Vorige week
De afspraak van vanmiddag nam een onverwachte wending, ondertussen begon ik ook steeds meer last van m’n rug te krijgen. Daarstraks had ik met O. afgesproken bij mij thuis op de nieuwe rode bank. We zouden erna nog wat gaan drinken bij Taste aan het Kralingse Plas-jachthaventje. Hij reed in z’n auto ernaartoe en ik trapte op de fiets die kant op. Ik was toe aan wat frisse lucht.
Tot zover ging alles van een leien dakje, we zaten geanimeerd te praten, een prachtig uitzicht op de wolkenluchten, lekkere broodjes erbij, waarvan een met een oerhollandse bal gehakt. Terwijl ik net een hap wilde nemen, wandelden er opeens twee mannen naar binnen met een pitbull en een mastiff aan hun zij. De eerste aan de lijn, de tweede los. Ik voelde onmiddellijk alle haren, ook die in m’n nek, opveren en hield m’n adem in toen hond nummer twee op me afkwam. Loom en nieuwsgierig nam hij me op, verstijfd keek ik terug. Het liefst was ik meteen boven op de tafel gesprongen maar ik vermande me.
toen z’n baas hem tergend langzaam terugriep wierp ik hem m’n meest stralende glimlach toe en keek erbij met een blik van ‘ik heb echt niets tegen mastiffs, hoor, ik vind ze alleen een beetje eng, maar dat ligt hélemaal aan mij’. op de een of andere manier, hoe weet ik niet meer, heb ik de rest van m’n broodje naar binnen weten te werken en hoorde ik mezelf op de automatische piloot terugpraten, ondertussen kwam de hond nog een aantal keer op me afgeslopen en werd even vaak weer teruggefloten.
Opvallend was dat hij bijzondere interesse voor mij toonde en O. geen blik waardig keurde. Ik was opgelucht toen ik de deur uitliep en reed meteen door naar de Schone Lei waar later ook O. zich na allerlei omzwervingen bij me voegde. Een fiets mag heel veel dingen die een auto niet mag en dat scheelt een hoop tijd. Schitterend uitzicht weer, nu op de Rotterdamse skyline die twinkelend naar ons knipoogde.
‘Proost!’ zei ik tegen hem en probeerde de steeds erger wordende pijn in m’n rug te negeren.
Marjelle
9 crimes Damien Rice
