Het is drukkend warm en ik laat m’n plan varen om met de trein naar Gouda te gaan. Een stad komt zonovergoten veel meer tot haar recht dan onder een dik wolkendek. In plaats daarvan besluit ik weer eens naar m’n jachthaven te fietsen en daarna door te rijden naar de Kralingse hertjes. Ik ben benieuwd of deze keer het ‘fotograferen tussen de spijlen door’ wel een reeënblik uit duizenden oplevert. ‘Haalbare doelen stellen’, hoor ik H. bijna op de achtergrond mompelen. Een stelling waar ik het overigens mee eens ben en hij doet me indirect aan Piet Vroon denken.
Een artikel dat me bijgebleven is toen ging over het nut van bepaalde medische onderzoeken. Iedereen zou zich van tevoren af moeten vragen wat hij of zij vervolgens met de uitslag ervan zou gaan doen, vond Vroon. Als er bijvoorbeeld uitkomt dat je flink moet afvallen en veel meer bewegen, terwijl je dat absoluut niet van plan bent heeft het weinig zin om eerst allerlei dure onderzoeken te laten doen. Een van de redenen dat ik weleens een onderzoek weigerde was ook dat het middel erger kon zijn dan de soms op basis van drijfzandargumenten vermoede kwaal.
De zon piept achter een wolk tevoorschijn terwijl ik met pen een A4-tje zit vol te krabbelen. In een poging dit moment te rekken bestel ik een glas wijn en hoop dat straks de Bambi-ogen niet al te wazig op de foto staan. Ik duw gedachten aan geen werk, gezondheidsproblemen, …, en H. van me af en zet m’n verstand even op zonne-energie. Haast ongemerkt glippen ze een tijd later toch weer in m’n hoofd en komen nu bij een vriendin terecht die sinds zaterdag problemen heeft met haar vriend, hoe zou het met haar gaan na m’n laatste sms’je?
M’n gedachten blijven ook even hangen bij R. waarmee het contact opeens een bizarre wending heeft gekregen. Waarom voelen sommige mensen zich toch zo snel aangevallen en draaien ze rondjes in plaats van te zeggen wat er aan de hand is, vraag ik me af. Waar zijn die mensen zo bang voor, het ergste wat er kan gebeuren is dat je het mordicus oneens bent, maar zelfs daar kun je over proberen te praten en als het echt niet anders kan een streep zetten op een goede manier. Wat ook een rol speelt daarbij is dat ik er zelf geen probleem mee heb om uit te leggen waarom ik de dingen doe die ik doe.
De keren dat ik weleens iets deed waar ik achteraf spijt van had, gaf ik dat meestal ook toe, soms met pijn en moeite, maar steeds vaker de afgelopen jaren met een volmondig sorry. Zolang je maar op een open manier communiceert, je niet onmiddellijk aangevallen voelt door elk klein dingetje of je daar later overheen weet te zetten, zo min mogelijk dingen invult en vragen blijft stellen, is er in ieder geval een goede basis om elkaar te begrijpen. Daarbij moet openheid wel van twee kanten komen, sommige dingen lukken nu eenmaal níet in je eentje.
Marjelle
Soldier Ingrid Michaelson
Aha Rein-john Scholtens !
Je kan overigens een prima relatie of vriendschap hebben, en het op bepaalde punten helemaal oneens zijn. Maar een hoop mensen zien elke vorm van kritiek als een persoonlijke aanval, en dat is onder elke omstandigheid heel moeizaam.
Ik wilde net op je eerste reactie reageren, Ate, en zeggen dat je wrs verdwaald bent in het grote bloggers-in-beeld-bos, door dat spelen met die zweefvlieg duizelt het je mss een beetje, maar deze keer gaat het dus niet om fotoassociaties. 😉
Dat tweede ben ik met je eens, ook al is het soms moeilijk en hangt het er ook wel enigszins van af om welke onderwerpen het gaat, het kan wel, dat heb ik ook ervaren.
Dat laatste is idd bijzonder moeizaam af en toe, ik vind zelf positieve feedback of een vriendelijk gestelde kritische vraag heel normaal en iets heel anders dan een persoonlijke aanval, maar ik sta af en toe ook met verbazing te kijken hoe mensen daarop reageren.
@Marjelle: Verroest: Ate is me voor. Ik had overigens ook nog Henk van Leuken achter de hand (publiceert Henk eigenlijk nog wel?) maar die heeft een iets langere nek.
Mooi dat je Piet Vroon nog eens tevoorschijn haalt. Ik las hem altijd graag. Vooral als hij weer begon over de ZULO (Zeer Uitgebreid Lager Onderwijs ofwel het onderwijs en onderzoek aan de universiteiten)
Het punt is dat je alleen de geschreven woorden hebt. Je mist de intonatie en de lichaamstaal. Daarom gaat het zo vaak "mis" met reacties….
Groet,
Kokopelli
Ik vind het allemaal best (niet alles natuurlijk ;)), Kokopelli. Voor mij is het is gewoon een lieve ezel, een soort MacDreamy onder z’n soortgenoten. 😉 Henk van Leuken is dat niet dezelfde als Henk_vL? Ik begin nu zelf te twijfelen.
Vroon had zeker goede ideeën, maar op het gebied van alternatieve geneeskunde bv. sloeg hij wel nogal door, dacht (vind) ik.
De persoon die ik hier (o.a.) bedoel is iemand die ik ontmoet heb, maar sowieso mis ik in virtueel contact idd zeker de non-verbale communicatie. Het is al moeilijk genoeg soms als je iemand wel ziet en hoort, laat staan als dat allebei wegvalt. Toen ik een tijd geleden een paar scheldmails kreeg van een bepaalde blogger heb ik op een gegeven moment voorgesteld (ik wist dat het via mail alleen maar zou gaan escaleren) om gewoon even te bellen. Hij reageerde alsof ik hem net een oneerbaar voorstel had gedaan. Er zijn gewoon best wel veel mensen, heb ik gemerkt, die van alles durven te brullen vanachter hun pc, maar als het erop aankomt zijn ze te laf (ik weet even geen beter woord) om een weerwoord te geven.
En sweet dreams voor straks. 🙂
@Marjelle: Thanx. Met die dreams gaat het zo meteen zeker wel lukken.
IK hoop dat jij ook eens een keer weer beter kunt gaan slapen. Dat duurt inmiddels al wel heel erg lang. Dat je het volhoudt…
Goodnight!!
Mooi, Kokopelli, met of zonder dromenvanger, ik ben die van mij (droom) van vanochtend toch nog vergeten. 😉
Dank je, het is nog een stuk erger geweest dan nu, ik kreeg op een gegeven moment zelfs zo’n last van m’n ogen dat ik dacht dat het met andere dingen te maken had dan met alleen slaapgebrek.
Tja, volhouden, you don’t really have much choice, now do you, hoewel er natuurlijk overal grenzen aan zijn, dat wel. :-0)
Sleep tight!
Henk_vL is ‘m niet, maar is soms wel een ezel 😉 . Mooie foto van het dier overigens.
Wat Piet Vroon betreft:
‘Tranen van de krokodil’ vond ik een heel goed boek, het eerste dat ik niet in een keer uit kon lezen. In "De ziel te lijf’ begon hij helaas door te draven en stokpaardjes (geen ezels) te berijden. Jammer.
Piet Vroon, die las (en herlees) ik heel graag, al word ik van zijn stelligheden soms heel erg onzeker. Misschien zou dat ook de makke van je gesprekspartners kunnen zijn. Als je niet zo vast in je schoenen staat dan kun je moeilijk tegen kritiek, weet ik van mezelf. En virtueel is dat veel gemakkelijker te verhullen dan irl.
Verwacht ik Kralinge hertjes, krijg ik een ezel te zien. Veel leuker overigens. Ezels worden zwaar onderschat.
Tja, sommige mensen zijn achter hun PC hele helden ja (of enorme eikels). Er is niet al te lang geleden onderzoek gedaan en daaruit bleek dat mensen die dezelfde boodschap mondeling, in een brief en per email moesten overbrengen, het diplomatiekst waren bij mondelinge overbrenging en het botst in hun email. Sinds ik dat gelezen heb, let ik toch een beetje meer op hoe ik reacties schrijf.
Dat is het probleem met relaties; het machtspelletje
" Mijn verstand op zonne-energie zetten" …mooie vindst
dat de zon veel moge schijnen !!
sommige dingen lukken nu eenmaal niet in je eentje……
tsja, moet je wel iemand in de buurt hebben Marjelle.
Snik, dat van die tollende gedachten ken ik zo goed, zelfs als je er niet aan wilt denken denk je er nog aan!
Denk dat ik maar weer eens een boekje van Vroon uit de kast haal, dank je voor de reminder, de man is veel te vroeg dood gegaan.
*Is dat ook weer opgehelderd, Henk_vL., ik dacht bijna ‘wat zeg ik nóu?’ 😉
Dan ben ik ook af en toe een ezel, en ik zie dat als een compliment want ‘ezels zijn ook lief!’ Het was zelfs een titel van m’n blog een tijdje geleden. 🙂
Vroon had zeker wel een paar stokpaardjes en als iemand doordraaft, dan haak ik idd af.
*Ik begrijp wel wat je bedoelt, Easywriter, hoewel je met zo’n zin altijd moet oppassen. ;))
Ik denk idd dat mijn duidelijkheid mss weleens wat stellig kan overkomen vooral bij mensen "die niet gewend zijn omzich sowieso al gauw aangevallen voelen en niet gewend zijn om eerlijk uiniet graag of niet gewend zijn aan om dingen uit te leggen zgeconfronteerd", ik kom er even niet uit, zie hiervoor, wil het goed verwoorden, maar dat lukt niet, dus laat deze abracadabra staan. Over ongeredigeerd gesproken, aargghh. ;)) Ik kom er later op terug, heb te weinig tijd nu.
*De Kralingse hertjes lagen allemaal op een hoop te slapen toen ik kwam, M.O., dan zie je een hoop lijf en poten en verder niets, op eentje na die lag alleen, vond ik achteraf wel een beetje zielig, maar mss was het gewoon een loner, wie weet. Afijn, dat hert was zo moe dat het me zelfs los van mijn glas wijn al wazig aankeek, gelukkig had ik toen nog een Rotterdams kinderboerderijezel in de aanbieding. 🙂 Sowieso hou ik er wel van om mensen (plagerig) op het verkeerde been te zetten af en toe, het moet niet te voorspelbaar zijn. ;))
‘Het botst in hun mail’, interessant. Dat geldt denk ik voor mij niet. Daarom duurt dat getyp ook vaak veel te lang (zoals nu) en denk ik algauw ‘laten we even bellen’, dan krijg je meteen feedback en zijn misverstanden veel sneller de wereld uit (iemands stem horen kan essentieel zijn, soms is dat alleen al genoeg om het nergens meer over te hebben (positief bedoeld in dit geval) of niet, maar dan weet je ook waar je aan toe bent. 🙂
*Dat kan zeker een probleem zijn, Paco, maar dat bedoelde ik hier niet. 🙂
*Bedankt, Kuifje. 🙂 Grappig dat je dat zegt, omdat ik twijfelde of ik het wel zou laten staan. Dat soort woorden komt ineens in me op, maar soms delete ik ze dan weer, omdat het mss te ‘gemaakt’ overkomt (terwijl het dat niet is). Ik hou er nl. zelf ook niet van als ik bij een schrijver het gevoel krijg dat hij het te mooi wil maken, te goed wil doen, dat moet niet van een zin afdruipen. Bij Van Dis had ik dat gevoel weleens bv. 🙂
*Hai Trek. 🙂
"Sommige dingen lukken nu eenmaal níet in je eentje"tsja, moet je wel iemand in de buurt hebben Marjelle.
Ben ik helemaal met je eens, en als er iets de afgelopen jaren duidelijk is geworden is wat er wel en wat er niet lukt in je eentje, hoe het is als er veel te lang niemand in de buurt is. Wat dat betreft (…) ga ik de opmerking die ik nu wilde typen (over mezelf) toch maar inslikken. 😉
Graag gedaan.
Nah, jammer, die opmerking had ik juist graag geweten!
@Trekmoment: Ik sluit me geheel bij jouw reactie van 13:41 uur aan… ;-)))
*Wie weet komt dat nog een keer aan bod in een blog of anders, Trekmoment en Kokopelli. 😉 Maar als troost heb ik wel wat Scheveningse zandkorrels voor jullie meegenomen. :))
Ja, het kost mensen vaak veel moeite, hun ongelijk toe te geven, bovendien voelen ze zich snel persoonlijk aangevallen bij ieder (soms wel degelijk terecht) puntje van kritiek.
Regelmatig probeer ik mezelf die spiegel ook maar voor te houden, ik calculeer bijvoorbeeld in dat ik best fouten kan (en mag) maken, als ik gewoon eerlijk verder mijn best doe…en zo voel ik me ook niet zo aangevallen als ik eens ergens op word aangesproken, en ben best bereid om af en toe sorry te zeggen…..:)
Maarre…wat een leuke foto van dit ezeltje, het straalt een en al vriendelijkheid uit! 🙂
Bedankt, Bart, ’t ‘was een lieve ezel zo te zien, ach, wat weet ik van ezels. 🙂
Wat ik m.n. lastig vind is als mensen de communicatie afkappen door bv. opeens niet meer te willen bellen (dan kun je dingen dus niet eens uitpraten), maar te mailen (iets waar ik een steeds grotere hekel aan heb gekregen, ook omdat het onduidelijkheden juist erger maakt, bovendien krijg je dan geen directe feedback en gaat het hele verhaal wat meestal met een simpele vraag begon nu opeens een eigen groter leven leiden). Waar ik dus vooral niet tegen kan is als mensen eromheen draaien en andere redenen noemen dan de werkelijke reden, en dan denken dat ik dat allemaal niet doorheb. ;))) Maar dit terzijde.
Hm, het middel, ik vertaal even naar medicatie is soms erger dan de kwaal zelf.
Sinds ik een hoop troep niet meer slik ben ik bijvoorbeeld minder vergeetachtig.
Meer power in mijn spieren gekregen, nou zo zijn er nog een paar dingen.
Vrolijker bijvoorbeeld.
Til nu met gemak m’n fiets de trap op als vanouds.
Vandaag in de weer met een wasmachine op de gang zetten. Hoeveel weegt zo’n ding, 80 kilo?
Mwa, 5 maand geleden, had ik moeite met een 5 kilo zak aardappels tillen, bek af.
Jampot deksel moest met een opener, zelf kreeg ik hem niet open.
En die sluier van toch wel depri zijn is weg, neurie nu liedjes op de fiets.
Ik slik helemaal niets meer, behalve Vit C en B.
En word eindelijk weer wat steviger.
Verkeerde medicatie, hm.
Nog FF, ik zie je laatste reactie, ja als mensen er om heen draaien. Minachting heb ik dan.
Klopt, medicatie is soms ook erger dan de kwaal idd, Gus.
Die wasmachine doe ik je zeker niet na. 😉
Goed dat je je zoveel beter voelt dan een aantal maanden geleden. 🙂 Je had toen heel wat ellende, o.a. ook met je ogen en je huisarts, ik herinner me dat nog vrij goed.
Minachting heb ik eerlijk gezegd voor niemand, daarbij stel je je toch boven de ander en daar geloof ik niet in. Ik vind het eigenlijk vooral jammer en irritant (;-)) als mensen eromheendraaien, ik heb voor veel dingen begrip, dus ook als iemand iets niet durft of ergens grote moeite mee heeft, maar zeg dat dan alsjeblieft tegen me.
Als het goed is zijn m’n laatste paar reacties ook meteen het vervolg van m’n reactie van 12:05u aan Easywriter. Ik zwaai even. 🙂
Ik lees wat later dan een normaal mens. Dat merk je. Maar ik vind het fijn verwoord en…ben benieuwd naar R. Ja, het is ook maar een man en die zaken die van twee kanten moeten komen, daar hebben we het wel eens over gehad, toch:-)
Houd je sterk. Zo schrijf je in ieder geval wel.
Groet, O.
Ik zit toch net achter de pc te zappen, dus ik zie nu je tweede en derde reactie ook gelijk binnenkomen, Chiel. 😉 Moet trouwens zo weg even een nieuwe telefoon kopen, want de oude heeft het opgegeven, kan me er wel iets bij voorstellen, ook voor een telefoon zijn er grenzen aan wat do-able is.
Gelukkig zijn er grote verschillen tussen mannen onderling. 😉 Voor het opeens afkappen van communicatie en eromheendraaien ben ik allergisch, er zijn heus mensen die dat niet doen, alleen vind ze maar eens. 😉 Ik ben benieuwd aan wat / welke keer je refereert met je opmerking erna, maar dat hoor ik irl nog wel, dit blog is te openbaar.
Bedankt, ik doe m’n best tot ik erbij neerval, al heb ik daar m’n twijfels bij.
Groet terug