Tagarchief: dordrecht

Na een woelige reis waarbij Murphy een paar keer roet in het eten gooide, kom ik dan toch uiteindelijk bij de villa aan. Onderweg loop ik door smalle Dordtse straatjes waar nog de geur van draadjesvlees en boenwas hangt, de auto frisgewassen wordt op zondag en in bedrijvig buurtverband overtollig herfstblad wordt weggeveegd. Het doet me denken aan lang geleden toen het leven nog simpel leek en er geen internet was.

De treindeuren die vlak voor m’n neus dichtsloegen, een vergeten routebeschrijving, de kilometerslange wandeling, het was het allemaal waard nu ik in de verte de contouren van Villa Augustus zie afsteken tegen een bijna wolkenloze hemel. Ik loop het roezemoezende terras op, iets dat ik vroeger nooit gedurfd had in m’n eentje, maar waar ik me nu steeds meer overheen zet. Al valt dat niet mee op een zonnige zondag als heel Dordt blij aan de rosé zit. Hoewel bij sommige stellen me het gevoel bekruipt dat ik me beter in m’n eentje amuseer dan zij met z’n tweeën.

M’n hart springt op als ik de aangrenzende tuinen zie, achter het hotel liggen ook nog de Italiaanse tuin en de boomgaard. Dat ene lange jaar samen met H. in Dordrecht-zuid wilde ik alleen maar terug naar Rotterdam, maar vandaag zie ik ook weer de mooie kant van deze stad. Als m’n glas wijn leeg is, besluit ik dat aspect in een fotoserie vast te leggen. Terwijl de zon doorzomert, slenter ik door het groen, loop de kassen in en geniet van de schoonheid om me heen. Dit is een plek om verliefd te worden, mijmer ik. Een gevoel van intense heimwee overvalt me, heimwee naar de liefde en verbondenheid die ooit was.
Marjelle


A Bird’s Song Ingrid Michaelson
‘How fragile are the very strong’