‘Het is lente!’ fluiten de vogels door het halfopen raam. Ik glimlach en twijfel waar ik naartoe zal fietsen. Misschien zijn de terrasjes aan de Oude Haven inmiddels in ere hersteld. Van ver zie ik terasstoelen gevuld met mensen, ze zijn uit alle hoeken en gaten gekropen om te genieten van de zon. Ik gooi m’n jas uit en plof neer in een van de rieten stoelen. De zon straalt en ik leun behaaglijk achterover. Op de achtergrond klinkt het geluid van een slijptol, twee mannen in felgele pakken zijn druk in de weer. Rotterdam veert op in de lente, de zachtblauwe lucht met hier en daar een schaapje, de contouren van de Erasmusbrug, het imposante Witte Huis voor me en de kubussen aan m’n rechterkant, alles ziet er mooier uit in het voorjaar.
binnenkort ga ik echt een kijkje nemen in een kubuswoning, na ruim een jaar rotterdam wordt het weleens tijd. ik probeer even alle achterstallige regeldingen en onbeantwoorde mail uit m’n hoofd te zetten. hier op dit terrasje aan het water kan ik toch niets oplossen, al is het de vraag of ik er thuis wel aan toekom. nog één beker thee en dan rijd ik door naar de kralingse plas besluit ik, daar vlakbij is het hertenkamp. misschien zijn er nog kleintjes bijgekomen, die als ze in een goede bui zijn het leuk vinden om hun donzige best voor de camera te doen. de zon brandt, ik wil nergens aan denken, alleen hier en nu zijn.
marjelle
where is my power antony & the johnsons
