Vanochtend werd ik wakker en dacht slaperig, ‘ik draai me nog even om, een kwartiertje langer kan wel’. Die fase tussen waken en slapen in vind ik altijd wel lekker, het moment dat je de wereld je kamer binnenlaat nog een poosje uitstellen. Meestal probeer ik aan leuke dingen te denken en als die niet voorhanden zijn, dan droom ik ze bij elkaar. Vervelende dingen zijn er al genoeg, daar hoef ik niet nog eens over te gaan liggen piekeren, heb ik te vaak gedaan.
om 11:00 uur stond ik trillerig en doodmoe naast m’n bed, de zoveelste keer vier uur slaap deze week begint erin te hakken merk ik, m’n lijf houdt zich louter nog op reserves en vechtlust overeind. ik bedacht dat ik gelukkig nog vijf kwartier had voordat ik de deur uit moest, met m’n vriendin had ik om half 1 op het terras van dudok afgesproken. ik rekte me nog eens uit en besefte halverwege dat de wekker nog op oude tijd stond en dat het in werkelijkheid al 12:02 uur was. ‘rustig’, zei ik tegen mezelf, ‘er is nog tijd genoeg om in paniek te raken’. bellen dat ik wat later kwam kon niet aangezien m’n mobieltje sim-loos was en ik maar één nummer uit m’n hoofd ken, sommige dingen vergeet je nooit. sommige mensen ook niet.
de volgende twintig minuten vloog ik als een wervelwind door het huis, liet her en der kleren vallen, sprintte onder de douche, trok snel een t-shirt en spijkerbroek aan en griste wat make-upspullen bij elkaar. eerst gauw met google maps zoeken hoe ik moest fietsen, ook plattegronden en ik zijn geen vrienden, vervolgens mezelf opmaken. toen ik daarmee klaar was, had ik nog precies 0,5 minuut over. de route bleek simpel, richting jonker fransstraat en dan immer gerade aus. met knorrende maag sprong ik op de fiets, zette hem in m’n slaperige haast bij het verkeerde terras neer, die dingen lijken van buiten allemaal op elkaar en liep toen snel naar dudok toe.
het was heel gezellig, en dan heb ik het even niet over lenzen en verdwaalde fietssleuteltjes, alleen te kort, we moesten midden in een zin afscheid nemen en het belangrijkste had ik haar nog niet eens verteld.
Ik mag haar wel. Het is een echt mens, geïnteresseerd, intelligent, eerlijk, aanspreekbaar en aardig, ze bestaan wél, je moet ze alleen zien te vinden. Dat doet me indirect denken aan een volgend blog en zo is de cirkel weer rond.
Marjelle
Foto: Puss in Boots-lookalike (Internet)
Muziek: Herman van Veen
(ook al op dezelfde dag jarig, vooruit voor het eerst in tijden één smiley dan ;))
Prachtig Marjelle, je hebt me laten lachen. Doe die links maar weg uit je blog; je bent op jezelf sterker. Hoe heet de poes?
Ik kan jouw stress in de ogen van je poes lezen, Marjelle.
Zalig Pasen.
*Dank je, Joostx, altijd leuk als mensen de humor ervan inzien. 😉 Die linkjes horen erbij, misschien kijkt er geen hond naar, maar ik wil ze erin. 🙂
A puss with no name, hij is een cyber cat.
*Ik ben wel wat gewend, Cees, maar die poes zo te zien een stuk minder. 😉 Op dat soort momenten ga ik me héél rustig haasten.
dat was snel!
Zet je de wekker nou goed?
fijne paasdagen.Reactie is geredigeerd
Een record, dat vond ik ook, K! 😉 Ik heb net de wekker (nu goed) gezet en morgen moet ik ook weer veel te vroeg op (gezien de context). Mss dat ik me vanaf morgenmiddag onder m’n zomerdekbed terugtrek en probeer wat slaap in te halen (ook al werkt dat niet echt), ik ben kapot.
Fijn weekend & sterkte voor jullie en Rico!
met een knorrende maag heb je een bromfiets!
Ja, zoiets, Ton, deze keer maar wel een bammetje voordat ik wegga. 😉
Die poes snapt het helemaal
Anders ik wel, Paco. 😉
Ik vind ‘m wel heel lief kijken trouwens (die poes dus).
Misschien een tip voor je: in je agenda al vast vooruit plannen: "vervelen".
Voorzichtig beginnen, anders wordt de overgang te groot.
Twee keer per dag een half uurtje of zo. En dan langzaam opvoeren
Heerlijk!Reactie is geredigeerd
Eerlijk gezegd, begrijp ik niet zo goed wat je hiermee bedoelt, Aad. 🙂 Ik krijg de indruk dat je denkt dat ik veel te weinig tijd heb, tijd tekortkom. Niets is minder waar, hoor, maar mss bedoelde je het anders. ;)Reactie is geredigeerd
Nee, dat is helemaal niks hè, dat gehaast en gevlieg, ik heb er zelf een gloeiende hekel aan.
Helaas overkomt het me te vaak, gek genoeg niet per se ’s morgens (door verslapen), maar juist bij afspraken aan het eind van de dag.
Dan blijk ik altijd weer tijd te kort te hebben (te optimistisch ingeschat, keer op keer…)
Mooie poezefoto, wat een ogen als knikkers! :))Reactie is geredigeerd
Ja, en zeker niet op m’n lege maag, Bart, ik moet altijd eerst thee en iets eten voordat ik kan ‘denken’. 😉 Ik schat het ook soms net iets te krap in, heeft ook te maken met m’n hekel aan te vroeg zijn, aan wachten.
Ik vind ‘m echt net het jongere broertje/zusje van Puss in Boots uit Shrek, als iemand mij zo aankijkt dan smelt ik wel, hoor. :)Reactie is geredigeerd
Grappig, een wekker die nu nog op de wintertijd staat.
Nou, dan weet ik nog wel een paar dingen (hier), Iris. 😉 Grappig trouwens dat je ook van South Park en John Cleese houdt.Reactie is geredigeerd
Ik zie het bijna voor me, zoals jij als een wervelwind door huis jaagt. 🙂
Beer gaat dan gauw in een hoekje zitten en laat alles gelaten over zich heenkomen, Edu. 😉
@Marjelle
Ik zou direct naast, of nog beter: naast, hem gaan zitten!