Het zomert in Rotterdam, alles groeit en bloeit, Bob Ross zou z’n vingers aflikken bij zoveel tinten groen. De ideale dag om naar Trompenburg Tuinen & Arboretum te gaan. M’n Rotterdampas blijkt niet nodig, vandaag kan iedereen tot 15.00 uur gratis naar binnen. Heerlijk om hier voor het eerst in een jaar weer te zijn, het publiek is dan wel overwegend grijs, maar dat wordt ruim gecompenseerd door alle felle bloemenkleuren. Zoals gewoonlijk stoor ik me niet aan plattegronden en volg lukraak de pijlen naar de Uithoek, een idyllisch theehuis. Half in de schaduw geniet ik van m’n Cola light en het fleurige uitzicht. Wat een contrast vormt deze stille plek met m’n gehorige etage in hartje Crooswijk met lawaaierige, asociale bovenburen. Soms droom ik dat ik nooit meer terug hoef… maar dat op een dag iemand naar me toekomt en zegt ‘ik weet een leuk huisje voor je, het is er rustig en niet duur, hier is de sleutel.’ Ja, dromen mag.
Er lopen een paar mensen het terras op die niet meteen in het clichéplaatje van groenliefhebber passen, eentje geheel in het zwart, een ander met een wat dramatische uitstraling qua kleding en make-up. Op de terugweg zie ik een vrouw achter een piano zitten, microfoons staan opgesteld evenals rijen stoelen, hier en daar zitten plukjes toeschouwers en bezige mannen lopen rond. Ik ben midden in een opera-uitvoering beland, momenteel zijn ze nog aan het inzingen. Nieuwsgierig kijk ik toe en besluit, ook al ben ik geen liefhebber, toch een poosje te blijven en te ervaren hoe zon, natuur en muziek samensmelten. Het thema van de Operadagen is dit jaar ‘Droom & daad’ lees ik in het boekje wat ik net toegestopt kreeg. Als tien minuten later Leon van Liere, een van de studenten van de Dutch National Opera Academy inzet laat ik me meevoeren, de combinatie van opera en buitenlucht werkt aanstekelijk. Zo is kunst bedoeld, op een klapstoeltje in het gras, toegankelijk voor iedereen.
Marjelle
Fragment Operadagen in Rotterdamse Tramremise (12-06-2012)
