Tagarchief: new york

Waarom heb ik me in hemelsnaam in een middernachtelijke vlaag hiervoor opgegeven, vroeg ik me vorige week vrijdag af. Soms lijken dingen een stuk leuker op het moment dat je ze bedenkt dan wanneer ze door de werkelijkheid worden ingehaald. Ik bedwong de neiging om af te mailen, betaald had ik toch al en het ergste dat me kon overkomen was een vervelende avond. Soit.



Het was nog warm toen ik naar hotel New York fietste, ik trapte rustig de Erasmusbrug over en genoot onderweg van het uitzicht. Bij de receptie hoorde ik waar ik moest zijn. Toen ik de zaal binnenkwam, stond ik meteen oog in oog met een man die mapjes aan het uitdelen was. Er hing een gespannen sfeer, vanuit m’n ooghoek zag ik een aantal mannen wat ongemakkelijk bij elkaar staan, voor me stonden een paar vrouwen te wachten. ‘Even diep ademhalen’, sprak ik mezelf moed in en rechtte m’n rug. Ik besloot me verder niet druk te maken, nam het mapje in ontvangst en wandelde naar tafel 9.

Wat daarna volgde was een wirwar aan mannen en handengeschud, in drie minuten tijd kon je het overal en nergens over hebben. Bij sommigen wist ik meteen al bij de eerste blik of zin, ‘nee, niets voor mij, te ouwelullerig, formeel of voorspelbaar’. Twee namen heb ik onthouden van de 22, Tony, een Australiër, en Rob, halflang haar, de enige die me enigszins kon boeien.


‘Ik ken je ergens van’, zei ik tegen de laatste. ‘Dat zou kunnen’, antwoordde hij, ‘ik heb ooit aan een tv-programma meegedaan’. ‘Dat je dat onthouden hebt!’ voegde hij er verbaasd aan toe. ‘Het was een recente herhaling’, zei ik. We keken elkaar glimlachend aan, moe van alle verhalen en mannen en vrouwen.
‘Jij kijkt dwars door mensen heen, hé’, observeerde hij, ik keek hem plagerig nog intenser aan en grinnikte, ‘dat heb ik weleens eerder gehoord’.


Aan het einde van de race, een ware uitputtingsslag, ik wist niet dat praten met zoveel verschillende, onbekende mensen zo vermoeiend kon zijn, was het tijd om het formulier in te leveren. Ik had de stand helemaal niet bijgehouden en de lege vakjes staarden me aan. Snel krabbelde ik een kruisje achter Tony, gewoon omdat hij aardig was en ik geen onbeschreven blad wilde inleveren.
Met één persoon heb ik e-mail-adressen uitgewisseld… maar dat was een vrouw.
Marjelle


Do You Wanna erg mooi nummer van Joshua Radin