Tagarchief: Casa Benali

Aan de keukentafel met Daan!

Na ‘Beeld van een blogger’ en ‘Beeld van een tweep’ komen in de derde serie Facebookers aan bod. Op zoek naar de mens achter de avatar, een ontmoeting met een man/vrouw in zijn/haar stad.

Beeld van een Facebooker (6)
Na een dwaaltocht door Utrecht beland ik dan eindelijk voor de deur van Daan. ‘Journalist, verlies- en rouwdeskundige, levensgenieter’ staat er op haar site, veel meer dan dat weet ik  niet. Daan doet open, vriendelijk gezicht, heldere ogen, ik loop achter haar aan de ruime woonkeuken in van het mooie, oude pand. We gaan zitten aan de lange tafel met aansluitend een kookeiland, de ideale plek om mensen te ontvangen en bij te praten. Later hoor ik dat haar man hier ook kookworkshops geeft. Als we het over eten hebben, lichten haar ogen op. Ze houdt erg van gekruid eten, van Marokkaanse gerechten zoals couscous royale en vegetarische tajine. Daan laat me Casa Benali zien, haar favoriete kookboek. Bij de prachtige foto’s van kleurrijke gerechten loopt het water me in de mond. Ze is enthousiast, dit kookboek is niet zomaar een kookboek, het bevat naast exotische recepten ook poëtische intermezzo’s.

‘Als er vroeger iets op het menu stond wat ik niet lustte, kwam er in plaats daarvan een andere groente op tafel.’

Het gesprek gaat verder over rouw. Daan heeft op 14-jarige leeftijd haar moeder verloren en ze vertelt: ‘Mijn vriendinnen waren er gewoon, ze hebben ervoor gezorgd dat ik overeind bleef.’ Toen ze 22 was werd haar vader ziek en ze was 32 toen ook hij overleed. In 2007 verscheen haar eerste boek Leven zonder ouders.
‘Je hebt een heel mooi Afrikaans gezegde: ”It takes a village to raise a child”. Je hebt een dorp nodig om een kind op te voeden en dat dorp heb je ook nodig om te rouwen.’ Ze gelooft in burgerinitiatief, je hebt buurmannen en buurvrouwen nodig om overeind te blijven. Dat geldt voor vluchtelingen én voor mensen in de rouw. Na een heftig verlies heb je niet per se altijd een (rouw)therapeut nodig. Mensen blijven overeind, omdat dingen ook blijven zoals ze waren (school, juf enzovoort). Je hebt mensen nodig die jou helpen, je hoeft niet van de pijn afgeholpen te worden. ‘Ik vind het fascinerend om te zien hoe mensen ermee omgaan en hoe ze op hun eigen kracht er verder mee kunnen gaan.’

‘Als je geen dorp hebt om in te schuilen, zoek een nieuw dorp.’

Daan Westerink
Foto: Godfried van Utrecht

Over de vluchtelingenproblematiek: ‘Mensen vergeten wat vluchtelingen zijn, ze vluchten letterlijk in pyjama hun huis uit met kleine kinderen. Wij krijgen hier gefilterde informatie, we zien de satellietzenders niet.’ Ze vervolgt: ‘Mensen hebben vaak een korte memorie van wat er in de geschiedenis is gebeurd. Ze vragen zich niet af waarom de vluchtelingenstroom groeit, wat ons aandeel is erin.’ Oorlog voeren werkt niet: ‘Ik ben een enorme pacifist, ik geloof niet in wapenhandel.’ Als mogelijke oplossingen noemt ze: opvang in de regio, Assad moet stoppen met de eigen bevolking te bombarderen, een boycot van Saoedi-Arabië. Op microniveau kun je ook hulp geven door in kleine kring goede dingen te doen waarbij verbinding het uitgangspunt is. ‘Adopteer een vluchteling’ bijvoorbeeld als variant op het Foster Parents Plan. Ze legt uit: ‘Wees een aanspreekpunt voor één vluchteling.’ Zelf heeft ze Majed ‘geadopteerd’. Zijn vrouw en kleine kinderen zijn in Syrië achtergebleven en hij mist ze heel erg. Langzaam maar zeker gaat het nu iets beter met hem, hij traint voor de marathon en volgt Nederlandse les op YouTube.

‘Dit land bestaat alleen maar uit mensen die uit alle windstreken zijn komen aanwaaien.’

Als ik ten slotte op een luchtiger onderwerp overga en naar haar favoriete vakantiebestemming vraag, hoeft ze niet lang na te denken. De combinatie van stedentrip en festival vindt ze ideaal, zoals Berlijn en Lollapalooza, dat was een geweldige ervaring. Ook Rotterdam, Antwerpen, Rome en Edinburgh – je bent zo de stad uit en staat midden in de Highlands – vindt ze prachtige steden. Volgend jaar staat Australië op het programma, met man en twee tienerdochters gaat ze logeren bij familie. Ondanks haar drukke leven heeft ze ook nog tijd voor hobby’s. Ze werkt namelijk niet alleen als journalist en docent journalistiek, maar volgt ook een masteropleiding pedagogie, geeft lezingen en trainingen over omgaan met verlies en is bezig met twee boeken. Behalve van koken houdt ze van volleybal, daarnaast gaat ze regelmatig naar de sportschool. Het was even wennen in het begin, maar inmiddels doet ze het met veel plezier. Ook voor muziek, lezen en fotograferen maakt ze graag tijd vrij, al staat concertbezoek nog steeds op nummer 1.
Marjelle

‘Waar ik ook ben, ik kan niet als toerist ergens rondlopen. Ik ontspan me het liefst met mensen, samenzijn met anderen.’

Op het nachtkastje Jacht Elvis Peeters
Motto ‘Each human being is human and counts as the moral equal of every other’ Martha Nussbaum
Daan draait Nick Cave

Meer interviewseries vind je op Marjelle ontmoet