Klik op de foto voor een groter formaat
Je kunt gaan waarheen je wilt
maar er zit al weer zoveel terugkeer
in iedere stap en plaatsen van oud zeer
liggen in ieder landschap.
Ik moet al bijna huilen
als de avond in het dal warm
en volmaakt uit de bomen valt
alsof je voorgoed met de dingen
zou kunnen verdwijnen.
Hoe moet ik dat noemen liefje,
het doet niet zoveel pijn om pijn
te zijn, het maakt je niet blij
genoeg om blij te zijn.
Het beloofde land is verboden
Rutger Kopland
Kopland moet wel je favoriete dichter zijn :-). Mooi gedicht weer sowieso en dito foto.
Een van m’n favoriete dichters idd. Vandaag gemaakt in Naarden vestingstad, ik moest er toch zijn ivm afspraak en de zon scheen nog steeds al waaide er een gure wind (dikke sjaal om). 😉
De eerste strofe alleen
is al een heel gedicht
wat heeft die man
gevoel voor taal
een grote knobbel
een nog groter licht 🙂
Heel veel gevoel voor taal idd. 🙂
Mooi.
grH
Dank je.
mooi mooi, woorden en beeld
Bedankt, Hennie.
Kopland is wat mij betreft van het niveau van een Vondel, alleen Vondel is -als je niet op de hoogte bent van het Nederlands van de gouden eeuw” moeilijk te lezen.
Ik hou het bij Kopland. 😉