Oude koeien? (alleen voor diehards)

‘Daar was laatst een meisje Loos’

De deur van de berging gaat maar een klein stukje open, m’n fiets ligt verdwaasd op de grond en ik probeer me naar binnen te worstelen, gelukkig ben ik niet dik. Opeens hoor ik de stem van de buurvrouw achter me. ‘Hoe gaat het met je?’ informeert ze. ”t Gaat’, zeg ik. Dit blijkt een teken om door te praten. Een ware woordvloed overspoelt me, kreten als buren die nooit iets doen, maandenlang ontbrekende naamplaatjes, bezorgers die steeds op het raam tikken met pakjes voor anderen, dat ze altijd alles alleen moet doen en fungeert als opzichter terwijl je aan de woningbouw ook niets hebt. Ze wordt allengs kwader. ‘Snap jij dat nou?’ roept ze boos. Ik glimlach begrijpend en probeer haar een beetje te kalmeren.

Klik op de foto voor muziek

‘Ja, ik snap het helemaal’, zeg ik, ‘maar doe een beetje rustig aan, dit is niet goed voor je’. Ze bedaart enigszins en zegt verontschuldigend, ‘sorry, maar ik móest het even kwijt’. Ik zwaai haar goeiendag, sleep m’n tegenspartelende fiets uit z’n hok en twijfel waar ik deze keer sneeuwfoto’s ga maken. Uiteindelijk beland ik kleumend onder aan de Erasmusbrug en besluit zo’n twintig plaatjes later nog even langs Loos te gaan waar ik onder het genot van een smeuïge tosti m’n foto’s en aantekeningen bekijk en ondertussen met A. sms. Ik heb nog nooit zoveel ge-sms’t als de afgelopen dagen, wat een gepriegel en voor je het weet komt het nog verkeerd over ook. Ik bel liever, dan kun je tenminste meteen doorvragen als iets onduidelijk is.
Piep-piep, ‘1 nieuw bericht’.
Marjelle

Winter Qntal


‘Vlieg op!’

‘Mooie foto’s?’ Ik draai me om en en glimlach naar de vriendelijke Marokkaanse man, ‘ik hoop het wel!’ Met m’n camera in m’n inmiddels verkleumde vingers ga ik dapper door met het in beeld brengen van eenden, meerkoeten en een enkel exemplaar in vogelvlucht. Van tevoren heb ik m’n aversie tegen vuistdikke handleidingen overwonnen en me even verdiept in sluitertijd-, iso-snelheid- en diafragma-abracadabra. Met m’n eerste vliegles nog vers in het geheugen is er van een tweede niets meer terechtgekomen. Schimmige vogelschaduwen is niet datgene wat mij daarbij voor ogen staat, ik wil beweging én scherpte.



Vandaag wordt opnieuw duidelijk dat dit even moeilijk is als ik al dacht. Tegen de tijd dat m’n toestel een nieuwe reeks foto’s heeft verwerkt, zijn alle vogels allang gevlogen. Wanneer ik erna de foto’s op het lcd-schermpje bekijk, blijkt dat het nieuwe standje ook nog eens zodanig donkere foto’s oplevert dat m’n gevederde modellen nauwelijks herkenbaar zijn. Experiment mislukt, hoogste tijd voor een rustgevend rondje bieb waar ik bij aankomst midden in een meeuwenkolonie beland en nog een paar plaatjes schiet. In vliegen hebben ze even geen zin, bevallig en broederlijk poseren ze zij aan zij.
Marjelle

Running hard Renaissance


‘Bananas?

Na de fitness loop ik op de automatische piloot naar buiten en wil m’n fiets van het slot halen, maar waar ik ook kijk hij staat niet waar hij stond. Verbaasd speur ik de omgeving af. Zou deze ook gestolen zijn? Opeens komt er uit een portiek een man met brede grijns en kwast tevoorschijn, ‘zoek je je fiets?’ Hij wijst naar een boom aan de overkant. ‘O gelukkig’, zeg ik opgelucht, ‘ik had even een Banana Split-moment’ en denk aan die ene fiets toen hoog in een lantaarnpaal.

Wat ben ik ontzettend moe, de overtreffende trap van. Vannacht liep het weer uit en vanochtend had ik al vroeg een afspraak, daartussendoor heb ik een paar uur m’n ogen dichtgedaan. Maar nu eerst, voordat ik de sterren van de hemel slaap, op zoek naar leuke Ecco-laarzen en daarna misschien nog wat plaatjes schieten van een druilerig Rotterdam, waar de PvdA gelukkig toch de grootste is gebleken al dacht Pastors daar anders over, maar hoe serieus moet je iemand nemen die mijn stad een bananenrepubliek noemt.
Marjelle

Still strong Outlandish


‘Een beetje vreemd, maar wel lekker’

Zal ik een muntje opgooien of gewoon m’n verstand op nul zetten en gáán, ook al regent het en heb ik helemaal geen zin om de deur uit te lopen? Ik kijk op de klok, kwart over vijf, de Anthony Duyklaan is hooguit een halfuur fietsen hiervandaan en dan heb ik nog net tijd om even op te drogen bij een kop thee voordat het begint. Een kwartier later vraag ik me af waar ik aan begonnen ben, nergens is de Soetendaalsebrug te bekennen en ook haastige voorbijfietsers hebben er nog nooit van gehoord. Gelukkig tref ik uiteindelijk een behulpzame man die volkomen op z’n gemak z’n gps tevoorschijn tovert, het adres intoetst en me met veel handgebaar en uitleg de weg wijst in het labyrint van bruggen en rotondes.

Uiteindelijk val ik om vijf voor zes binnen, net op tijd voor de workshop en te laat voor de thee. ‘Shake & dance’ blijkt nu opeens vervangen door ‘Whirling’, maar ik besluit me nergens druk over te maken en me eraan over te geven. Adem in, adem uit, sluit je ogen, volg je hand en draai langzaam rond, dan steeds sneller totdat allebei je armen soepel meebewegen. ‘Niet vallen’, denk ik terwijl ik steeds harder ronddraai op meditatiemuziek. Ik voel me een beetje licht in m’n hoofd en misselijk worden en kom voorzichtig weer tot stilstand. Adem diep in, adem diep uit. De workshopdocente legt zachtjes haar handen op m’n schouders. Blijf rustig staan, let op je ademhaling, ontspan je.

Een tijd later ga ik op m’n buik op een schuimig matje liggen en hoor watervalgeluiden op de achtergrond, lekker loom hier op de grond, ik voel m’n hele lijf tintelen en droom weg. ‘Een beetje vreemd, maar wel lekker’, gaat door me heen als ik na de les nog even met de workshopdame en een van de mannen napraat. Mooi, oud gebouw met een grillige eigenzinnige indeling, een echt doolhof voor richtingloze mensen zoals ik. Alleen jammer van de sfeer, die is mij te overdreven lievig, maar al zijn de mensen niet mijn type en lachen ze om andere dingen, naar die andere dansworkshop ga ik nog wel een keer.
Marjelle

Ya Raya Rachid Taha


Vuurtje?

Het is lekker warm voor de open haard, ik hou ervan om bij de vlammen de tijd te vergeten en ben weer terug in kasteel Kerckebosch waar het leven nog steeds stil lijkt te staan. Een onberispelijk geklede ober overhandigt me de thee- en kleinelunchkaart. Ik wil alleen een doodgewoon broodje met een kop doodgewone thee. Hij belooft met de kok te overleggen of de zuurdesembol bedekt met liflaf vervangen kan worden door een stokbroodje eenvoud. Het gevraagde glas water verschijnt als Sourcyflesje op tafel, ik zeg er niets van en geef me over aan de rituelen die hier gelden. Een handvol juristen is inmiddels binnen gewaaierd en de serene stilte slaat om in luid gepraat.



De knipmessende ober blijkt me in de drukte vergeten en ik besluit in plaats van brood de koekjes op te eten. Dit type hotel doet me denken aan familieweekenden lang geleden, waar vaak een geforceerde vrolijkheid heerste en elke opkomende rimpeling de kop in werd gedrukt. Een wereld van mooie plaatjes, alles net iets té, met op de achtergrond liftmuziek die overal doorheen neuzelt. In dat soort omgeving kreeg ik vroeger weleens de neiging om te gaan gillen of een keihard nummer te draaien, maar voorlopig zit ik hier nu goed met de vlammen likkebaardend aan mijn voeten.
Marjelle

Morning mood Edvard Grieg


‘De prinses op de erwt (1)’

Het is erg warm in de trein, de lente is vandaag begonnen maar m’n kleren hebben de winter nog in hun bol. Ondertussen schalt een ongeduldige mannenstem door de coupé, ‘ik wil even zeker weten dat dat gedaan is, het is wel 1300 euro, het moet gewoon nagecalculeerd worden-‘ Donder op met je nacalculaties, denk ik, terwijl ik het zweet van m’n voorhoofd wis, toch iets te hard gefietst daarnet. Ik denk ook aan de bestemming en het doel van m’n reis, Rotterdam Alexander en dan proefslapen bij Beter Bed.

De winkelgigant Alexandrium doemt in de verte op, dit soort megastores spreekt me totaal niet aan, ik herinner me nog goed die ene keer in Californië waar het me duizelde van de hoeveelheid shopping malls en aanbiedingen. Na m’n bezoek aan Beter Bed loop ik nog even door het woonwinkelcentrum, maar na een paar minuten hou ik het voor gezien. Op de terugweg kom ik langs Chinny, een Surinaamse broodjeszaak waar je ook warme gerechten kunt krijgen zoals Samosa, Ba Paw of wat dacht je van ‘Nasi Tjauw Min met moksie metie’, alleen al de naam klinkt lekker.



Terwijl ik voor het eerst in tijden
weer in een vers Surinaams broodje bijt, bestudeer ik de matrasofferte die voor me ligt. Na een poosje proefliggen en -rollen wist ik het daarstraks echt niet meer. Ik ben ook zo gewend aan m’n oude Pullman-binnenvering dat ik het liefste precies dezelfde matras had gekocht, maar helaas worden die niet meer gemaakt, het is nu allemaal pocketvering wat de klok slaat. De M Line-matras die door m’n fysiotherapeut werd aangeraden was niet bepaald liefde op het eerste gezicht, ik ben al m’n hele leven binnenvering gewend en op zo’n M Line valt nu eenmaal weinig te veren.

Wel lief dat hij deze week speciaal belde om te vragen of ik al uit m’n matrasdilemma was, zodat ik eventueel via hem korting kon krijgen. Misschien is die Pocket Royal Slow Touch toch geschikter, een pocketvering met toplaag die best lekker aanvoelde, maar wat zijn een paar proefminuten op een heel matrasleven. Van de standaard 25% korting maakte de aardige verkoper later op de offerte nog gauw 30%, waarop zijn collega het niet kon laten om nog wat kantoorhumor rond te strooien terwijl ik glimlachend toekeek en blij was dat ik daar niet werkte, niets voor mij dat soort balzalen waar de tijd langzaam wegtikt.
Marjelle

In your eyes Papa Wemba & Peter Gabriel


‘Nog een paar nachtjes slapen (2)’

Vandaag blijkt dat m’n fysiotherapeut een paar maanden geleden exact dezelfde matrassen heeft gekocht als degene die ik nu op het oog heb na m’n proefligsessie bij Beter Bed. Alleen kon hij er niet aan wennen, hij vond ze iets te stuiterig en heeft vorige week toch gekozen voor M Lines. ‘Je mag die van mij overnemen voor een prikje’, biedt hij aan terwijl z’n handen m’n rug kneden. 500,00 € minder dan de offerteprijs, dat klinkt goed. ‘En ik lever ze ook nog persoonlijk af’, voegt hij eraantoe. Helaas komen we er al snel achter dat ik een andere bedmaat heb waar matrassen van 90×200 niet in passen.

Hij denkt even na en zegt vervolgens ‘als je wilt kun je ook de hele Auping-ombouw inclusief elektrisch verstelbare spiraalbodems die ik tegelijk met de matrassen heb gekocht voor een zacht prijsje krijgen en dan zet ik het ook nog voor je in elkaar’. Een verleidelijk aanbod, maar waar laat ik dat bredere bed in m’n postzegelformaatslaapkamer? Er is nu net plaats genoeg voor een bijslaaptafeltje met theelichtjes en cd-speler. Aan de andere kant lijkt het me wel leuk om eindelijk een mooi bij elkaar passend en verend geheel te hebben. Misschien is het een idee om de computerkamer en slaapkamer om te ruilen, dan heb ik voor het eerst een droom van een kamer met ruimte voor muziek, dvd-speler, Beer en planten.

Wie weet is het ook nog eens rustiger slapen en heb ik minder last van de driftbuien van de benedenbuurjongen en het gestamp en geschreeuw van de bovenkinderen. Allerlei gedachten flitsen door m’n hoofd, die pistachegroene muur moet dan wel overgeverfd worden in een kleur die niet vloekt met de donkerrode gordijnen; zou ik me niet opgesloten voelen achter de pc in die kleine kamer; als het ooit weer een werkruimte wordt, dan moet alles opnieuw verplaatst worden; wil ik eigenlijk wel elektrisch verstelbare spiralen en een Auping-bed, qua totaalprijs maakt het uiteindelijk niet uit. Maar misschien is dit wel het begin van Beter Slapen op een Beter Bed… ik ga er nog een paar nachtjes over denken. Woensdag zie ik hem weer.
Marjelle

Iniagige Salif Keita


‘Ik wil Muis terug!’

Daarstraks werd ik onder stroom gezet. Een aparte gewaarwording, maar toen de intensiteit werd verhoogd riep ik ‘stop!’ Gisteren heeft m’n muis er de brui aan gegeven, daardoor heb ik me de afgelopen 24 uur moeten behelpen met een stand-in. Onmiddellijk begonnen m’n schouder en arm op te spelen, vandaar dat de fysiotherapeut met grover geschut aankwam vanmiddag. Vantevoren had ik nog gauw een ergonomisch belrondje gehouden om zo snel mogelijk een waardige opvolger te vinden. De pc uitzetten en cold turkey afkicken zag ik niet zo zitten. Uiteindelijk had de Backshop een handige muis paraat.

Het bedrijf bleek gevestigd in het industriehart van Schiedam, lastig bereikbaar voor een niet-autorijder als ik. ‘Het is wel een half uur lopen vanaf station Schiedam centrum’, zei de man aan de telefoon. ‘Gelukkig is het mooi weer’, voegde hij er opgewekt aan toe. Wandelen naar een industrieterrein, een dodelijke combinatie voor iemand die van geen van beide houdt, maar ik kan niet zonder mijn muis. Al hoor ik de woorden van de therapeut nog naklinken, ‘je zou vanavond helemaal níets meer achter de pc moeten doen’, maar toen hij m’n blik zag wist hij genoeg.


‘Schiedam, here I come’, pep ik mezelf op vanuit de binnentuin bij Floor. Een half uur later stap ik uit op station Schiedam en verbaas me erover hoe groot het is. 84.000 inwoners volgens de chauffeur, zo’n betonblokkenwandeling leek me bij nader inzien toch geen goed plan. Bij de Backshop word ik heel vriendelijk ontvangen, de man neemt alle tijd voor me en laat me diverse ergonomische muizen en toetsenborden zien. Ook al heb ik heel duidelijk gemaakt dat hun bureaustoelen ver boven m’n budget zijn, toch legt hij me uitgebreid uit aan welke eisen een goede stoel moet voldoen en geeft een paar handige tips. Als ik aan het eind met m’n nieuwe muis onder de arm wil vertrekken, krijg ik ook nog een notebookstandaard cadeau en biedt hij aan om me naar het station te brengen.
Nice man, nice shop.
Marjelle

Leif Erikson Interpol

Muis gefotoshopt


‘Weg ermee!’

Het vertrouwde geluid van slijptollen en branders in de Oude Haven is op een bepaalde manier rustgevend. Rotterdam is druk aan het werk terwijl ik van m’n uitzicht in de lentezon geniet. Vanochtend werd ik wakker door pijnscheuten en besloot snel op te staan. M’n animo werd ook versterkt door het vroege tijdstip, in een mum van tijd had ik een on-line bestelling gepaatst, al ging er vlak nadat ik betaald had iets mis waardoor ik de klantenservice moest bellen. Ook de Santé is nu eindelijk opgezegd en de opheffingsformulieren voor m’n zakelijke rekening zijn binnen. Het liefst zou ik meteen allevier m’n websites willen verwijderen en het abonnement bij de provider opzeggen, maar of zo’n rigoreuze aanpak verstandig is, is nog even de vraag.


M’n vingers jeuken om m’n hele fotobewerkingsprogramma in één klap te verwijderen. Ik zie nu werkelijk door de bomen volstrekt het bos niet meer en m’n pc is niet vooruit te branden ondanks het automatisch opschonen door CC Cleaner aangevuld met een handmatig rondje elke avond.
M’n aantekeningen waaien bijna weg terwijl de knappe jongen m’n bestelling komt opnemen. ‘Wat een mooie glimlach heeft hij’, mijmer ik, het is het type waar ik vroeger wel op had kunnen vallen.

Ik zet m’n voeten demonstratief weer terug op aarde en denk aan Piekfijn waar ik straks even langs moet en aan de dokter waar ik voor het eerst dat ik hier woon een afspraak mee heb, omdat ik niet alleen op de voorlopige conclusie van de fysiotherapeut wil afgaan.


De pijn is juist erger geworden na z’n voorlaatste behandeling. Wat wll je als iemand niet de tijd neemt om goed te luisteren, hoe aardig hij ook is, alles moet snel, sneller, snelst. Afgelopen keer heb ik tegen hem gezegd ‘blijf alsjeblieft van m’n arm af!’ Inmiddels heb ik een afspraak met een osteopaat en ben ik nog maar een paar druppels verwijderd van een duik in het Oostelijk Zwembad waar ik vroeger jarenlang twee keer per week ging zwemmen met H.* Er moet nu echt wat gebeuren, m’n lijf piept niet voor niets, het wil aandacht, liefde en sterker worden. Ik ga laten zien dat ik wel degelijk van m’n lichaam hou, dus geen… ‘tra il dire e il fare, c’è di mezzo il mare’.
Marjelle

Merten Kosijat Värttinä

*Ex-liefste vriend

Aantal ongepubliceerde blogs die aan de vooravond van 2011 nog even het levenslicht wilden zien zonder al teveel logica in volgorde en seizoenen

28 Reacties op “Oude koeien? (alleen voor diehards)

  1. druk maar leuk DDWW
    IKWYM
    BICBW
    KBMHSGAT,
    Ghijsa

  2. Zelfstandig journalist

    Amai, wat een productie. Hopelijk ben je ondertussen weer wat opgeknapt. Kom dan bij mij even Nick Cave luisteren :-).

  3. O, je bent een echte diehard, Ghijsa, dat is dan bij deze officieel vastgesteld. 😉
    Een veldbloemenveld voor jou.http://turkije.hankes.nl/Kust_full/040%20Veldbloemen%202.jpg
    Maar met m’n grieperige hoofd deze afkortingen ontcijferen (welke taal?) gaat me echt niet lukken vrees ik.
    LIABATYD (Eng.)
    *Dit zijn oude ongepubliceerde blogs van afgelopen jaar, ZJ, het enige wat ik hoefde te doen was wat knip- en plakwerk en die paar zinnetjes eronder zetten. 😉
    Ik ben nog steeds ziek helaas, en hoest inmiddels ook half Crooswijk wakker (bij wijze van dan).
    Daar kom ik net vandaan…

  4. Nee dik ben je niet maar wel moeilijk te benaderen.
    Veel te langdradig topic en zo seksloos.)))
    Ben jij wel een visje uit de zee,Mar?
    Ik krijg geen spat feeling met je…..leiderrrr

  5. Griep? Lijkt me meer een aanval van ADHD of (mag ook) van PHPD.
    Laat ik me nu voorgenomen hebben om nooit meer iets te lezen wat langer is dan 1 a4. Ik geef eerlijk toe: ik heb niet alles gelezen.
    Jij sterkte. En wens me ook sterkte. Misschien komt het ooit nog goed.

  6. Zelfstandig journalist

    Doe dan maar rustig aan en nogmaals sterkte dan.

  7. *Dat weet je helemaal niet, Fl., je kent me niet.
    Het is niet 1 topic, het zijn verschillende blogs.
    *Aad, dat is het nadeel als je niet alles leest, dan mis je de essentie soms (tags, laatste zinnen). Dus met adhd heeft het niets te maken. 😉
    Natuurlijk wens ik je ook sterkte, wie weet, komt het idd ooit nog goed.
    *Doe ik en bedankt, ZJ.

  8. Idd ken ik je nauwelijks.Ik heb je een paar keer gezien irl.
    En telefonisch gesproken.
    Ik zat in zwaar weer.
    Jij vertelde mij verhaaltjes voor de vaak.
    De reden waarom je een andere vrouw niet
    op een humane wijze tegemoet kwam,begrijp ik niet.
    Zullen we het nog eens proberen,
    maar dan in oprechtheid?
    Vissenmensen blinken uit in eerlijkheid.

  9. Dit, mijn lieve Marjelle, is nu sms taal
    ddww dat dan weer welhttp://www.smstaal.nl/
    k&k,
    tante ghijsa
    btrsgp!

  10. En nu ben ik je gelieg zat, Fleur, ik heb lang genoeg geduld met je gehad en dat is nu op.
    Ik herhaal nog een keer: ‘we hebben elkaar nooit ontmoet’, dus blijf dat soort leugens niet verkondigen. Verder vertel ik nooit verhaaltjes.De reden waarom je een andere vrouw niet
    op een humane wijze tegemoet kwam,begrijp ik niet.

    Dit soort verzinsels zijn dan ook producten van je eigen fantasie of je moet in de war zijn met iemand anders.

  11. Sms-taal ken ik wel, maar ik dacht dat dit zelfbedachte afkortingen waren, Ghijsa. 🙂
    Thks, dan zal ik die andere ook eens opzoeken.

  12. Ik lees altijd alles, ook dit. Maar ik bewaar niks, dus zo’n archiefdump zou mij niet overkomen. Leuke blogs uit duidelijk warmere omstandigheden. Lekker opgeruimd, Marjelle!

  13. Ik wilde net achter m’n pc vandaan gaan en zag toen je reactie binnenkomen, Blew. 😉 Bij mij is die blogwachtrij ontstaan in een periode dat ik wel schreef maar de energie miste om (op anderen) te reageren en voordat je het weet zit je dan met een steeds langere rij, idd lekker opgeruimd nu.

  14. Soms had ik het idee het toch al gelezen te hebben, alsof je stukken ervan toch in blogs gebruikt had. de foto van de vrouw aan het strand herken ik ook. Ligt dat aan mij of is er overlap tussen op de plank liggen en gepubliceerd worden.

  15. Nee, een blog is een eenmalig iets en ik ga geen stukken ervan opnieuw gebruiken, Martin, zou ook niet weten waarom. Wat wel kan is dat sommige dingen je bekend voorkomen omdat ik er vaker ben geweest zoals in kasteel Kerckebosch bv. en er een aantal keer over geschreven heb in de verschillende seizoenen.
    Grappig dat je dat zegt van die foto, het is nl. meisje 2 uit een serie van twee, meisje 1 staat ergens in een ander blog (geen idee welk). Hier doet ze een ‘dansje’ (zie ook alt-text) en daar niet. 😉 Het is wel hetzelfde meisje, alleen verschillende foto’s.

  16. Haha, ‘diehards‘? dacht ik nog, wat zou Marjelle daar mee bedoelen…en begon nietsvermoedend te lezen.
    En de volgende. En nog een…?! Huh?!
    Toen ging ik maar even scrollen en snapte het al: de blogs in de wachtrij waren aan de beurt.
    Dus…ga ik ze straks even rustig allemaal lezen, beloofd 🙂

  17. Met recht heb je het over Diehards, Marjel….
    Wat een werk heb je er (weer) van gemaakt!
    Maar, jij gaat ook niet over 1 nacht ijs.
    We zijn elkaar de afgelopen periode een beetje uit het oog geraakt hier op VKBlog.
    Dat lag grotendeels aan mezelf omdat ik er niet altijd even trouw was.
    Het wordt tijd voor een mail naar je::–))))
    ‘k Hoop dat het met de bloeddruk beter gaat in elk geval!
    ’n dikke knuffel van mij.

  18. Zo, helemaal gelezen – echt! 🙂
    Wel een fijn gevoel, vast, om even lekker opruiming gehouden te hebben…
    Nu nog van je grieperigheid af – het wordt de komende dagen niet zo koud meer, gelukkig, dat is alvast wat!

  19. *Je had het meteen door, Bart, die vermaledijde (’t blijft een raar woord) blogwachtrij. 😉
    Goed hoor dat je dat allemaal achter elkaar gelezen hebt (vandaar de titel ook idd).
    Minder koud is beter, hopelijk wordt het hoesten minder, want dat is doodvermoeiend.
    En dan moet ik eigenlijk ook nog een nieuwe zorgverzekeraar vinden deze week, heb jij toevallig een tip op de valreep? (Belangrijk voor mij zijn o.a. zaken als chiropractor / fysiotherapie, alternatieve geneeswijzen, tandarts / mondhygieniste, etc.)
    *Dat viel juist reuze mee, Geroma, alle blogs waren allang klaar, kwestie van knippen en plakken en nog een laatste zin eronder zetten. 😉
    Klopt, het is een beetje verwaterd, ik zie de mail wel verschijnen dan. 🙂

  20. Ja, ik wist dat je graag een keer wilde ‘afrekenen’ met die blogwachtrij – en nu moest-ie er dus aan geloven ! 🙂
    Met andere zorgverzekeraars dan de mijne (VGZ) heb ik geen ervaring, dus ik geloof dat ik je daar niet verder mee kan helpen, qua adviezen en vergelijken…heb zelf sowieso geen ervaringen met chiropractor vergoedingen, en die voor alternatieve geneeswijzen.
    Kou en je luchtwegen is een rotcombinatie, ik weet er alles van. Ik sta niet voor niks te trappelen om het voorjaar weer te omarmen… 😉

  21. 😉 Ik snap het, Bart, dan is het lastig vergelijken idd. Op sites waar een aantal zorgverzekeringen worden vergeleken, is het erg onduidelijk wat en in welke mate er vergoed wordt. Dan moet je allerlei polisbladen aan een nader onderzoek onderwerpen en dat lukt me momenteel niet, want daar voel ik me te slecht voor. Bovendien is het sowieso af en toe Chinees wat er staat, zie code zus en zo, zie *-tjes, zie uitzonderingen, etc. Als het om de premie zelf gaat, dan is het wel handig, maar mij gaat het juist om de vergoedingen, omdat ik vermoed dat m’n Menzis-verzekering bij lange na niet de meest geschikte is voor mij.
    Oke, laten we nu alvast een ode doen aan het voorjaar dan… 🙂

  22. Zelfstandig journalist

    Is het niet zo dat een basisverzekering bij iedere verzekeraar gelijk is en dat alleen de aanvullende verzekeringen verschillen?

  23. Gek is dat ik, wanneer ik jouw blogs lees, altijd een vaag heimweeerig (waar zijn de puntjes?) gevoel krijg naar bepaalde Rotterdamse, kleine, dierbare dingen. Surinaamse broodjes, moksie metie, fietsen, Loos, Floor, (Heb ik nog zes jaar gewerkt, eind jaren ’80, begin jaren ’90) etc, etc.
    Mooi dat je deze blogs alsnog aan het daglicht toevertrouwd hebt. Waarom heb je ze nooit eerder geplaatst?
    Alvast een mooi, fysiotherapeutloos 2011 gewenst, Marjelle.
    cor

  24. Als een verhaaltje pakt hoef je geen die hard te zijn om het uit te lezen 😉
    Ik heb ’t als een 3D boekje gelezen (door alle linkjes) en beleefde het als mijn "eigen" verhaaltje en heb genoten van je rondgang in Rotterdam en omstreken.
    Dit soort wandelingetjes heeft een mens als ik nodig op koude dagen en herstellende van een fikse griep.
    Dank je wel voor het plaatsen!
    Oeps ben helemaal de krant en koffie vergeten, ga ik dus nu maar doen.
    Vanmiddag nog maar eens lezen, kijken of ik hetzelfde gevoel kan herbeleven 😉

  25. *Dat klopt, ZJ, mij gaat het dan ook om de extra vergoedingen vanuit de aanvullende verzekering.
    *Die puntjes doen het bij mij ook niet, Cor. 😉 Grappig dat je niet alleen Floor kent maar er ook nog gewerkt hebt.
    Ik heb een bepaalde periode voornamelijk geschreven en had toen geen zin om te publiceren omdat ik geen energie had om te lezen en (op anderen) te reageren, etc.
    Dankjewel, jij alvast een zonnig 2011 in alle opzichten.
    *Weet ik, Beukmans, die titel was ook met een onzichtbare smiley getypt. 😉
    Bedankt voor je enthousiaste reactie en jij ook beterschap!

  26. @M
    Oei, was helemaal in de ban van verhaal en muziekjes en aan het eind doodmoe van het wandelen.
    Vergeet ik jou helemaal beterschap te wensen, sorry.
    Bij deze alsnog: Van harte beterschap en dat je maar weer gauw nog iets moois kan plaatsen 😉

  27. Ik hoop dat het wat beter met je gaat nu. Ik meen 1 van je blogs eerder te hebben gelezen? (Prinses op de erwt) Maar ik kan me vergissen natuurlijk. Hé, hou je haaks! en take care!

  28. @Bedankt en geeft niet, Beukmans! Het gaat om het idee. 🙂
    Ik heb vandaag weer een nieuw blog geschreven, maar ik heb geen puf meer om ‘m neer te zetten, wie weet morgen.
    @Thanks, Gus, de koorts begint iets te zakken, inmiddels zit ik ook in de best wel slopende hoestfase.
    Onder aan m’n blog had ik nog neergezet dat het hier om een aantal ongepubliceerde blogs ging, zover ben je wrs niet gekomen netzomin als Martin, want die dacht ook al dat hij een blog eerder gelezen had, onmogelijk dus, maar mss in jullie dromen. 😉
    Hopelijk ben ik nu snel weer op de been, want een weeklang in bed en af en toe op zijn, ben ik nu helemaal zat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.