Een eenzame stoel

De verhuizers zouden vrijdag rond 12.00 uur komen inpakken. Na een telefoontje en een aantal uur vertraging staat de eerste verhuisman dan toch voor de deur. ‘Wat kan er allemaal mee aan meubilair?’ vraagt hij tussen neus en lippen door. ‘Mee?’ papegaai ik, ‘de afspraak was dat jullie alleen maar dozen zouden inpakken en maandag alle spullen verhuizen.’ Hij kijkt opeens een stuk minder vriendelijk, ‘dat heeft de planner dan echt niet goed doorgegeven, want anders redden we het maandag niet.’ Koortsachtig probeer ik te bedenken welke meubels mee kunnen en welke niet. Dit is niet bepaald de soepele verhuizing die me beloofd is en waar ik veel geld voor betaal. Sowieso al vervelend genoeg dat er bijna drie dagen zitten tussen het inpakken van de dozen en de verhuisdatum. Even later is er geen tijd meer om na te denken, de ene na de andere verhuisman valt binnen.

In de chaos ben ik vooral bezig met in de gaten houden of ze niet de verkeerde dingen naar buiten slepen. Ze hebben meer oog voor elkaar dan voor mijn spullen en ik vraag me af of ik eenmaal in Tilburg wijs zal worden uit de cryptische omschrijvingen op de stickers. Degene die dit heeft gepland – op het hoogtepunt staan er zes man elkaar in de weg te lopen – heeft toch echt het verkeerde beroep gekozen. Inmiddels is het rustig geworden, de mannen zijn vertrokken en hebben een spoor van lege dozen en onbeschreven stickerbladen achtergelaten. Wat is het hier opeens kaal. Ik ga op de roodleren bank zitten en kijk om me heen. Alle kasten zijn verdwenen, geen enkel boek of cd’tje meer te zien, in de werkkamer staat alleen nog een bureau. Een eenzame rieten stoel tegenover me, zijn soortgenoot zit al in de verhuiswagen.

Wassen kan ik niet meer, ook de wasmachine en droger zijn weg. Op de plek waar de kledingkast stond, staat nu een doos met wat kleren en handdoeken voor de komende dagen. Eén keukenkastje is nog gevuld zodat ik niet van honger omkom. Als even later een kennis komt helpen met een paar lampen blijkt dat ook de trap meegenomen is. P. balanceert vervaarlijk op het salontafeltje terwijl hij een spotje van het plafond af probeert te halen. ’s Avonds loop ik door de donkere gang, de keuken wordt slechts verlicht door één led-lampje wat ik vanmiddag nog even snel bij Blokker heb gehaald. In het halfdonker bak ik gehakt en denk na over vrienden die het af hebben laten weten, de komende verhuizing, de onbeantwoorde mail over schadevergoeding aan verhuurder Grouwels en de oplevering van dit huis. Dan kom ik weer oog in oog te staan met dezelfde makelaar die afgelopen augustus een onbewoonbaar huis opleverde.
Marjelle

Foto’s Beer: Witold Riedel

10 Reacties op “Een eenzame stoel

  1. Fijn dat je al zo snel kunt verhuizen, jammer natuurlijk dat er weer eens krommunicatie was, binnen de verhuizersplanning.
    Even doorbijten, je bent in ieder geval bijna weg…en een toch verder dan maar voorspoedige verhuizing gewenst, succes!

    • En ik had juist dit verhuisbedrijf gekozen omdat ik goede ervaringen met ze had vijf maanden geleden. Deze keer gaat het veel rommeliger, onverschilliger en zit ik dus dagen in een halfleeg huis zonder dat ik dat wist. Als je dat wel van tevoren weet, de prijs ook lager is, dan is het anders, nu word ik voor het blok gezet. Afijn, nu eerst eens maandag overleven vanaf 07.30(!) en dan zien we wel weer verder. Bedankt, hoop het ook!

      Ik kreeg nog een mail van de eigenaar dat de vorige huurster zich niet aan haar afspraak had gehouden en niet had schoongemaakt. Nu gaat hij dat met een aantal vrienden doen morgen, schreef hij. Hij komt i.i.g. wel aardig en serieus over.

  2. Bedankt voor je like, Geert de Brabander.

  3. En ook voor jouw like, Blew.

  4. Blijft tobben zo’n verhuizing zo blijkt maar weer.
    Ik wens je toe dat het maandagavond allemaal achter de rug zal zijn en je heerlijk kan stilletjes kan uitslapen.

    • Helaas wel en dat voor zoveel geld… Ik had goede ervaringen met deze verhuizers 5 maanden geleden, maar deze keer zijn er al voor de verhuizing allerlei dingen niet goed geregeld en word ik voor het blok gezet. Achteraf denk ik: ik had meteen vrijdagmiddag moeten bellen maar op een gegeven moment kun je niet meer nadenken als allerlei mannen in en uit lopen en de meubels onder je vandaan halen.
      Ja, dat zou mooi zijn.

  5. Ik wens je alvast veel sterkte toe voor morgen. Is dat niet een beetje veel, zes verhuizers?

    • Bedankt, zal ik nodig hebben.
      Klopt, omdat ze met de planning achterliepen en het niet goed geregeld was kwamen er opeens uit alle hoeken en gaten verhuismannen. Maandag zijn het er maar twee, wat ook weer vreemd is want vorige keer waren het er drie of vier.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.