Na 22 ‘Bloggers in beeld’ was ik toe aan iets anders, toen werd het idee voor een nieuwe serie geboren die ‘Beeld van een blogger’ als titel meekreeg. Virtuele associaties hebben plaatsgemaakt voor een kijkje in het echte leven. Op zoek naar de mens achter de avatar ontmoet ik een blogger (M/V) in zijn stad. Het is daarbij niet de bedoeling om een diepte-interview te maken, wel om op speelse wijze foto’s van de stad, mijn impressie en de inbreng van de blogger zelf te combineren. Zijn wensen staan daarbij centraal, in het ene geval betekent dit dat hij je misschien wel paginagroot aanstaart of z’n diepste (bed)geheimen onthult, in het andere geval wordt er slechts een tipje van de blogsluier opgelicht…
Eerder verschenen in deze serie:
Beeld van een blogger (1) – Kuzz voor Guzz
Beeld van een blogger (2) – Gewoon gelul, Trektocht!
Beeld van een blogger (3) – Back to where I once belonged met Annelies!
Beeld van een blogger (4) – Op z’n Rotterdams met Marius!
(5)
Uitgerekend op de heetste dag van het jaar heb ik een afspraak met Wattman in Antwerpen. ‘Zullen we elkaar ontmoeten bij de fontein op de Grote Markt’, stelde hij per mail voor. Ik vond het wel een mooie openingszin, herinneringen aan een heerlijke vakantie met H. in Rome kwamen naar boven. Het is nog een hele toer om in een tropische 35° met laptop en weekendtas op de fiets te blijven zitten op weg naar Rotterdam Centraal. Gelukkig heb ik diverse T-shirts en ander zomerspul ingepakt, het zweet stroomt nu al van m’n voorhoofd. ‘Straks lekker douchen in het B&B vlak bij het station’, flitst het door me heen. Gedachtenloos hou ik m’n OV-chipkaart voor de incheckpaal, later als ik in de trein m’n mp3-speler aanzet besef ik dat ik natuurlijk een buitenlandkaartje had moeten kopen bij de automaat.
Aangezien ze in België het systeem van chippen niet kennen, is er ook geen paal die zo meteen bevestigt dat ik inderdaad in Antwerpen ben gearriveerd. Ondertussen word ik afgeleid door de stem van de conducteur die ons nu al voor de vijfde keer in drie talen op de hoogte houdt van elke vertraagde minuut en moet glimlachen als ik hem weer geduldig hoor uitleggen ‘the train was standing still at the platform because…’. Ik zet het zonder-kaartje-reizen uit m’n hoofd en duw ook de gedachte aan X. weg. Unfinished business is een van de vervelendste dingen die er is en met ruzie uit elkaar gaan de slechtst denkbare manier. Ik concentreer me op hier en nu en vraag me af welk beeld ik de komende uren van deze blogger en zijn gezin ga krijgen. Hopelijk hebben ze een vijver of opblaasbadje in de tuin, dan kan ik lekker pootjebaden. De trein kabbelt voorbij stationnetjes als ‘Kijkuit‘ en ‘Heide‘, Antwerpen komt langzaam steeds dichterbij.
Enige vertraging en een verkwikkende douche later tref ik Wattman bij de fontein op de zinderende markt. Een vriendelijke, grote man met bril, ik herken hem niet onmiddellijk van z’n avatar en spreek eerst de verkeerde aan. We lopen naar een cafeetje vlakbij, het is er ongewoon rustig midden in de stad en ik drink gretig van m’n cola light. Zijn Limburgse accent doet vertrouwd aan, hij komt uit de buurt van Roermond, vertelt-ie. Mijn ouders kwamen uit Heerlen, ik versta Limburgs dan ook goed, spreek het alleen zelf niet. We springen algauw van de hak op de tak, hij druk gebarend, een snelle prater, ik nog enigszins bedwelmd door de hitte, het gesjouw en de drukte in deze grootstad. Ik ben benieuwd naar zijn huis midden in de Antwerpse haven in een van de vele forts die de stad rijk is.
Als we binnenkomen staat de tv nog aan, Nederland heeft net met 2-1 van Brazilië gewonnen, roept A., z’n echtgenote, enthousiast. Een aardige vrouw met een lief gezicht, die in tegenstelling tot Wattman het voetballen op de voet volgt, gedenkwaardig is zijn uitspraak ‘schatteke, ik zal wel afwassen, kijkt gij maar naar de voetbal’. Ondertussen ligt baby C. op de bank de wereld door donkerbruine ogen te bekijken. Voorzichtig pak ik een garnalenvingertje beet en begroet hem. Hij trekt eerst een snuitje, maar dan breekt er toch een lachje door. Hij is schattig en ook zo rustig, iets dat ik die avond nog vaker zal zeggen. Ik kijk om me heen in dit prachtige oude fort, de zware houten voordeur en vuistdikke muren vallen meteen op, de mooie ovale ramen met uitzicht op de terrastuin, het is een bijzondere ruimte op een idyllische groenplek vlak bij de Schelde. Gelukkig is het er ook relatief koel waardoor we besluiten hier verder te praten.
Het gesprek komt op relaties, nieuwe mensen ontmoeten. ‘In de kroeg kom je ze niet tegen’, zegt hij en vertelt dat hij zich een paar jaar na zijn scheiding had ingeschreven bij Parship waar hij algauw A. leerde kennen. Vanaf dat moment ging het in sneltreinvaart, na zes maanden woonden ze samen en een jaar later waren ze getrouwd. De keuze om in Antwerpen te gaan wonen was een relatief eenvoudige. Voor zijn werk was hij al gewend om van z’n Roermondse boerderij naar Tilburg te rijden, waar hij een leuke baan heeft als docent geschiedenis en ook communicatievakken en coaching geeft, de rit Antwerpen-Tilburg duurde ongeveer even lang. Inmiddels woont hij er nu drie jaar en het bevalt hem uitstekend. Het grootste verschil met Nederland vindt hij de meer bourgondische aard van de Belg, iets dat hem zeer aanspreekt. ‘Ik zou niet meer terug willen’, beklemtoont hij.
Wel is hij hier meteen lid geworden van de Antwerpse Politiekapel nadat hij 25 jaar bij een Limburgse harmonie heeft gespeeld, want muziek maken is zijn grote hobby, daarnaast heeft hij er ook een aantal goede vrienden aan overgehouden. Verder is hij een liefhebber van Beethoven, renaissancemuziek, Duitse schlagers en chansonniers als Shaffy en Bécaud. Op een gegeven moment komt het gesprek op voeding en diëten, hij blijkt in anderhalf jaar tijd 65 kilo te zijn afgevallen door middel van een streng dieet en intensief bewegen, een bijzondere prestatie. Als even later zijn vrouw erbij komt zitten, vraag ik wat haar in eerste instantie in Wattman het meeste aantrok. ‘Zijn schrijfstijl, vlotte pen en levenswijsheid’, antwoordt ze zonder nadenken, ‘en hij zag er ook nog eens goed uit’.
We praten even over haar baan als hoofdverpleegkundige op een geronto-psychiatrische afdeling. Momenteel is ze nog met zwangerschapsverlof, in België begint dat een maand eerder dan in Nederland en duurt het ook een maand langer. De korte nachten beginnen nu wel hun sporen achter te laten, voor twaalven gaan ze nooit naar bed, want baby C. krijgt dan een dubbele voeding in z’n PEG-sonde. Om zes uur gaat onverbiddelijk de wekker weer omdat hij dan een nieuwe sonde nodig heeft, iets dat in de loop van de dag om de vier uur herhaald moet worden. Het is inmiddels al na middernacht, ik ben moe van de warmte, alle indrukken en neem afscheid van Wattman. Ik loop mee met A. die zo aardig is om mij terug te brengen naar de B&B vlak bij het station. Een rit van een half uur, maar de tijd vliegt terwijl we aan het praten zijn. Als ik even later de voordeur van het slot haal, zwaai ik nog even naar haar.
Marjelle
|
Wattman draait: |
Mooi verhaal…of eh…is dat eigen roem? Enfin, het was alleszins erg gezellig!
Kijk nou.
Allemaal antwoorden op vragen die ik nog niet wilde stellen.
Mooi.
Aangezien ze in België het systeem van chippen niet kennen, is er ook geen paal die zo meteen bevestigt dat ik inderdaad in Antwerpen ben gearriveerd.
Zeg, ‘Ollander, wil je die paaltjes lekker in je eigen land houden, ja?
Al die nieuwerwetse onzin altijd… :-))
Je hoeft enkel maar naar ’n loket te wandelen om bevestigd te worden in uw aanwezigheid; in ’t Plat Antwaarps ook nog.
Wel een mooi, ingetogen betoog van een bezoek aan het Bourgondische België.
En interessant om Wattman te leren kennen vanuit een ander perspectief.
So, die woont mooi! π
Gaat zo verder, Marjelle, ik mag dit wel…
*Mag je best zeggen, hoor, Wattman, en vond ik ook. π
*Thanks, en dan was ik toch ietsje eerder, Elsje, mss dat ik ooit nog een keer ‘alle’ vragen stel die in m’n hoofd opkomen. π
*Lekker makkelijk juist die paaltjes, Mephisto, maar ja, in Belgie (m’n accenttekens doen het niet)… π
Wat denk je dat ik gedaan heb toen ik in Antwerpen aankwam, 3x raden. π
Bedankt, en Bourgondisch Belgie blijft mooi, maar ik heb m’n jeugd in Sint-Pieters-Woluwe doorgebracht dus ik ben een beetje bevooroordeeld.
lol, en die Wattman ook weer als eerste reageren π Leuk leuk leuk! Genoten van je verhaal..En prachtige foto’s van een heerlijke stad!
Dank dank dank, Flo! π Mooie stad, wil ik nog weleens naar terug (terwijl ik het opschrijf (oke, typ), besef ik dat ik er over drie weken alweer ben). π
Whoosj!
Mazzeltje, Sint-Pieters-Woluwe. En idd, na verder lezen (kezenà kwam ik erachter dat u een heel mooi document aan het bouwen bent. VAn een rust die men in Olland niet meer kent. Dus excusez mijn taalgebruik, de meest fervente tegenstanders van het roken zijn ook vaak ex-rokers?http://www.vkblog.nl/bericht/307548/Hollanders
Ik schiet wel eens uit mijn slof…
Daar ga ik binnenkort weer voor het eerst in jaren naar terug is de bedoeling (de mijne), Mephisto.
‘Kezena’, what’s that?
Wel dus –> ik in Holland. π
Nu is het al erg laat, maar toch… wat heeft roken ermee te maken? Ik ben trouwens een ex-roker die het verdomt om zo’n fanatieke anti-gek te worden en dat lukt heel aardig. π
Vijfenzestig kilo???! I’m speechless.
Duitse schlagers, Heetboven en Brel??! Een Eclecticus, die Wattman!
Het is idd een bijzondere prestatie, Zich.
Hoe je dat laatste precies bedoelt, serieus of sarcastisch, weet ik niet (natuurlijk wel wat eclecticus betekent ;)), dus daar ga ik even niet op in.
Marjelle, weer een mooi blog en laat Wattman nu net zo overkomen als ik hem voorgesteld heb:-)
Mooi verhaal!
Vanaf nu bekijk ik baby C met heel andere ogen…
prachtig blog
mooie blogger
goed in beeld gebracht
Leuk! Waar ik daarnaast o.a. nou zo nieuwsgierig naar was, is hoe Wattman het voor elkaar krijgt om elke dag een bepaald niet kinderachtige bijdrage te schrijven. Uit eigen ervaring weet ik dat zulke stukken veel tijd vergen. Hij heeft een baan en een gezin waarin een baby veel aandacht vraagt.
Dat vind ik namelijk nogal een prestatie.
Een beetje meer Wattman, maar niet eens
zoveel meer. Wel weer mooi geschreven,
maar dan ben je bij Wattman ook in goed
gezelschap.
prachtige bijdrage van een bijzondere man
dat hij bijzonder was en zijn vrouw ook, dat hadden we allang door
maar het is leuk om dat door andere ogen bevestigd te zien
brel is ook mijn favoriet
zeer zeker aanbevolen
Bijzondere serie van je. Ook weer deze aflevering. En wat een inzet, om zo bloggers te leren kennen.
Persoonlijk heb ik nog een dubbel gevoel met deze ‘inkijkjes’. Een deel van de illusie wordt weggenomen. En juist die illusie heeft ook wel wat.
Ik vraag me nog steeds af hoe hij als niet-politieman bij de politiekapel is terechtgekomen. Voor de rest een mooi verslag en Brel is natuurlijk altijd een goede keuze.
Weer een zeer lezenswaardig interview over een zeer gewaardeerde blogger.
Bedankt Theo. Je hebt me net het gras voor de voeten weggemaaid. :-))
Op de heetste dag, poeh!
Ik zou die middag met mijn ex-blogmaat H. het blote voetenpad gaan wandelen maar we hebben er op het laatste moment van af gezien π
Mooie blogontmoeting weer, Marjelle.
En Heerlen! Dan praat ik het plat wat je het beste kan verstaan. Ik werk (o.a) in Heerlen.
In Heerlen praten trouwens veel mensen Hollusj.
In de andere Parkstad-gemeenten minder.
Hee, mijn reactie van gisteren is weg. Sta ik ook op de banlijst der moderatie? I.e.g. mooi stukkie.
*Grappig, Antoinette, want soms blijkt er toch heel iemand anders achter een avatar te zitten. π Wat ook wel weer z’n charme kan hebben trouwens.
*Dank, Maria-Dolores, baby C. is lief! π
*Mooie reactie, Vuurjuffer.
*Dat vroeg ik me ook weleens af idd, Frans, mss een kwestie van goed plannen, snel werken en dingen tegelijk kunnen doen(?)… maar daar kan hij je beter een antwoord op geven. π
*Zoveel als de blogger zelf wil, Martin, dat kan varieren van een tipje van de sluier tot aan het naakte zelf. π
*Bedankt, Assyke, en bij Brel moet ik altijd denken aan ‘mijn vlakke land’.http://www.frmusique.ru/texts/b/brel_jacques/mijnvlakkeland.htm
*Dank voor je compliment, Aad, en wat betreft je kanttekening zou ik nu eigenlijk moeten zeggen in dat geval kun je beter deze serie overslaan, maar dat zeg ik natuurlijk niet. π
*Geen idee, ZJ, Brel een van zijn favorieten idd.
*Het was ook een prettige ontmoeting, Theo.
*En jij ook bedankt, Henk. π
*Ik herinner me H. nog idd, Kitty, en over dat blotevoetenpad heb ik laatst iets gelezen, ik hou alleen niet van wandelen, fiets veel liever, maar dat pad sprak me wel weer aan!
Ja, echt Heerlens, op de een of andere manier doet me dat altijd denken aan gemoedelijkheid, rijstevlaaien en familie van toen. Wie weet, ga ik ook nog eens naar Limburg toe.
*Mss was je nog een beetje slaperig, Zich, je reactie (03:25u) heeft echt geen pootjes gekregen, hij staat er nog steeds. π
Erg leuke ontmoeting Marjelle! De titel is perfect, en Wattman is inderdaad zoals ik hem voorstelde.
Ben ook benieuwd waar hij de tijd vindt voor al die mooie blogs….en wow….die kilo’s eraf zijn een heel mens, chapeau!! Begrijp nu ook dat zijn pintje klaarstaat als hij thuiskomt, dat is me nogal een rit zeg vanTilburg naar zijn fort, wat trouwens een passende bewoning is voor een historicus;-))
De titel vond ik ook ‘stiekem’ leuk, Annelies! π Bij mij komen ze of meteen in m’n hoofd op of ik moet erover na gaan denken en dat zijn niet de beste uiteindelijk.
Ja, het is een boel op en neer rijden, dan zou ik zelf ook wel een …, nou ja, glas wijn dan maar, lusten.
Idd zijn huis past wonderwel. π
Bijzonder mooi verhaal Marjelle!
Er zijn meer gelijkenissen dan ik ooit had kunnen vermoeden. Mooi onderwerp voor mijn blog…
Leuk dat er meer gelijkenissen zijn, Nummer 22, en succes met je nieuwe blog(onderwerp). π
Wat een leuke bijdrage en wat een mooi inkijkje. Voelde me ook even op visite.
Dankjewel, Zilver. Dat scheelt ook alweer een hoop gesjouw. π
Een leuk verslag weer, en mooi om op deze manier met een collega-blogger en zijn gezin kennis te maken.
Dat fort met die dikke muren…het klinkt heerlijk koel! π
Hartelijke groet, Bart
Leuke manier idd, Bart, en het is daar een stuk koeler dan hier op eenhoog-Crooswijk. π Heb dan ook wat verkoeling gezocht vanmiddag in de Chinese tuin.
Ik heb weer het eea gemist, Marjel, zie ik wel.
Zo trouw blog ik niet meer, maar goed.
Ik probeer het weer wat meer op te pakken.
Ik vind dat je helemaal op dreef bent in deze vorm.
Een ontzettend leuke manier om medebloggers eens wat van dichterbij mee te maken, door ze gewoon persoonlijk op te zoeken.
Ik heb ook wel eens met een soortgelijk idee in m’n hoofd rond gelopen, het is er nooit van gekomen omdat er het afgelopen jaar in mijn persoonlijke leven te veel is gebeurd.
Dank voor deze inkijk. Je schrijft er heerlijk over en brengt het op een ontspannen en prettig leesbare wijze allemaal in beeld!
::–))
weer graag gelezen Marjelle
*Bedankt, Geroma. π Ik heb zelf ook een periode wat minder geblogd, de laatste tijd weer wat meer en heb van jou wrs dan ook het e.e.a. gemist.
De volgende paar bloggers zijn al bekend, ik reis zo’n beetje heel Nederland door. π Benieuwd ook waar ik daarna terechtkom.
*Fijn, Svara!
Merci Marjelle voor deze leuke,integere bijdrage over je bezoekje bij ons thuis! Wel tof dat je zovele reacties krijgt! Velen vragen zich blijkbaar af hoe mijn Wattman er in slaagt zoveel te kunnen bloggen…..wel euh, dat laat ik m lekker zelf vertellen, maar weet dat achter elke bloggende man een bloggende, euh, sterke vrouw staat π
groetjes, Mama Baby C
Zo is het maar net! (dank u, bolleke xxx) En iedereen bedankt voor de sympathieke reacties. Ik wilde het blog van Marjelle niet doorkruisen met eigen reacties, maar op het randje van de deadline kan het wel. Toch, Marjelle?
*Graag gedaan, Mama baby C! Leuk idd al die reacties, idd ‘hoe krijgt Wattman het toch voor elkaar’!? π
En groetjes terug, ook aan baby C.
*Natuurlijk, Wattman, en tussendoor had ook gekund, hoor! π
Bourgondisch, het was mij niet genoeg. Na Holland en Marsman vaarwel te hebben gezegd, want niets heb ik met uw vlakke land, liet ik mij het Bourgondische van Antwerpen en Brussel smaken, en ik dacht, na al dat genot, er moet meer in het leven zijn.
Dus werd het Parijs, tien jaar lang, Quartier Latin, Rue de la Huchette om precies te zijn.
Maar ook dat was mij niet Bourgondisch genoeg. Of misschien heb ik het Bourgondische nimmer genoeg begrepen, want voor mij was het gelijk Sex en Drugs en Rok en Rol. En daarvan was er genoeg in het Quartier Latin, maar het paste niet in mijn werkomschrijving.
Dus werd het de Provence, en Nice. Weinig zogenaamde "Bourgondiërs" hier, uit Nederland en België, want het is hen te duur. Kroketten verkoopt men hier niet, fritten al evenmin. Een chateaubriand van de beste slager (250 gram) kost hier Β 12,50 inkoop. Da’s Β 75,00 op de menukaart. Wij mensen van het vlakke land betalen dergelijke bedragen niet voor een stukske vlees.
Ik ga het u bekennen, ik doe het wel. Niet op restaurant, wel van de slachter, en dan ten huize bereid, want het is het geld meer dan waard.
Ik geniet van de Mediterrannée. Meer dan Bourgondisch.
Jack: Ik dacht dat je naar Engeland verhuisd was.
Deze had ik nog niet gezien, vanwege mijn korte vakantie. Mooi hoor! Wattman komt goed uit de verf en over Wattwoman weten we nu ook het een en ander. Je maakt er veel werk van! Prachtig concept dat een eigen blog verdient.
Groetjes, Blew
*Met het vlakke land heb ik zelf ook weinig, Jack, ik hou juist van warm, exotisch, woest landschap. π
*Thanks, Blew, ik vind het nog steeds leuk om te doen en het stimuleert me bij schrijven, reizen en fotograferen. π
Mss wel een idee idd om een eigen blogonderkomen te maken voor deze serie, ‘Marjelle in gesprek met’ of iets dergelijks.
Wat een leuk idee van jou om bloggers op deze manier in beeld te brengen.
Alleen moet je maar niet bij mij langs komen
want dat is oersaa!!
gr eva
Leuk dat het je aanspreekt, Eva!
Ik denk -al heeft de een veel meer in z’n leven meegemaakt dan de ander- dat ieder mens zijn eigen verhaal heeft en als je dat op een goede manier brengt, is het nooit saai. π