Afgelopen dagen heb ik heel weinig achter de pc gezeten. Gisteren kon ik zelfs de minuten tellen op de vingers van één hand. Een vreemde gewaarwording om van het ene moment op het andere af te kicken. Niet meer mailen, facebooken, tweeten, niet meer gedachtenloos klikker-de-klikken op een keur aan open vensters tussen alle dagelijkse dingen door. Door een aantal redenen was ik opeens pc-loos. In eerste instantie kreeg ik m’n computer niet meer aan. Wat ik ook deed, de ene keer bleef het knopje steken – het frontje zit niet goed – de andere keer gaf de computer gewoonweg geen krimp. Hij vond een kamertemperatuur van 13 ° C te koud, denk ik. Daarom had ik ‘m dan ook al tijden dag en nacht aan staan, wat steeds meer protest oplevert in de vorm van toenemend gereutel.
In tweede instantie, toen de pc dan toch eindelijk acte de présence gaf na een aantal uur, begon het te draaien voor m’n ogen terwijl ik op het beeldscherm zat te turen. Dit was de tweede keer in een paar weken tijd, maar nu erger. Niet alleen kreeg ik vlekken voor m’n ogen en werd ik duizelig en misselijk, deze keer zag ik ook flikkeringen. De zinnen op de monitor sprongen op en neer en toen ik naar de keuken wegvluchtte deinden de flikkerende lichtstootjes met me mee. Best een enge gewaarwording als je alleen thuis bent. Ik sprak mezelf moed in en hield me rustig. Zsm de opticien bellen, nam ik me voor. Inmiddels staat de afspraak gepland voor morgen. Ik ben zeer benieuwd of een aangepaste beeldschermbril met Blue Control-coating m’n ogen weer helemaal in het gareel krijgt.
Die middag stonden m’n bammetje met kaas, jus d’orange en beker rooibosthee er een beetje verloren bij. Ik lunch meestal met de online Volkskrant. Een boek!, dacht ik, ik ga een boek lezen. Lang geleden dat ik daar echt voor ben gaan zitten. Na mijn studietijd boordevol empirische en filosofische geschriften, vaak ook in het Duits, ben ik van een hongerige veellezer veranderd in een kortestukjeslezer. Ik pakte vastberaden ‘A prologue to love’ van Taylor Caldwell uit de kast, een van m’n favoriete boeken, op de voet gevolgd door ‘A word child’ van Iris Murdoch. Het boek is beduimeld, de kaft hangt los, ik heb het zo’n vijf tot tien keer gelezen. Een ontroerend verhaal, intens verdrietig, aangrijpend – over eenzaamheid, wanhoop en liefde. Gisteravond toen ik de laatste bladzijde omsloeg besefte ik dat ik in deze fase van m’n leven de essentie van het boek meer voelde dan ooit.
Marjelle
Foto Pixabay
Belangrijk is een goede afwisseling als je veel achter de computer zit. Op werkplekken wordt altijd de regel gehanteerd dat je na maximaal twee uur even iets anders moet gaan doen, ook al is dat maar een paar minuten.
Dat is zeker belangrijk. Ik heb ook een tijd pauzesoftware op m’n computer gehad. Ben nu van plan om als ik weer aan m’n correctieklus verder ga (als dat lukt! eerst even morgen afwachten) sowieso de kookwekker op 10 minuten te zetten.
Ik hoop dat je correctieklus doorgaat!
De klus was akkoord, maar ik weet niet of ik het qua oogproblemen op korte termijn kan/mag doen. Op dit moment (dus zonder beeldschermbril) is het onmogelijk, dus geen idee het het verder gaat.
Zou een ramp zijn als je vanwege je ogen voorlopig niet meer mag werken. Waar moet je dan van leven?
Het is m.n. correctie-/redactiewerk wat ik nu niet kan doen. Ik maak me (nog) niet druk (heb het op Hold gezet) en wacht eerst de uitkomsten van morgen af.
Mooi geschreven…Denk soms dat een computer een ziel heeft, een willetje….
Dank je.
Die van mij gaat gewoon z’n eigen gang. 😉
en het beste ermee…..
Thanks, morgen meer nieuws hopelijk.
Ja, dat is best eng als je in je uppie thuis bent. Rustig blijven, ogen even een tijdje dicht en ff niks. Misschien contact opnemen met de huisarts? Ik kom er zelf ook haast niet meer aan toe om écht een boek te pakken/lezen. Lijkt wel of geduld me in de weg staat, maar heb ook geen geduld meer met TV kijken. Ik zou weer eens moeten gaan schrijven, afmaken waar ik mee bezig ben 🙂
Omdat er een duidelijke link was met beeldscherm, afstand en ogen ben ik naar een opticien gegaan. Inmiddels is een beeldschermbril besteld. Hopelijk verdwijnen dan de symptomen snel, want nu is het niet fijn typen en lezen op de monitor. Ben ook een deel van de tijd beetje misselijk/duizelig. Succes met afmaken waar je mee bezig bent, te beginnen met schrijven. 🙂
Heb jij een klein beeldscherm? Daar kan het ook aan liggen, dat je te intensief ‘staart’ naar het scherm. Las ik nog over geel gekleurde brilleglazen vanwege blauwig licht….
Nee, het beeldscherm is van gemiddelde grootte. Het gaat erom dat de afstand tussen ogen en scherm te klein is. M’n gewone bril is te sterk voor een afstand van 60-70 cm en zonder bril moet ik noodgedwongen te dicht op het scherm zitten en dat zou deze klachten veroorzaken.