Maandag komt hij schreeuwend thuis. Ik krijg meteen een knoop in m’n maag. Twee standen heeft-ie: aan/uit. Gewoon praten is er niet bij, de volumeknop gaat wijdopen. Terwijl ik probeer te werken moet ik zijn urenlange monologen aanhoren. Deze keer roept en schreeuwt hij niet alleen, maar loopt ook rond te rennen en te bonken, met veel gekreun en gesteun. Ik kán niet meer nadenken, loop bij de computer vandaan en voel de adrenaline op een kookpunt komen. Ik moet hier wég. Ik krijg de neiging om een stoel door de kamer te smijten, te stampen… iets, wat dan ook om die vreselijke stem het zwijgen op te leggen. De wet schrijft rustig woongenot voor, nou, dat lappen ze volkomen aan hun laars. Geen privacy. Geen rust. De ouders vinden het doodnormaal, zij is zelfs woedend dat ik af en toe durf terug te stampen en is me al een keer bijna aangevlogen. Ik voel me dan ook niet meer op m’n gemak als ik tegenwoordig de trap af loop.
Woensdag is de ergste dag, dan probeer ik zoveel mogelijk dit huis te ontvluchten. Soms kan dat niet, zoals morgen bijvoorbeeld, de monteur komt om de cv te repareren en de lekkageplek te bekijken. Laatst ging er 40 liter over de vloer doordat er iets fout zat met de verwarmingsbuis. Morgen komt er ook een belangrijke proefopdracht binnen die dezelfde dag nog klaar moet zijn. Daar hangt veel van af, als het bevalt kan ik vanaf januari maandelijks een puzzelpagina maken voor een leuk Rotterdams blad. Toen ik laatst de hoofdredacteur aan de telefoon had schrok ik toen ze zei dat het woensdagavond af moest zijn. Hoe kan ik werken als hij zoals bijna elke vrije middag weer tekeergaat… Ik probeerde niets te laten merken en zei semi-vrolijk: ‘ja, dat is prima, hoor, geen probleem!’
Vrijdag ga ik een ander huis kijken. Het is een tweekamerflat in Rotterdam-Noord met als bijzondere feature een open keuken in de slaapkamer. Geen balkon en geen berging. Als ik niet zo omhoog zat zou ik er geen seconde over denken. Het enige positieve is de huurprijs van 320 euro. Vanmiddag hoorde ik dat ik misschien tijdelijk het huis van m’n Spaanse vriendin kan huren, zij verhuist voor kerst, met de eigenaar heb ik een lang gesprek gehad. Het grote struikelblok is de huurprijs, van 320 euro voor een bouwvallige etage in Noord naar circa 900 euro voor een dubbele bovenwoning in Blijdorp waar ik het liefste morgen meteen in zou trekken. Op dit soort momenten besef ik hoe belangrijk geld kan zijn, je kunt er een bepaalde mate van rust en vrijheid mee kopen. Voor de rest kunnen luxe en overdaad me steeds meer gestolen worden en aan status en trends heb ik sowieso lak. Maar hoe tijdelijk is tijdelijk, als ik over een half jaar weer op straat sta dan heb ik niks meer.
Marjelle
Foto Internet
Van 320 naar 900 is inderdaad een echt grote sprong. Zit daar niets tussen dat de moeite waard is ?
Daar zit van alles tussen, ik noemde hier de enige twee flats die ik eventueel kan krijgen. Aangezien ik een startende zzp’er ben is het vrijwel onmogelijk om iets te huren en dan krijg je dus dit soort uitersten…
Als een pand de moeite waard is, dan nemen ze iemand met een vaste baan of jaarcontract, zo simpel is dat. Ik heb het zo vaak moeten aanhoren het afgelopen jaar.
Ja, dat ‘tijdelijke’, en dan die prijs van 900 euro, het lijkt me alles bij elkaar geen goede optie, zeker als je er binnen korte tijd misschien weer uit moet.
Iets er tussen in zou misschien mooi zijn…600 euro, rustig, ruim en permanent…maar ja…waar vind je het?
Ja, ik zit ook heel erg te dubben, maar dat komt omdat ik dat huis van Spaanse vriendin echt graag zou willen. Blijdorp is sowieso waar ik het liefste zou wonen. Maar goed, deze combinatie zie ik ook niet zitten idd.
En de etage met slaapkeuken in Noord (dat zijn ook oude, zeer gehorige huizen hoorde ik gisteren van iemand), heeft vooral de huur als positief punt. Belangrijkste is nu voor m’n gezondheid en well being om een hele tijd rust te krijgen, nieuwe energie te kunnen opdoen en m’n werk van de grond te krijgen. Dat lukt hier gewoon niet, hoezeer ik ook m’n best doe.
Idd, dat zou mooi zijn maar waar vind je een makelaar / verhuurder met een goed hart en een flexibele geest.?.
Blijdorp klinkt ook mij niet als goede optie in de oren. Rotterdam-Noord trouwens ook niet. Niet alleen om die keuken, maar je schrijft ook ‘bouwvallig’. Dat koppel ik dan weer gelijk aan gehorig …
Blijdorp is niet alleen de buurt waar ik het liefste zou wonen, het is een van de betere wijken van Rotterdam. Volgens mij ben je nu zo lang weg hier dat je inmiddels een nogal vertekend beeld van Rotterdam hebt. 😉
Rotterdam-Noord heeft heel deprimerende stukken, het is zeker ook niet mijn voorkeur, maar aangezien ik het hier niet lang meer volhou moet ik iets. Ik zal vrijdag zeker kritisch kijken naar de buurt, maar ik weet uit ervaring dat als je ergens maar even bent je nooit een realistische indruk kunt krijgen. Die huizen zijn ook gehorig, essentieel is dus wat voor buren je hebt.
Met Blijdorp is toch niks mis? Heb daar jarenlang kennissen, vrienden en zelfs familie gehad die heel leuk woonden. Ja, het hangt er een beetje vanaf welke straat. En hoe hoger hoe rustiger 😉 Dit is in ieder geval geen doen, Marjelle. En och een open keuken aan de slaapkamer is handig als je ’s avonds in bed lekkere trek krijgt. Ook ’s ochtends heb je zo koffie 😉
Klopt, niks mis mee, integendeel, mijn eerste keuze als ik het voor het kiezen had. Daarom is een dubbel bovenhuis of maisonette ideaal vind ik, als je last hebt van buren kun je altijd nog een etage hoger.
Klopt, dit is geen doen, mijn gezondheid gaat eraan onderdoor op deze manier.
Dan gris ik nog snel even wat toastjes en kaas uit het keukenkastje en duik weer m’n bed in. 😉
Misschien een schrale troost nog: (ook) hier stuiteren dagelijks de adhd meisjes van de buren door hun huis, het is ongelooflijk…
Een geram en geklos en geren, dat gaat dan uren door. Verder klemt hun voordeur, die wordt daarom maar met zoveel kracht dichtgetrokken dat het hier door het hele huis dreunt.
Ja, dat is zeker heel vervelend. Valt er met die mensen nog een beetje te praten? Ik vrees dat ik het antwoord al weet… Is het geen reden voor jou om te willen verhuizen?
Nee, zonder meteen ruzie te hebben (en te willen!) heb ik maar stroef contact, en ondervind weinig begrip, heb ik gemerkt. Zo wordt er door het jaar heen ook driftig gebarbeknoeid én gevuurkorfd, met massa’s smerige rookwalmen, zonder zich om anderen te bekommeren.
Juist om ruzie of escalatie te voorkomen leg ik me er maar bij neer…
Toppunt was trouwens onlangs, toen buurman er blijkbaar van overtuigd was, dat ik op zondagavond om 9 uur aan het boren was in huis.
Wat natuurlijk al helemaal niet zo was.
Kwam hij op hoge poten aanbellen, dat zijn kinderen niet konden slapen (!), en dan te bedenken dat ik bijna dagelijks die herrie van die kinderen ondervind…ach ja…
Verhuizen is nog geen optie hoor, de balans slaat verder zeker naar de goede kant door… 🙂
Dat is bizar ja, hoe sommige mensen het omdraaien.
Gelukkig slaat de balans nog door naar de goede kant!
Jawel hoor Marjelle, dit lijkt nu erg negatief, maar ik kan zo 20 redenen noemen waarom ik hier zeker wél naar mijn zin woon – gelukkig! 🙂
Ik bedoelde dat Blijdorp mij financieel geen goede optie lijkt :-).
I see, spraakverwarring. Ik begreep al niet wat je tegen Blijdorp had. 😉
Ja, maar wel verleidelijk, omdat ik daar eindelijk rust zou kunnen krijgen. Anderzijds als je te duur woont is dat natuurlijk ook niet bepaald bevorderlijk voor je gemoedsrust.
Je moet het toch maar iedere maand kunnen betalen. En dan je overige vaste kosten nog …
Klopt, en ik weet niet hoe de toekomst gaat qua werk en inkomsten.
Bart, gelukkig maar!
Bedankt voor je like, Geert de Brabander.