‘Omdat ik anders ben’ zeg ik weleens en dan kijkt iemand me met grote vraagtekenogen aan, ‘wat dan, hoe dan, waarom dan?’ Toen ik een paar dagen geleden midden in het programma 24 uur met… viel en Claudia de Breij hoorde praten met Wilfried de Jong dacht ik: als je het zo beeldend uitlegt dan begrijpen mensen beter wat je bedoelt. Ze vertelde dat ze zich vroeger een rode knikker in een bak met blauwe knikkers voelde en gelukkig later wel meer rode tegengekomen was. Zelf heb ik verschillende lange intensieve vriendschappen en liefdesrelaties gehad, maar de laatste jaren heb ik voornamelijk te maken met blauwe exemplaren – sommige oppervlakkig of zelfs manipulatief, andere hokjesdenkers of vrijwel humorloos – en voel me vaker weer die ene rode knikker op dat blauwe speelplein.
Marjelle
Quotes uit 24 uur met…
‘Ik ben niet de beste zangeres, maar wel de beste Claudia de Breij die er is’
‘De wereld is wél mooi, het komt wél goed’ [‘tegen beter weten in, dat is waar‘]
‘Ik zat op m’n achtste allemaal Bomans te lezen en Gandhi, dat is gewoon raar’
‘De ziel gaat te paard’
‘Ik heb gewoon nooit zo heel erg aangesloten in meisjesland’
Ik onthou van jou Claudia de Breij
Foto Witold Riedel
Dat zijn inderdaad uitspraken waar ik nog eens goed over moet nadenken, mar dat doe ik graag.
Mooi!
Kijk er zelden naar, maar dit gezien.
Mooie uitspraken.
Zie ook veel blauwe knikkers trouwens, altijd al gezien. Er zijn maar weinige rode vind ik.
Groet Luuk
Vind ik ook, Luuk.
Erg weinig rode idd, gelukkig ben ik met een paar jarenlang gelukkig geweest in vriendschap & in liefde, momenteel ligt dat dus anders.
Voor degenen die de uitzending gemist hebben en graag willen zien, klik op ’24 uur met…’ dan kun je ‘m alsnog kijken.
Je hebt ook mensen die de kleurtjes te selectief onderscheiden. Zelf ga ik voor goud maar zilverkleurig is ook een prima alternatief 🙂
In dit geval heeft het niets met te selectief zijn te maken, Henk. 🙂 Het is een beeld voor een gevoel. Zelf heb ik de laatste jaren zo’n beetje alle kleuren van de regenboog ontmoet en dat is me niet goed bevallen. Een understatement.
Ik wil het liefst die paar sprankelende glimmende rode knikkers die mij begrijpen en ik hen. 😉
Ik voelde me geneens een knikker, eerder een dobbelsteen, momple…
Je dobbelsteen doet me even aan een vierkante cirkel denken… 😉 Heeft te maken met een reactie die ik gaf op het onzinnige ‘radicale midden’ (waar het CDA nu mee op de proppen komt), wat helemaal niet kan want een contradictio in terminis is, net als idd die cirkel en vloeibaar ijs bv. Als mensen het nu niet kunnen volgen ligt dat volledig aan mij. 😉
Mooie foto met Beer…
De meeste knikkers om me heen hebben ook inderdaad die andere kleur gehad, altijd, voor mijn gevoel. Het inzien, en er vrede mee hebben, is al heel wat… 🙂
Beer blijft mooi idd, van binnen en van buiten. 😉 Ik dacht er gisteren nog aan dat ik graag een grootformaatfoto van hem zou willen hebben voor aan de muur (en dan zwaaien), maar ik vond het toen te duur (tenminste mijn portemonnee vond dat).
Ben niet de enige met dat gevoel (wist ik wel 😉 ). Het accepteren is belangrijk, heb me te vaak aangepast in m’n leven, verder leg ik me er in die zin niet bij neer, ik weet dat er een paar rondlopen out there en ik hoop ze onderweg tegen te komen.
”Zin in sleur met jou” vind ik ook zo mooi van haar:
http://www.youtube.com/watch?v=Dn4jnCUEG_4
Bedankt voor de link, Selma, ga ik op m’n gemak luisteren.
Een ontwapenende bijdrage, Marjelle! Doorrollen tot je de juiste rode tegenkomt? Of misschien zijn er ook nog andere kleuren? And who needs knikkers anyway? Heel veel plezier en ook sterkte! Groetjes, Blew
Leuk om te horen, Blew, zo ben ik ook wel vaker. 😉
Het wordt een kwestie van doorrollen denk ik, al rolt het niet altijd even gemakkelijk met alle obstakels op de weg.
I do, I want my marbles! 😛
Thanks!
Heel mooi gezegd. En wat is Claudia toch een prachtig mens. Waren er maar meer rode knikkers. 🙂
En is het ook niet zo dat pubers dat op gegeven moment allemaal denken? Pubers vergelijken zich met anderen en vrezen er niet bij te horen. Vrezen dat ze in plaats van een blauwe, een rode knikker zijn. Later beseffen ze zich dat geen enkele knikker dezelfde kleur had, en dat ze zelf precies de juiste kleur hebben. Ik zie het idealistisch, dat besef ik, maar geaardheid is eigenlijk ook maar een kleur, toch?
Bedankt dat je me hierover laat nadenken!
Dank je. 🙂 Idd, waren er maar meer!
Wat betreft de puberteit, het was wel de onzekerste periode uit m’n leven, ik wilde vooral niet opvallen, maar viel juist heel erg op, iets wat ik toen niet doorhad. Toen ik later foto’s van dat meisje-van-13 bekeek die haar haren blond verfde en een soort van smokey eyes avant la lettre had in oude spijkerbroek met slobbertrui, vertederde en ontroerde me dat, dit even terzijde.
Wat ik hier bedoel met het beeld van die ene rode knikker in een bak vol blauwe en volgens mij Claudia ook, is een essentieel anders-zijn, dat gaat voorbij aan puberteit, aan seksuele voorkeur, aan welke fase dan ook, is iets wat er altijd was en nooit meer weggaat. Het is ten diepste wie je bent.
Deze uitzending niet gezien. Bij beide mensen slaat bij mij de vonk nooit over tot nu toe. Dus meespelen in hun ballenbak ook niet, toekijken dan ook niet.
Het kan verkeren. Wel een leuke beeldspraak overigens.
Begrijp ik het goed dat je als rode knikker inmiddels de blauwe ballen er uit knikkert?
De vonk slaat wat Wilfried betreft bij mij ook niet over al lijkt hij me best wel aardig. Ik moest even nadenken of dat bij Claudia wel het geval was, maar het was meer een gevoel van herkenning op dit punt dan een vonk. 🙂
Inderdaad, en sterker nog ik probeer dat moment zelfs voor te zijn en er geen energie meer aan kwijt te raken, wat nog niet meevalt in de praktijk aangezien sommige blauwe knikkers zich in het begin als rode vermommen. 😉
Anders is zeer ok.
Ik ben gewoon lui. (ook anders dan de meeste werkpaarden)
Een ‘lui werkpaard’ dat is idd ook weer even wat anders. 🙂