Bloed, zweet en tranen

M’n laatste blog dateert van drie weken geleden. Very unlike me. De gebeurtenissen hebben me lamgeslagen. Na de verhuizing belandde ik van de ene nachtmerrie in de andere met buren die weigeren ook maar enige rekening te houden en zich gedragen alsof ze hier de dienst uitmaken. Het dieptepunt was vorige zondag toen de benedenbuurvrouw door het lint ging en me bijna wilde aanvliegen omdat ik nu zelf eens – nadat praten niet hielp – lawaai aan het maken was. Haar man hield haar tegen, tot twee keer toe. Hier wonen put me uit, schrijven doe ik niet meer en van een normale nachtrust is nog steeds geen sprake. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik de afgelopen vijf jaar voor het laatst lekker uitgerust wakker geworden ben zonder gebonk en gestamp, met een glimlach op m’n gezicht. Ik verlang er zo naar om dat weer eens mee te maken. Ook hier gaat opstaan in drie fasen: vanaf kwart over 6 tot kwart over 8 de eerste drie, een paar minuten later begint nummer vier door het huis te rennen en meubels te verslepen op het kale laminaat, soms gaat dat uren door.

‘Ik ben overspannen’, vertelde ze mij op de dag van de verhuizing. Met m’n hoofd diep onder het dekbed weggedoken vraag ik me telkens af wat ze in godsnaam aan het doen is. Maar het ergste is het geroep en geschreeuw van de jongen. Alsof hij hier in de kamer zit, zo hard klinkt het soms. Inmiddels krijg ik een knoop in m’n maag als ik hem alleen al hoor binnenkomen. Daartussendoor werk ik aan mijn herstart als freelance puzzelmaker, de nieuwe site is online en ik heb me met bloed, zweet en tranen Joomla! eigen gemaakt. Artikelen, menucategorieën, modules aanmaken en online puzzels eropzetten, het lukt me nu aardig. Vooral dat laatste maakte het veel ingewikkelder dan een huis-, tuin- en keukensite. Ondanks mijn overuren zijn er nog geen verdiensten en dat baart me zorgen. Normaal kunnen leven en een goede nachtrust zijn basisvoorwaarden om fris en uitgerust aan de slag te gaan en die ontbreken.

Als ik had geweten dat ik door grove nalatigheid van de verhuurder 1 augustus in een onbewoonbaar huis terecht zou komen had ik dit huurcontract natuurlijk nooit ondertekend. Ik heb de verhuurder dan ook een voorstel tot schadeafwikkeling gedaan. Een van de directieleden is recent bij me langs geweest en het gesprek verliep in een goede sfeer. Helaas werd mijn voorstel slechts gedeeltelijk gehonoreerd. Het huurcontract van twaalf maanden wordt wel opengebroken (al zit daar nog een addertje onder het gras) en een aantal maanden huur wordt kwijtgescholden. Het is de helft van wat ik had gevraagd: aangezien ik nu noodgedwongen opnieuw moet verhuizen moet ik ook weer een paar duizend euro verhuiskosten betalen. Maar waar haal ik op korte termijn een ander huis vandaan? Het kost me de laatste tijd steeds meer moeite om door te gaan. De moed niet op te geven. Ik ben moe.
Marjelle

Bloed, zweet en tranen André Hazes

26 Reacties op “Bloed, zweet en tranen

  1. zelfstandigjournalistantwerpen

    Vreemd. Ik plaatste een reactie en ik zie hem niet. Wat ik verkort zei: het is heel moeilijk om in de stad een woning te vinden met niet minstens één te luidruchtige buur. Helaas …

    • Vreemd idd, ik heb nog in de spam gekeken, maar geen reactie gevonden.
      In de stad hoor je altijd wel wat, ik woon er al jaren en dat is geen punt, maar er is een essentieel verschil tussen buren die af en toe luidruchtig zijn en buren die structurele overlast geven en weigeren om uberhaupt een beetje rekening te houden met een ander. Dat vind ik echt ver gaan. Zij was aan het schreeuwen dat ze hier al veel langer woonden (alsof je dan meer rechten hebt, bizar, wat is dat voor een tokkiegedachte) en dat ik maar zsm moest verhuizen. De man is nog leraar ook, maar goed, die heb je ook in alle soorten en maten.

  2. Uiteraard zijn er gradaties. Structurele overlast heb ik twee keer meegemaakt. Af en toe kan echter ook al behoorlijk ambetant zijn. Leraar: ben benieuwd hoe hij dan de orde in zijn klas handhaaft …

    • Dan weet je i.i.g. hoe erg het is. Nou, ik teken voor af en toe vergeleken hiermee. Hij heeft een heel harde stem (is ook halfdoof aan een oor) en een breed postuur, dus volgens mij gaat dat wel lukken. Ik heb wel steeds meer het idee dat zij het in huis voor het zeggen heeft. In eerste instantie informeerde hij nog wel of ik geen last had en bood toen nog aan om event. de tv zachter te zetten. Het gezicht van zijn vrouw toen hij dat zei, sprak boekdelen (‘dat gaan we echt niet doen!’). Helaas had ik dat weer goed ingeschat.

  3. Wat een ellende. Ik kruip nog liever in een caravan dan in dergelijke omstandigheden te moeten gaan wonen.
    Ik wens je in ieder geval heel veel moed en doorzettingsvermogen.
    O ja: een paar duizend euro verhuiskosten? Dat lijkt me sterk. (Zegt hij die al vijf keer verhuisd is.)

    • Het is zeker een ellende. Bedankt, ik heb het gevoel dat mijn laatste reserves er nu wel uitgeperst zijn de afgelopen vijf jaar.
      Verhuiskosten: als je wilt weten waarop ik dat baseer kun je het ook gewoon vragen toch. 😉 Ik zeg nl. nooit iets zomaar, ben heel zorgvuldig met dit soort dingen.
      Het was ruim 3000 euro: meer dan 800 euro tapijt+leggen, 850 euro verhuizers, schilderwerk, varia en materialen circa 600 euro, de makelaar ruim 600 ‘bemiddelingskosten’ (die ik nog wil terugvorderen o.a. wegens misleiding) en ook nog een maand dubbele huur. (Zegt zij die al twaalf keer verhuisd is.)

  4. Een ramp zulke buren. Beneden bij mij heb ik een Tokkie gehad, een echte! Het was de zus van dat gezellige gezin dat regelmatig op tv verscheen.Twee en een half jaar hebben ze er gewoond met constant overlast. Gelukkig zijn ze weer vertrokken omdat ze niet te handhaven waren. Wens je een betere woonomgeving want uit ervaring weet ik dat dit aan je vreet

  5. Tja, en als je de baas in huis tegen je hebt …

    • Met haar is niet te praten, het moet allemaal zoals het haar het beste uitkomt: dus als zij slaapt mag haar man ’s ochtends niet met de deur knallen, als zij opstaat dan wordt er gewoon weer wel mee gesmeten en als zij om kwart over 9 naar bed gaat (elke avond), dan moet opeens de tv wel zachter. Vreselijk dit soort types die met twee maten meten, meteen agressief worden en iemand bijna aanvliegen ipv eerst te praten, dan spoor je niet.

    • Klopt ik heb het verkeerd begrepen. Was het maar zo dat die van jou vertrokken zijn, Ik hoop voor je dat die rottigheid niet te lang blijft duren. Ik weet wat voor ellende dat geeft

      • Oke, dat dacht ik al. Dank je, ik hoop dat ik zsm een ander beter huis vind. Maar ik weet door mijn ervaringen van afgelopen jaar dat dat heel erg moeilijk wordt. Voor iedereen die dit leest, ik zoek met spoed een rustige flat / maisonette in Rotterdam.

  6. Hoi Marjelle, ik heb je inderdaad al een tijdje gemist, had je bijna een e-mail gestuurd, maar niet aan toegekomen omdat ik het zelf ook heel druk heb. Ik vind je plan om opnieuw te verhuizen niet onrealistisch. Dat het contract kan worden opengebroken, geeft aan dat de verhuurder ook pijn voelt. Je loopt vast binnenkort tegen je droomhuis aan. Nog een tip: bevestig alle mondeling gemaakte afspraken schriftelijk. Groetjes en succes!

    • Toch leuk om te horen dat je me gemist had. Opnieuw verhuizen is dan wel de enige optie, maar een huis vinden is extreem moeilijk zoals je weet gezien mijn situatie. Ik heb het afgelopen jaar zeer intensief gezocht en de meeste makelaars zien een beginnende freelancer niet zitten. Ik hoop dus op een wonder… een makelaar die wel vertrouwen heeft en die me na jarenlange overlast eindelijk een rustig plekje gunt.
      Bedankt! Mocht je iets weten geef dan een gil, ook buiten Rotterdam event.

  7. Bah, dat blijven dus taaie tijden voor je, Marjelle.
    Ik hoop maar dat de verhuurder nu eens een keer wel vlot is, en alsnog met een ditmaal toch (enigszins) bevredigende afwikkeling komt…
    Succes en sterkte, meer kan ik je niet wensen!

    • Ja, dat is zo. Zeker na deze verhuizing, dan hier terechtkomen tegen alle afspraken in plus alle ellende die daar aan voorafging, is de rek er nu wel uit… Al heb ik het er wel voor over ondanks vermoeidheid, etc., om al binnen een paar maanden opnieuw te verhuizen met als enige doel een leefbare omgeving.
      Qua afwikkeling: het addertje onder het gras is dat ik de huur van de komende maanden niet hoef te betalen, wat dus lijnrecht staat tegenover de belofte van verhuurder dat ik slechts een maand opzegtermijn heb. Ik moet daar weer over mailen. Hulp bij een ander huis vinden krijg ik niet, daar was hij verder duidelijk in.
      Dank je!

    • Ben na 5 jaar overlast gewoon te moe geworden van het telkens maar weer mezelf oppeppen, wegvluchten uit huis vanwege lawaai, slaaptekort, vechten tegen de bierkaai, onverschilligheid, instanties, etc.

  8. Mijn god, Marjelle, het lijkt wel op een bijbelse plaag!
    Ik heb het erg met je te doen.
    Stuur me een email, wellicht dat mijn huis in Rotterdam je een tijdje uit de brand kan helpen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.