28-06-2012
In de trein
Wat is het benauwd, ik veeg de zweetdruppels van m’n voorhoofd, niet bepaald de ideale dag om uren met de trein te reizen. Naast wat extra T-shirtjes prop ik ook m’n sandalen nog snel in de weekendtas. M’n hoofd bonkt in reactie op het plakkerigwarme Nederlandse weer. Voor het eerst in een jaar zie ik m’n vriendin uit Curaçao die momenteel op een camping in Overijssel zit. Haar familie is er deze keer ook bij, ik ben benieuwd naar man en drie kinderen die ik nooit ontmoet heb. Drie uur later rolt de trein loom Lochem binnen. M’n B&B ligt op een half uur lopen, gelukkig brengt een taxibus me gratis halverwege. Wanneer ik in de verte een idyllische vijver zie compleet met donzige zwanenfamilie weet ik dat ik m’n bestemming bereikt heb. Prachtige oude villa in een mooie omgeving, de foto’s op de site waren beslist niet gephotoshopt.
Op de camping
M’n vriendin schenkt groene thee in, we zitten in de zon voor het huisje met uitzicht op zwembad en spelende kinderen. Leuk om haar weer te zien, maar ook een beetje onwennig voor het eerst met de hele familie te midden van alle campingdrukte. Als ik uren later, inmiddels is het donker, word teruggebracht naar m’n B&B ben ik moe van de hitte en alle verhalen. Voor de derde keer die dag neem ik een lauwwarme douche, kruip onder de schone lakens en denk aan het engeltje dat ik van haar dochter gekregen heb. Na een paar uur slaap word ik wakker door een hels gebonk, de oude leidingen rammelen en steunen. Het is 06.00 uur, de buren staan op. Ik probeer weer in slaap te vallen, maar blijf woelen tot om 09.00 uur de wekker op m’n mobieltje afgaat. Mijn god wat zijn de muren hier flinterdun, wilde ik juist een paar dagen bijkomen van de burenoverlast in Rotterdam beland ik in een nog gehoriger pand.
In de B&B
Na een uitgebreid ontbijt, mensen converseren hier op fluistertoon, besluit ik m’n vriendin & kids op hun gemak wakker te laten worden en bekijk op m’n laptop de laatste tweets en mail. Inmiddels heb ik bedacht dat het voor m’n nachtrust toch beter is om naar een ander hotel te gaan. Om kwart voor één sms’t vriendin of ik mee wil naar Natuurdiorama Holterberg en of ze me binnen een half uur kan komen ophalen. Haar berichtje blijkt een uur eerder verstuurd en als ik haar bel zit ze al hoog en droog in Holten terwijl ik in m’n uppie in Lochem ben. Het is een voorbode voor de rest van de dag, alles wat mis kan gaan gaat ook mis. Op dat moment heb ik maar twee dingen in m’n hoofd: genoeg slapen en m’n vriendin een paar ritjes Lochem besparen. Ik regel een hotel dichterbij, check uit en loop in de stromende regen naar het station. Onderweg passeer ik twee bordjes die elk een andere kant opwijzen, ik kies de verkeerde en kom ten slotte pas een uur later aan terwijl de trein net voor m’n neus wegrijdt.
In Goor
Op het stationsplein vertelt een jongen me dat de dichtstbijzijnde busstop zo’n 2 1/2 km lopen is van het hotel, geen doen met al die bagage. Het lijnbusje gaat de andere kant op en ook een taxi is in geen velden of wegen te bekennen. Daar sta ik dan in Goor, the middle of nowhere, vriendin in museum, ik gestrand. Uiteindelijk biedt een meisje aan om mij er met de auto naartoe te brengen, lieve mensen bestaan nog gelukkig. Het parkeerterrein van het hotel staat tjokvol auto’s als we aan komen rijden, ook een lange rij mensen staat voor de ingang. Er is een besloten feest en ik word door een medewerkster haastig weggeloodst naar m’n kamer. Iets eten – ik barst van de honger – of drinken op het zonnige terras kan vandaag niet krijg ik te horen, ook het restaurant is vanavond niet open voor hotelgasten. De moed zakt in m’n schoenen, heb ik de hele dag van A naar B gesjouwd om uiteindelijk híer terecht te komen. Het is vijf uur inmiddels, nog steeds geen bericht van mijn vriendin.
Bij de Watermolen
Na een drukke campingavond met de nodige wijn en wederom een korte nacht, m’n nieuwe buren vonden het nodig om al om 08.00 uur ’s morgens een verhitte discussie voor m’n deur te voeren, bijt ik vermoeid in een zacht bolletje met kleffe kaas. Wel lekker dat ik nu op het terras kan zitten, alle feestgangers zijn verdwenen, ik heb het rijk bijna alleen en kijk naar de overkant waar het gras echt groener is. Met de warme zon op m’n gezicht droom ik even weg. Dan zie ik opeens het vertrouwde gezicht van vriendin om de hoek komen. ‘Zullen we naar de Watermolen gaan, daar kun je ook foto’s maken’, zegt ze. Als ik even later de koeien in de wei zie liggen, een paard in z’n element, de contouren van een waterrad en een pittoresk terrasje leeft m’n hart op. Fijn dat we nog even rustig kunnen praten voordat ik aan de drie uur durende terugreis naar Rotterdam begin.
Marjelle
River of Time Van Morrison
Tja, zo kom je nog meer vermoeid thuis dan toen je wegging. Mag ik je wijzen op een -dt fout?: ‘Als ik uren later, inmiddels is het donker, wordt teruggebracht naar m’n B&B …’ Weinig geslapen afgelopen nacht (uit vrije wil), maar deze zag ik nog :-).
Ja, daar hadden vriendin en ik het ook over, ipv juist extra energie te krijgen werkte dit toch anders helaas. (Over hoe het bij thuiskomst was zal ik me maar even niet uitlaten. Ik kan er ook helemaal niet meer tegen, merk ik, 3 1/2 jaar burenoverlast is veel te lang.)
Natuurlijk mag dat. 😉 Bedankt, ik heb het meteen veranderd.
Wat een avontuur weer, net nu je juist even rust nodig had/hebt. Maar je hebt er weer het beste van gemaakt. Nog steeds plannen om naar Texel te gaan?
Ik probeer er idd altijd het beste van te maken, al was die aankomst in het tweede hotel wel een dieptepunt, moe, warm, een hoop gesjouw, honger, en dan zo’n ontvangst en dito deprimerende kamer, het huilen stond me toen echt nader dan het lachen.
Steeds meer plannen om naar Texel te gaan. 😉 Alleen niet in de zomervakantie, mss in september.
Leuk, je bent vlakbij geweest.
had me het gezegd dan had ik je misschien een rustiger overnachting kunnen aanraden.
Heerlijk en lekker rustig in een tuinhuis.
Maar hoop wel dat je van de mooie omgeving genoten hebt.
Wist niet dat je er vlakbij woonde, Luuk, leuk. Ja, als ik dat had geweten had ik je wel om een paar tips gevraagd. Een tuinhuis klinkt als een oase van rust idd. 🙂
Eerlijk gezegd is dat laatste er nogal bij ingeschoten omdat het zo raar liep, van plannen om een fiets te huren of anderzijds de omgeving te verkennen en te fotograferen is weinig terechtgekomen.
You’re welcome.
Ik heb je reactie net uit de spam gevist, geen idee waarom die daar terechtkwam.
Zo zie je maar dat het platteland ook niet alles is 🙂
Jou verhaal versterkt mijn gevoel maar weer eens dat ik geen nacht meer in een ander bed wil doorbrengen.
Alles is relatief, zelfs het platteland. 😉
Nu zullen er heus wel betere slaapplekken & dito bedden zijn, maar de afgelopen paar jaar ben ik toch vooral veel gehorige hotels tegengekomen.
Niet zoals je het helemaal wilde maar je hebt in ieder geval wat tijd doorgebracht met je vriendin. dat telt! 😉
Daar ging het om idd! 😉
Jammer van alle energie die er in ging zitten, en niet echt het gewenste resultaat gaven, dus…
Bij mezelf vreet zulke warmte al sowieso energie, dus ik werd al moe bij het lezen van je avonturen… 🙂
Maar op dit moment is het wel voor elck wat wils, geloof ik, qua weer, hopelijk heb je met je uitstapjes een volgende keer weer wat meer geluk. Je moet het maar treffen met je onderdak, en kunt dat van te voren niet inschatten hè…
Ik werd er m.n. vrijdag erg moe van, en dat telkens maar weer jezelf oppeppen kost ook veel energie.
Hoop het ook! Volgende keer ga ik wel van tevoren vragen of het erg gehorig is, maar of je daar een echt duidelijk/eerlijk antwoord op krijgt weet ik niet.
‘Gaven’ moest natuurlijk ‘gaf’ zijn, in de eerste zin… 😉
Idd. 😉
En nu maar dromen van een super-rustig hutje op de hei..
Ja, soms zou ik wel in een hutje op de hei willen zitten (slapen!) met uitzicht op wat gestippelde koeien in de wei… Ik merk dat ik ook Crooswijk steeds minder zie zitten, er is altijd wel ergens geschreeuw en gedoe, en nu, na bijna vier jaar ben ik het – m.n de buren – meer dan spuugzat.
Dus iedereen die een huis / etage weet in Rotterdam geef alsjeblieft een seintje.
Welcome back trouwens! 🙂 En sorry dat ik je geen goeie reis meer gewenst heb, ik was het wel van plan maar op een gegeven moment bleek je al weg en toen dacht ik ‘dat heeft ook geen nut meer’.