Na een woelige reis waarbij Murphy een paar keer roet in het eten gooide, kom ik dan toch uiteindelijk bij de villa aan. Onderweg loop ik door smalle Dordtse straatjes waar nog de geur van draadjesvlees en boenwas hangt, de auto frisgewassen wordt op zondag en in bedrijvig buurtverband overtollig herfstblad wordt weggeveegd. Het doet me denken aan lang geleden toen het leven nog simpel leek en er geen internet was.
De treindeuren die vlak voor m’n neus dichtsloegen, een vergeten routebeschrijving, de kilometerslange wandeling, het was het allemaal waard nu ik in de verte de contouren van Villa Augustus zie afsteken tegen een bijna wolkenloze hemel. Ik loop het roezemoezende terras op, iets dat ik vroeger nooit gedurfd had in m’n eentje, maar waar ik me nu steeds meer overheen zet. Al valt dat niet mee op een zonnige zondag als heel Dordt blij aan de rosé zit. Hoewel bij sommige stellen me het gevoel bekruipt dat ik me beter in m’n eentje amuseer dan zij met z’n tweeën.
M’n hart springt op als ik de aangrenzende tuinen zie, achter het hotel liggen ook nog de Italiaanse tuin en de boomgaard. Dat ene lange jaar samen met H. in Dordrecht-zuid wilde ik alleen maar terug naar Rotterdam, maar vandaag zie ik ook weer de mooie kant van deze stad. Als m’n glas wijn leeg is, besluit ik dat aspect in een fotoserie vast te leggen. Terwijl de zon doorzomert, slenter ik door het groen, loop de kassen in en geniet van de schoonheid om me heen. Dit is een plek om verliefd te worden, mijmer ik. Een gevoel van intense heimwee overvalt me, heimwee naar de liefde en verbondenheid die ooit was.
Marjelle
A Bird’s Song Ingrid Michaelson
‘How fragile are the very strong’
Ah, die tweede foto is schitterend. En inderdaad, een plaats om verliefd rond te dwalen, hetgeen dr vraag oproept waarom iedereen op het terras blijft hangen??
Mooie lijst voor je onderste foto. De
spelende jongetjes vind ik de mooiste.
De herfstaster de opvallendste bloem
van het moment.
Ik proef de schoonheid van die plek in je woorden.
De foto’s vertellen een verhaal in een verhaal.
prachtig
Die foto’s alleen al. Het wordt hier steeds aangenamer
Allemaal geweldige foto’s maar ook voor mij springen de jongens aan de waterkant eruit, De zorgeloosheid, de nazinderende zomer in de gele herfstgloed. Prachtig!
groet,
cor
*Dank, M.O., het was er op sommige plekjes idyllisch. De meeste mensen hadden meer zin in rosé in de zon, denk ik, dan in rondslenteren door het groen. 😉
*Die lijst vond ik ook wel wat hebben, Martin. 😉
En die spelende jongetjes zien er heel zoet uit, maarreuh… 🙂
*Mooi, K, dat was precies m’n bedoeling.
*Leuk om te horen, Diederik, want ook dat (ik verval in herhalingen, ik weet het ;)) was wat ik wilde verbeelden.
*Ik wist niet dat dat nog meer kon, Paco. 😉
*Bedankt voor je compliment, Cor, en zorgeloos waren ze wel idd. 🙂
Mooie foto’s Marjelle
Thanks, Joost, helaas is het vandaag geen fotoweer zie ik vanuit m’n druilerige raam.
Vooral de derde en vijfde foto spreken me aan. De derde vanwege de heldere frisheid en compositie: fontein, jeugd, kleuren, planten, nog meer water en warm zonlicht op het gelaat van de jongen links en de vijfde omdat die doorschijnende zon me al aan de herfst doet denken en dit jaargetijde me altijd extra aanspreekt. Had me vandaag voorgenomen om even een bezoekje af te leggen aan Arboretum Trompenburg, maar bleef onderweg weer steken bij de gemeentebibliotheek aan de Hoogstraat. Komt er nog wel een keer van. Misschien een andere fietsroute kiezen.
Marjelle, is het een idee om de nieuwe (metro)perrons op het Centraal Station eens te schieten? Was gisteren op het NOS journaal. Zag er wel aardig uit, arti werd zelfs gesuggereerd, maar nog mooier vond ik het nuchtere commentaar van een Rotterdamse reiziger: ‘ach, het blijven (gewoon slechts) perrons hoor’. Waarna hij doodgemoederd de aangekomen metro instapte.
Zie: "Vernieuwde metrostation Rotterdam Centraal geopend":http://www.retmetro.nl/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=785:nieuwe-rotterdam-centraal-geopend&catid=34:metro&Itemid=37Muziek
Golden Earring – When The Lady smiles:http://www.youtube.com/watch?v=PYxp6OIEZlk
Intrigerend gedicht, moest even driftig googelen om de aardrijkskunde even terug te halen. Vlij en Wantij, het duurde even maar dan heb je ook wat. Mooie platen. Zet Agustus op mijn motortochten lijst voor volgend jaar.
*Ik heb zelf niets met de herfst, John, maar wel met goudkleuren, hoewel ik mss om alvast een beetje te wennen eens voor het eerst een paddo ga fotograferen. 😉
Bedankt voor de tip, ik wist het niet van de metro, neem ‘m nooit, maar wie weet, binnenkort even kijken.
Mooi nummer van de Earring.
*Daar begin ik niet eens aan, Trek, mijn geografische kennis kan op de achterkant van een bierviltje (en ik zit er niet mee, hoewel je dat soort dingen dan eigenlijk niet erbij moet zetten). Volgend jaar pas…? 😉 Ik ga mss deze week er weer naartoe met O. (met de fast ferry event.) als ik me minder gesloopt voel dan nu. Grappig dat je dat zegt van die motor (ik dacht dat je alleen een oude fiets had), ik heb gisteren voor het eerst ook een motor, die daar eenzaam en alleen op z’n baasje stond te wachten, op de foto gezet, die wilde aandacht nl.
Zo raak je toch maar mooi steeds meer met de natuur in aanraking Marjelle. Ben benieuwd wat voor eventueel giftige paddestoelen je te zijner tijd in het vizier zult nemen. Ook wel leuk om te zien of ze alhier dan herkend en benoemd kunnen worden.
Dat besef(te) ik ook steeds vaker het afgelopen jaar, John, het is een soort van hernieuwde kennismaking met, en tegelijk een diepergeworteld verlangen dan ooit naar het rustgevende van de natuur, de aarde.
Iedereen mag denken en googlen dat het een lieve lust is, maar ik hou het gewoon op ‘paddo’ of ‘die mooie rooie met witte stippen’. 😉
Mooi nazomerblog, het ademt nog bijna augustus, ja… 🙂
Zo’n gevoel van schoonheid, en dat even alles klopt op dat moment, en die plaats, het kan je soms zo overvallen hè….
Dank, Bart. Dat is idd zo, maar de titel was ook een verwijzing naar de naam van de villa. 🙂
Soms heb je van die momenten, voor mij zijn geuren daarbij ook heel belangrijk, het is dan de combinatie van alles…
O ja, natuurlijk, Villa Augustus…het kwartje is gevallen! 🙂
De invloed van geuren op ons gevoel valt niet te onderschatten, het is waar…ze roepen ook sterk associaties op, vaak….
😉 Ik zou weleens in m’n blog behalve woorden en beelden, ook geuren willen zetten.
Ja! ("Hoewel bij sommige stellen me het gevoel bekruipt dat ik me beter in m’n eentje amuseer dan zij met z’n tweeën."). Je verstopt je gevoel handig achter de mooie foto’s! Mooie bijdrage, de herfst door iemand die er niet van houdt. Ik houd van overgangen en word van deze (zomer – herfst) vaak blij en bedroefd tegelijk.
Dit is dan ook geen herfst-, maar een nazomerbijdrage, Blew. 😉
Ik kan je even niet volgen, welk gevoel bedoel je? Als ik iets duidelijk maak, is het nou juist mijn gevoel, hier en nu.Een gevoel van intense heimwee overvalt me, heimwee naar de liefde en verbondenheid die ooit was.
Of bedoelde je mijn hekel aan herfstgevoel?
Marjelle, als je het geduld kunt opbrengen, volgend voorjaar graag, in ultieme vrijheid motoreren naar Dordrecht?
P.S., had je goed opgelet, had je Bella en Trude al gezien, en behalve Tally heb ik ook nog mijn Franse schone, Deauville!
In ultieme vrijheid spreekt me zeker aan, Trek, maar ik probeer zoveel mogelijk hier en nu te leven, dus wat ik volgend jaar doe, merk ik dan wel, mss ben ik wel dood tegen die tijd. 😉
P.S. Het was geen kwestie van goed opletten, dat doe ik juist heel goed meestal, ik heb gewoon nog lang niet alles gelezen. 😉
Mooie bespiegelingen, Marjelle.
En mooie foto’s natuurlijk.
Bedankt², Heyta. ;)))