengeduld en begrip vind ik dat toch echt iets te veel van het goede. M’n lichte irritatie daarover heb ik toen lekker van me af gefietst. Tussendoor een korte stop op een bosterras in Oisterwijk waar wepsen een meer dan gewone belangstelling voor me aan de dag legden. Na drie uur fietsen kwam ik moe maar voldaan weer thuis. Tijdens mijn afwezigheid bleek een van de zingende kermisgasten – jawel, het is kermis in Tilburg en dat zullen we weten ook – helemaal losgegaan, zijn smartlappen galmen nu door de dichte ramen heen. Er ligt ook een mail dat ik ben toegelaten tot het redactieteam van een grote niet met name te noemen site. Geld verdien je er níet mee, het gaat om de ‘eer’, helaas krijg ik daarmee de huur niet betaald.
Marjelle

Draadjesvlees en omajus

Door een aantal redenen m’n blog wordt recent gestalkt* door een paar mensen van lang geleden komt het verleden weer dichterbij. De nare herinneringen hebben de mooie niet kunnen verdrijven. Ik heb het niet toegestaan. Ondanks alles en dankzij ben ik geworden wie ik ben – in de kern nog steeds dat lieve, kleine meisje van toen. Haat heb ik nooit gekend, al had ik daar reden genoeg voor, wel veel verdriet en gevoelens van afkeer. Ik geloof nog steeds in Liefde. En in rechtvaardigheid, duidelijke communicatie en eerlijkheid. Een van de vrouwen waar ik met een warm gevoel aan terugdenk is m’n oma. Ik lijk ook op haar. Zij had hetzelfde gevoel voor rechtvaardigheid, was eerlijk, kritisch en praatte met een zekere passie.


Als ik de foto zie van ons samen op de Scheveningse pier – klein handje in grote hand – denk ik weer terug aan die keer dat ik bij haar mocht logeren in haar flat in Heerlen en me de koningin te rijk voelde. Ik weet de straatnaam zelfs nog en de naam van de aardige bovenburen. In haar knusse keuken zaten we over van alles te babbelen terwijl ze heerlijke omagerechten aan het bereiden was. Ik voelde me thuis. Bij de herinnering aan haar draadjesvlees en lekkere aardappeltjes overgoten met overheerlijke omajus loopt het water me nog steeds in de mond. Maar het is veel meer dan dat. Ik voelde me welkom, geliefd en veilig. Te weten dat er iemand is die van je houdt om wie je bent en niet om wat je zou ‘moeten’ zijn/worden.
Marjelle

* Mensen die in korte tijd meer dan 150 persoonlijke blogs vanaf 2009 aan het doorspitten zijn en meermalen per dag terugkomen noem ik obsessief

Foto internet

Cold as ice

Volgens de thermometer van de benedenbuurman is het nu na uren stoken 19 ºC, een unicum, normaliter blijft de temperatuur steken op zo’n 17-18 ºC. De ‘gevoelstemperatuur’ – een weermannenwoord net als spetters en spatje regen – ligt vandaag op 15 ºC. Met name m’n voeten hunkeren naar een extra paar sokken. De laatste weken loop ik nog net niet rond als een Michelinmannetje, hoewel je met twee laagjes T-shirt, een dikke trui met daaroverheen een vest ook niet echt slank oogt. De afgelopen maand was er één van kleumen, ziek worden, proberen te werken en kamperen in dit oude, tochtige huisje grotendeels zonder verwarming. Alleen in de living annex werkkamer hangen twee stroomvreters die hete lucht produceren als substituut voor echte warmte, iets waar ook m’n keel en slijmvliezen niet blij mee zijn. Recent is er een infrarood verwarmingspaneel bijgekomen, hij staat op wankele pootjes en moet nog opgehangen worden.


Momenteel sjouw ik het paneel
een paar keer per dag van de ene kamer naar de andere. ’s Avonds zit ik er pal naast, dan is één kant van m’n gezicht warm en de andere kant niet, maar een kniesoor die daar op let. Sinds ik in dit huis in Tilburg woon heb ik extreme kou en hitte meegemaakt. In de zomer transformeert de zolder in een oven, de zon brandt meedogenloos vanaf ’s ochtends vroeg ondanks het dichtgeplakte raam. In de winter waan je je in een vrieskist, maar dan kun je diep wegkruipen onder de combi dekbed1-deken-dekbed2. Als ik deze zomer nog hier woon – en die kans is groot –  dan zit er niets anders op dan een bed kopen en in de woonkamer gaan bivakkeren. Of verhuizen. Al is drie keer in anderhalf jaar ook voor mij haast een brug te ver. Bovendien wil geen enkele makelaar met me in zee. Als herstartende freelancer ben je vogelvrij*.
Marjelle

* Als ik een vaste baan had gehad was alle ellende van de afgelopen zeven jaar me bespaard gebleven

Foto Witold Riedel

Nieuwe herinneringen maken

Klik op de foto voor een groter formaat

Na wekenlange regen en een huismussenbestaan in m’n nieuwe stad Tilburg waar ik door ziekte nog steeds bijna niemand ken, ben ik opgelucht dat de afgelopen dagen de zon weer volop z’n best doet om achter de wolken vandaan te kruipen. ‘Het is nog steeds zomer’, zeg ik tegen mezelf. Al zie ik wel dat sommige blaadjes herfstig kleuren en hoor ik de bruine exemplaren knisperen onder m’n sandalen, maar in mijn hoofd is het zomer. Ik zou bijna de zon in een doosje willen stoppen zodat ik hem er op een loodgrijze dag weer uit zou kunnen halen. Maar ik hou niet van doosjes, hokjes en kooitjes. De gedachte aan de komende winter is voor een tweeseizoenenmens als ik al deprimerend genoeg en bij het idee om dat in dit huis zonder isolatie, grotendeels zonder verwarming en met enkel glas mee te moeten maken knijpt m’n maag samen. Ik zet het uit m’n hoofd zoals ik zoveel dingen uit m’n hoofd zet. De afgelopen jaren staan in het teken van overleven, vermannen, relativeren, vallen en weer opstaan en zelfs in de grootst mogelijke ellende nog proberen een lichtpuntje te zien. Dat resulteert soms in opvallende observaties waar ik dan zelf om moet lachen. Als je eens wist wat ik allemaal denk, doe, voel, mis en probeer. Als je eens wist.
Ik moet nieuwe herinneringen maken, dacht ik toen ik vanmiddag door het Sterrenbos liep.
Marjelle

‘Jonger wel, jij dus’


Klik op de foto voor een groter formaat

Aanbod
Langs deze, langs deze mij
deze mij onsympathieke
weg, schuilnamenlaan.

Wat zal ik zeggen? Ik ben
schorpioen en heb hobby’s, als
landschapsgeschiedenis enz.

Dat ik graag vis eet en veel lees
over vissen, dus waar ze van leven
en hoe wij van hen.

Verder een slank postuur,
afstand is geen bezwaar,
afstand is tijd en die neem ik

met iemand, met wijn erbij
en open haard soms ook
en graag mooi weer.

Jonger wel, jij dus, van hart,
longen enz. Ben zelf
intussen al over veel heen.
Joke van Leeuwen
(Uit: ‘Wuif de mussen uit’ Querido 2006)

Op je sloffen

Daar zit je dan in je nieuwe huis in een onbekende omgeving. Bij elke onverwachte knal en ieder vreemd geluid verkrampt m’n lichaam, de afgelopen vijf jaar geluidsoverlast hebben diepe sporen achtergelaten. M’n lijf reageert inmiddels allergisch op slaande deuren, krijsende kinderen en het driftige getik van hakken op laminaat. Toen ik dinsdagochtend wakker werd doordat een lichtstraal door de opening van het rolgordijn heen piepte, moest ik even omschakelen – ik ben nu in Brabant, slaap op een zolderetage en het is berekoud. Snel trok ik het dekbed weer over m’n hoofd en draaide me om, nog even de dag een paar uur uitstellen. Straks is vroeg genoeg.

beervoorschilderijhondje


Vanmiddag komt de eigenaar
en tevens benedenbuurman gelukkig de rails ophangen. Dan kan ik vanavond met gordijnen dicht de inkijk buitensluiten. Nu zit ik elke dag open en bloot voor het raam te typen en dat voelt niet prettig. Raamfolie kopen stond dan ook hoog op m’n to do-lijstje, maar griep gooide roet in het eten. Woensdagochtend werd ik wakker met keelpijn en pijnlijke spieren. Twee keer verhuizen in zes maanden tijd gaat je niet in de koude kleren zitten. Daar komt bij dat er nog geen verwarming is in de keuken en ik uit de douche telkens met m’n blote voeten op de ijskoude stenen vloer beland. Inmiddels leg ik handdoeken op de grond, spring als een vlo van de tegels op het laminaat en heb besloten om voor het eerst in lange tijd sloffen aan te schaffen. Alleen het woord al. ‘Sloffen’. Maar wel lekker warm.
Marjelle

Foto Witold Riedel

Geen titel

De verhuisdag begint met verhuizers die drie uur te vroeg op de stoep staan. Snel schiet ik een T-shirt en spijkerbroek aan en doe met slaperige ogen en verward haar de deur open. Vanaf dat moment gaat alles in uptempo, mannen lopen in en uit, dozen worden voortvarend ingepakt, ik kan nog net m’n make-uptas veiligstellen als ik even later de douche uitkom. Klusvrouw heeft zich maandag wéér niet aan de afspraak gehouden, ze zou eindelijk de muren afmaken en rails ophangen in de slaapkamer. Dinsdagavond werd ze gespot door m’n Tsjechische tapijtlegger en zei tegen hem dat ze de dag erna nog wel even kwam schilderen. Waar zit in godsnaam je verstand om dat tegen alle afspraken in zonder overleg uitgerekend op de verhuisdag te gaan doen!?

Ik vrees het ergste als ik op weg ga naar m’n nieuwe huis. Eenmaal binnen tref ik klusvrouw aan die sinds een half uurtje nonchalant met een lakrollertje in de weer is. De muren zijn nog niet af, de rails is niet opgehangen en het is overal één grote teringbende van verfblikken en rollers. Ik moet me bedwingen om niet in tranen uit te barsten en zeg tegen haar dat ze onmiddellijk moet stoppen met verven en de troep moet gaan opruimen aangezien de verhuizers al onderweg zijn. De stress schiet door m’n lijf. Ondanks m’n rugblessure – ik moet eigenlijk revalideren niet verhuizen – stort ik me op de keuken, ruim verf op, boen kastjes uit. Ik vlieg door het huis en probeer niet in paniek te raken. Er komt maar geen einde aan deze nachtmerrie.


‘De Schreeuw’ Edvard Munch (Internet)

‘Heb je nu in stilte kunnen slapen? Want daar is het toch allemaal om begonnen! #verhuizing #benieuwd’ twitterde @AadVerbaast gisteren. ‘Het korte antwoord is nee. #hetlangeantwoordwiljenietweten’, antwoordde ik. Vier dagen woon ik hier nu. Inmiddels weet ik dat in tegenstelling tot wat de makelaar beweerde het appartement onder mij wat te koop staat niet leeg is maar er een gezin woont. Als ik geen onjuiste info had gekregen was ik natuurlijk eerst gaan kijken wat voor mensen dat waren. Kortom, als ik had geweten dat ik 1 augustus in een onbewoonbaar huis terecht zou komen met allerlei verborgen gebreken – om het raampje in de slaapkamer open te doen bijvoorbeeld moet je telkens op bed/vensterbank gaan staan – en dat er een luidruchtig gezin woonde, dan had ik nooit het contract ondertekend en was voor het andere huis gegaan.
Marjelle

Brief aan Klusmeisje

“Hallo Klusmeisje,                                                                    R’dam, 12 augustus 2013

hoe is het gegaan met verven? Hopelijk goed!
Zoals beloofd nog wat info. Hieronder een link naar Kwantum Blijdorp en het eiken laminaat voor de keuken:
– Laminaat: per pak zit er 2,92 m2 in. De keuken is 5,20 m2, dus dan heb je 2 pakken (=5,84 m2) nodig ad 13,15 euro x 2.
Totaal 2 pakken = 26,30 euro.
Klik hier
– Groene ondervloerplaten geschikt voor laminaat en tapijt (0,85 m x 0,59 m per plaat): per pak zit er 7,50 m2 in. Meer dan genoeg voor de keuken.
Totaal 1 pak =20 euro.
Klik hier
Is het ook mogelijk om dan meteen rails te kopen omdat je dan toch al in Kwantum bent (ik weet niet of de Hema deze maten heeft)? Het gaat om de slaapkamer (2,30 m breed) en de living (straatkant) (4,20 m breed).
– De rails hieronder is 2,00 m breed en kost 8 euro. Geschikt voor de slaapkamer die 2.30 m breed is (hou je 15 cm aan beide kanten over, is niet erg).
Klik hier
– En dan 2 x 2,00 m breed voor de living straatkant die 4,20 m breed is. Heb je 10 cm aan beide kanten over. Als je 2 rails naast elkaar moet ophangen, loopt die rails dan wel goed door (zodat het gordijn soepel open- en dichtgaat)?
Totaal 3 x rails 2,00 m = 24 euro.

Ik kan je het totaalbedrag ad 70,30 euro morgen voorschieten, zodat je het woensdag op weg naar Overschie kunt halen. Sorry, ik voel me wel een beetje bezwaard dat het zo moet gaan, naar je kent de situatie en het moet allemaal op een extreem korte termijn nu door die hele toestand met plafonds en nalatigheid van verhuurder. Ik probeer dus maar zoveel mogelijk te plannen vanachter m’n bureau omdat ik qua rug verder niks mag en kan. Vanmiddag langskomen was al veel te lang en vermoeiend merkte ik. Ben nu aan het bijkomen.

Even nog samengevat wat wij hebben afgesproken vanmiddag:
– Woensdag is het schilderwerk af en ga je laminaat met ondervloerplaten in de keuken leggen.
– Donderdag gaan jullie met z’n tweeën (heb je iemand gevonden?) de hele dag tapijt leggen. Ik kies misschien toch voor ribtapijt (een verschil van 8 euro per meter met het andere tapijt).
– Zaterdagochtend kom je eventueel nog een keer als het tapijt leggen nog niet klaar is.

Op basis van jouw schatting van een paar uur per kamer plus gang kom ik dan op ca. tien uur uit. Wat denk je, is dat reëel? Dat ik een indicatie heb en niet schrik op het einde.
Alvast bedankt weer.

Groeten,
Marjelle”

Helaas kon dus ook deze planning de prullenmand in toen bleek dat de verhuurder foute informatie had doorgegeven, niet alleen waren de stukadoors een dag langer bezig maar ook de aannemer weigerde alle medewerking