Tagarchief: kinderen voor kinderen

‘Out, in, out, in, out, in’

Twee weken geleden

‘1, 2, 3, 4, … , 8, 9, 10, even diep ademhalen en dan met frisse blogzin weer verder’, denk ik. De adrenaline borrelt weer op, nog een keer tot tien tellen dan maar. De laatste maanden irriteren bepaalde dingen me steeds meer en dat is toch wel een prestatie aangezien ik me normaal niet zo snel erger. ‘Het is maar virtueel’, zeg ik happend naar adem, en ik denk aan X die er af en toe op los liegt of aan Y die al beschuldigend begint te wijzen voordat er een woord gezegd is. In effect blijkt virtueel of echt elkaar qua irritatieniveau nauwelijks te ontlopen, ik zou ze soms wel flink door elkaar willen schudden en roepen ‘hou toch eens op met dat gezeik en op de man spelen’.




het is een gotspe schiet door me heen. laat ik de exacte definitie nog even opzoeken voordat ik een leger azijnpissers op m’n nek krijg die het zelf ook eerst gauw nagekeken hebben. dit met een knipoog naar alle mensen die allang de betekenis van het woord ‘humor‘ vergeten zijn waarvan hun afhangende mondhoeken stil getuigen, het droopy-effect. ‘wat irriteert je nu zo?’ ondervraag ik mezelf streng, ‘je kunt dat soort blogs toch vermijden, er zit ook niet voor niets een knop op de tv’. waar ik me vooral aan erger, overpeins ik, is het achterbakse en hypocriete gedrag dat ik af en toe om me heen zie, zelfs als je die blogs negeert word je er nog mee geconfronteerd in allerlei reactieruimtes en soms kom je zelfs je naam tegen in een of ander kutmetablogje.

Een van de dingen die me doen steigeren is als mensen bijvoorbeeld de ene dag iets keihard veroordelen om de volgende dag exact hetzelfde gedrag te vertonen en daarmee wegkomen. Of dat dingen in geuren en kleuren beweerd en ontkend worden, terwijl hun mail mij een heel ander verhaal vertelde. En dan heb ik het nog niet gehad over de helden die achter hun virtuele beeldschermpje alles durven te typen, liefst zo kwetsend mogelijk, maar als het erop aankomt niet eens de ballen hebben om het recht in je gezicht te zeggen. Van die dingen dus… die voorbijgaan, maar wel soms een hoogst irritant spoor achterlaten.
(Out, in, out, in, out, in…)
Marjelle

Breathing Kate Bush