‘Dear Leonard. To look life in the face. Always to look life in the face and to know it for what it is. At last to know it. To love it for what it is, and then, to put it away. Leonard. Always the years between us. Always the years. Always the love. Always the hours’
Virginia Woolf
Sanvean Lisa Gerrard
Apart, een omgeploegd strand en een zee zonder golven. En een eenzame mens.
Eenzame uren kunnen lang duren.
Uit: Brief aan mijn verloren liefde, 1923 Eiland van Wight Anoniem, uitgegeven door R. Leijdecker ( 1955) uitgeverij onde redactie van nummer 22. (vertaald)
Eiland van Wight, 5 september 1923
Dag allerliefste
Vergeet nimmer de jaren dat we het uitzicht op zee en haar golven, soms woest ,onstuimig, dan weer kalm en rimpelloos hebben aangeschouwd.
Zoals we samen hand in hand, arm om schouder door het warme en ook koude zand eindeloos hebben gelopen.
Aan het einde zagen we een witte strandtent waar we het daglicht opgelost zagen worden in de schemering van de avond en de donkerte van de nacht.
Weet je nog de momenten van opperste geluk en de droefheid als het even niet meer ging. Je kwam thuis met verwondingen uit de oorlog, de zwarte momenten en dan ineens de helderheid zonder het besef dat je nog leeft. Maar wat is dat leven als je er zelf niet meer bent?
James, jouw broer heeft gehuild, dagenlang en in stilte, toen hij je op de kade van de loopplank zondersteund door een kameraad,z ag strompelen. Gehuild dat waanzin heeft geleid tot het verlies van zijn dierbare broer. Ik kon hem niet troosten.
Ik kan je niet peilen, ik begrijp je niet meer en nu moet ik je loslaten omdat de zee sterker is.
Maar voor eeuwig zal ik jou en de zee van onze herinneringen koesteren.
Jouw Iris
Always the years between us, zucht!
*Ik was laatst in Katwijk, Antoinette, en toen lag het strand er zo ongerept verlaten bij…
*Dat is zo, ZJ, en dat brengt me op de vraag (niet alleen aan jou, hoor):
"heeft iemand een paar dagen geleden deze film The Hours gezien?"
Ik vond het een ontroerende film, vandaar dat hij ook **** van me krijgt.
*Bedankt, Nummer 22, voor de mooie Brief aan mijn verloren liefde.
*En toch zo teder, Trek.
(N.B. Als je met je muis over de foto glijdt staat er nog een quote, een die me ook erg aanspreekt.)
Die gevallen klapstoel maakt het verhaal, of liever gezegd, de vragen nog completer. Een man, een stoel, een bootje en een kalme zee.. Zou ’t begin van een roman kunnen zijn …
Dat zou zomaar een mooi begin kunnen zijn, Flo…
(Euh, het was een vrouw overigens, maar ik kan me voorstellen dat dat wat moeilijk te zien is op de foto.)
Nee, niet gezien.
Mooi, die quote, Marjelle, ‘onder’ de foto.
De essentie van het proberen te vangen van geluk, of momenten van geluk…….
*Ik weet niet van welk soort films je houdt, ZJ, maar ik raad hem sowieso aan. 😉
*Vond ik ook, Bart, het verwoordt heel goed dat gevoel van hoop, een moment van geluk…
Mooi ingehouden blog in woord en beeld! Katwijk is bijzonder.
Aangenaam Flip Glas weer even te horen. Maar niet te lang, het tilt me teveel van de wereld af, en ik wil nog niet definitief onder de golven
*Dank, Blew. Katwijk heeft wat idd, jammer dat het zo’n gedoe met fiets, trein, 20 min. wachten en bus is.
Heb jij de film ooit gezien?
*Het nummer ‘The Hours’ van Philip Glass mocht hier niet ontbreken, vond ik, Zich, maar ben zelf niet zo’n liefhebber van zijn muziek. 😉
De film heb ik niet gezien, maar een paar jaar geleden het boek (van Michael Cunningham) gekocht omdat ik had gehoord dat de film zo goed was.
Moet eerlijk zeggen dat het mij toen tegenviel. Misschien lees ik het deze zomer nog een keer om te kijken waarom het me toen niet kon boeien…
Het boek heb ik dan weer niet gelezen, Maria-Dolores, maar de film vond ik ontroerend mooi op momenten.
Ik vond het een goeie film , was op tv , had hem nog nooit gezien, maar het is ook waar dat Virginia Woolf zelfmoord pleegde, dat in de film een moeder in de vijftiger jaren wegliep van haar kinderen, omdat ze de inperking van de chocoladetaartbakkende vrouw niet kon accepteren en dat tenslotte haar zoon vele jaren later met aids in New York zich voor de ogen van zijn exgeliefde Meryl Streep uit het raam gooit van pakweg tienhoog. Al met al een beetje amechtig eigenlijk ,maar ik moet zeggen dat ik ophet moment zelf wel gefascineerd was.
Zijn we het daar i.i.g. over eens, Iris, dat het een goede film was. Wat betreft de tekst erna, kijk als je dat soort dingen uit hun context haalt en achter elkaar zet, dan doe je geen enkele film recht, dus daar zou ik ook amechtig van worden. 😉
Geweldig mooie foto, Marjel!
En Sanvean is een ontroerend nummer.
Deze versie vind ik ook zo gaaf: http://www.youtube.com/watch?v=azErbtQa91E
Dank, Geroma, die foto en ik, voor mij klopt het op de een of andere manier helemaal.
Prachtig nummer en ook bedankt voor jouw versie van Sarah Brightman!