Vorige week
We kijken elkaar aan, de stapel en ik, ‘het is nu of nooit’, denk ik en pak de eerste de beste rekening die bovenop ligt. Met m’n verstand op nul en blik op de papierberg voor me begin ik driftig te sorteren en weg te gooien. Uren later ontwaak ik uit m’n trance en zie dat ik inmiddels omringd ben door een veelvoud aan kleine stapeltjes, zelfs m’n toetsenbord is half bedolven onder de bankafschriften. M’n muis blijkt niet bestand tegen al dit opruimgeweld, stuurloos glijdt de cursor over het scherm, allerlei vensters klappen tegelijk open, een soort van domino-effect. Ik moet dringend op muizenjacht want bij deze klus heb ik een werkend exemplaar nodig, geen beestje dat niet naar mijn klikaanwijzingen luistert. Een vergeten Dell-muis ergens in een la brengt tijdelijk uitkomst, ik weet nu ook waarom hij daar ligt, ik krijg meteen last van m’n arm.
na een opkikker tomaat ga ik weer aan de slag. nietsvermoedend vis ik het volgende item uit de sterk geslonken hoofdstapel en herken meteen het handschrift van h.* het zijn twee emotionele brieven uit de periode dat het erg slecht met hem ging. er valt ook een foto uit, ik kijk lang naar het vertrouwde gezicht en dwing mezelf om stukjes uit de brieven te lezen. soms nestelt het verleden zich in een klein hoekje van je bureau. tussen alle paperassen kom ik ook nog een gloednieuw bankpasje tegen van m’n laatste ex, die ik de afgelopen jaren niet van de gezamenlijke zakelijke rekening kon verwijderen omdat ik daarvoor eerst z’n handtekening nodig had. lastig vragen aan iemand die van de aardbodem verdwenen lijkt en niet in staat bleek om ons samenwerkingsverband op een goede manier af te sluiten.
ze zouden op school naast huis-, tuin- en keukenvakken als taal, economie of geschiedenis ook bijvoorbeeld een cursus ‘hoe overleef ik m’n ex‘ moeten geven. je kunt mensen zoveel onnodige ellende besparen als je een relatie goed weet af te ronden. gelukkig hoef ik nu niemand meer om een handtekening te vragen, hoef ik als niet-programmeur ook geen 1000-en-1 pogingen meer te wagen om onbegrijpelijke php-scripts te doorgronden. de v.o.f. is ontbonden, de puzzelwerkzaamheden zijn allang verleden tijd, alleen de zakelijke rekening en sites moeten nog worden opgeheven. het is de hoogste tijd om met dingen en mensen ‘af te rekenen’, niet op een vervelende manier, maar eerlijk, met open vizier.
Uitgerekend vanmiddag rolde er een mail in m’n inbox met daarin het verzoek om puzzels te leveren voor ‘de Maand van het Spannende Boek’. Als ik er hulp bij zou hebben, zou ik het heel misschien overwegen aangezien ik wel zwem in m’n tijd maar allang niet meer in m’n geld.
Marjelle
My heart Neil Young
Gestreeld en gekrast Alex Roeka
*Ex-beste-vriend
