Tagarchief: mannen

Persoonlijk record!

Geplaatst op 14 maart 2011| 20 reacties

Wat is het benauwd, ik sla de deken van me af en kruip weg onder het dekbed. M’n voorhoofd gloeit, m’n rug doet pijn, maar ook m’n vingers stribbelen tegen als ik ze strek. Langzaam dringt tot me door dat ik koorts heb én vandaag jarig ben. Het doet me terugdenken aan afgelopen kerst en oud en nieuw, toen wist ik nog weinig van schildklieren en begreep niet waarom ik om de haverklap ziek was. Inmiddels blijkt het een met het ander samen te hangen, zoals zo vaak. Voorzichtig sla ik m’n benen over de rand en voel ze bijna onder me vandaan glijden. Een ding is meteen duidelijk, jarig is op dit moment van ondergeschikt belang, ik moet eerst proberen deze griepaanval weer te overleven en vervolgens m’n lichaam in een gezonder gareel zien te krijgen.


Nu begrijp ik waarom ik het gisteravond opeens niet meer koud had en me beter leek te voelen dan de dagen ervoor, het was een korte opleving. Even dacht ik dat er een stijgende lijn in zat en was al blij dat ik geen wattenhoofd en tintelingen had, wat ik ook tegen M. zei, een van de weinige mensen die werkelijk weet wat vriendschap inhoudt. Niet te vergelijken met vandaag, nu ben ik te ziek om iets te doen. Een paar woorden kwamen in me op daarstraks in bed: ‘rust, vitamines, aan leuke dingen denken’. Laat ik daar eens mee beginnen en in die volgorde. Wat zal ik kiezen om bij weg te dromen, prachtige zonovergoten stranden, heerlijke Griekse boontjes, mooie mannen of gewoon een combinatie van…
Marjelle

Andere namen Herman van Veen

Foto Witold Riedel

20 reacties

Geplaatst in Persoonlijk

Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Mooie man

Geplaatst op 31 oktober 2010| 25 reacties

M’n arm deed al maanden niet wat ik wilde, een blessure die ik mogelijk heb opgelopen nadat ik afgelopen jaar driemaal ‘zomaar’ van m’n fiets donderde. Toen ook fysiotherapie en osteopathie niet hielpen, besloot ik na een rustpauze een afspraak met een chiropractor te maken. Vorige week ging ik er voor het eerst naar toe. Mooie man, grote bos krullend haar en lieve verstandige ogen die door je heen kijken. Soms ontmoet je iemand waar je meteen een goed gevoel bij hebt. Dat had ik met hem. Het was ook gelijk vertrouwd, wat wel zo handig is als iemand je nek en rug kraakt en daarbij af en toe boven op je ligt. Na deze eerste sessie werd m’n bloeddruk gemeten, tot m’n verbazing was die veel te hoog. Ik schrok ervan.

Een beetje licht in m’n hoofd na de behandeling treinde en fietste ik terug naar Rotterdam. ‘Het laatste wat ik in deze roerige periode kan gebruiken is een hoge bloeddruk on top of everything’, bedacht ik onderweg. De dagen erna bleef ik dat misselijke en duizelige gevoel houden, met als dieptepunt het moment dat ik midden in V&D me opeens zo raar voelde dat ik onmiddellijk een glas jus d’orange ben gaan drinken in La Place in de hoop dat die vitaminebom me genoeg energie zou geven om weer veilig thuis te komen. Ondanks het feit dat ik mijn portie arts & beunhaas wel gehad heb in m’n leven, ben ik toch naar de huisarts gegaan. Hij hoorde het verhaal aan, begon me even later te bekloppen en m’n hart en longen te beluisteren toen ook deze keer bleek dat m’n bloeddruk omhooggestuwd was.


Nadat hij me beplakt en bedraad had en een hartfilmpje had gemaakt, keek hij goedkeurend op het A4’tje wat eruit kwam gerold. ‘Dat ziet er normaal uit’, zei hij. Alvorens met zwaar pillengeschut te beginnen, wilde hij na het weekend eerst een bloedonderzoek en een aantal bloeddrukmetingen uitvoeren. Zover is het nog niet, de afgelopen dagen heb ik mezelf alvast een C-boost gegeven. Ik strooi ook verse peterselie op alle groenten, warm en koud, en probeer even uit het nachtmerriescenario te ontsnappen waarin ik de laatste maanden ben beland. In plaats daarvan droom ik van leuke dingen, zoals mannen die mooi zijn vanbinnen en vanbuiten. Dromen* zijn grenzeloos, gelukkig maar.
Marjelle

* ‘Droom je dromen groot genoeg. Ze worden steeds kleiner, totdat ze op de aarde zijn geland’
Indiaans spreekwoord

A Coral Room Kate Bush

25 reacties

Geplaatst in Fotografie, Rotterdam

Tags: , , , , , , , , , , , , , , , ,

Vis moet zwemmen

Geplaatst op 22 maart 2010| 35 reacties

Sinds de relatie met H. toen rond m’n verjaardag steeds meer onder druk kwam te staan ligt jarig-zijn gevoeliger. Sowieso valt er qua familie niets te vieren met slechts één broer die dit soort dingen onzin vindt. Een mening waar ik voor een deel in mee kan gaan, al denkt het kind in mij daar toch anders over. Op pi-dag ben ik niet de enige die een jaartje ouder wordt, ik bevind me in het gezelschap van onder anderen Herman van Veen, Michael Caine en David Byrne. Eigenlijk had ik al min of meer besloten om dit jaar deze dag aan mij voorbij te laten gaan tot een vriendin me stimuleerde om toch iets leuks te gaan doen zoals samen uit eten in Scheveningen. Golven, dacht ik, de zee zien en lekker eten met een lief iemand. ‘Ja!’ zei ik.

Er stond een gure wind, zoals zo vaak op 14 maart was er van de lente nog niets te merken terwijl we op Den Haag Centraal op tram 9 stonden te wachten. Maar toen we langs het Kürhaus liepen en ik de schuimende golven zag, we kort daarna in Columbus bij de open haard belandden en ik wilde aardbeien cadeau kreeg, wist ik dat ik de juiste beslissing had genomen. Uren later, inmiddels rozig van wijn en vlammen, na m’n eerste Kwekkeboom-kroket in jaren uit m’n eerste kindermenu in tijden en nadat we het uitgebreid over exen en leuke mannen hadden gehad maar niet over voetbal, keek ik tevreden om me heen. Dat er bij thuiskomst een aantal mensen niets hadden laten horen was wél een domper, wat dat betreft heeft de methode van m’n broer ook voordelen, je trekt je gewoon van dat soort dingen helemaal niks meer aan.

Marjelle



Trouble Coldplay

35 reacties

Geplaatst in Persoonlijk

Tags: , , , , , , , , ,

Te veel mannen op één avond!

Geplaatst op 27 augustus 2009| 39 reacties

Waarom heb ik me in hemelsnaam in een middernachtelijke vlaag hiervoor opgegeven, vroeg ik me vorige week vrijdag af. Soms lijken dingen een stuk leuker op het moment dat je ze bedenkt dan wanneer ze door de werkelijkheid worden ingehaald. Ik bedwong de neiging om af te mailen, betaald had ik toch al en het ergste dat me kon overkomen was een vervelende avond. Soit.



Het was nog warm toen ik naar hotel New York fietste, ik trapte rustig de Erasmusbrug over en genoot onderweg van het uitzicht. Bij de receptie hoorde ik waar ik moest zijn. Toen ik de zaal binnenkwam, stond ik meteen oog in oog met een man die mapjes aan het uitdelen was. Er hing een gespannen sfeer, vanuit m’n ooghoek zag ik een aantal mannen wat ongemakkelijk bij elkaar staan, voor me stonden een paar vrouwen te wachten. ‘Even diep ademhalen’, sprak ik mezelf moed in en rechtte m’n rug. Ik besloot me verder niet druk te maken, nam het mapje in ontvangst en wandelde naar tafel 9.

Wat daarna volgde was een wirwar aan mannen en handengeschud, in drie minuten tijd kon je het overal en nergens over hebben. Bij sommigen wist ik meteen al bij de eerste blik of zin, ‘nee, niets voor mij, te ouwelullerig, formeel of voorspelbaar’. Twee namen heb ik onthouden van de 22, Tony, een Australiër, en Rob, halflang haar, de enige die me enigszins kon boeien.


‘Ik ken je ergens van’, zei ik tegen de laatste. ‘Dat zou kunnen’, antwoordde hij, ‘ik heb ooit aan een tv-programma meegedaan’. ‘Dat je dat onthouden hebt!’ voegde hij er verbaasd aan toe. ‘Het was een recente herhaling’, zei ik. We keken elkaar glimlachend aan, moe van alle verhalen en mannen en vrouwen.
‘Jij kijkt dwars door mensen heen, hé’, observeerde hij, ik keek hem plagerig nog intenser aan en grinnikte, ‘dat heb ik weleens eerder gehoord’.


Aan het einde van de race, een ware uitputtingsslag, ik wist niet dat praten met zoveel verschillende, onbekende mensen zo vermoeiend kon zijn, was het tijd om het formulier in te leveren. Ik had de stand helemaal niet bijgehouden en de lege vakjes staarden me aan. Snel krabbelde ik een kruisje achter Tony, gewoon omdat hij aardig was en ik geen onbeschreven blad wilde inleveren.
Met één persoon heb ik e-mail-adressen uitgewisseld… maar dat was een vrouw.
Marjelle


Do You Wanna erg mooi nummer van Joshua Radin

39 reacties

Geplaatst in Persoonlijk

Tags: , , , , , , ,

Spinvis – Leuke mannen bestaan wél!

Geplaatst op 15 juni 2009| 20 reacties

De avond begon al meteen verkeerd. Een half uur en één beker witte wijn later stond ik op het punt naar huis te gaan. E. had me meegevraagd naar de Parade. Omdat ik afleiding heel goed kon gebruiken, zei ik ja, al ben ik nooit een festivalganger geweest, ik hou meer van klein & knus. Om half acht zou ik bij het Orkater-Sadists-podium zijn, ik had alleen niet gerekend op een lange rij in de zon en sloot geduldig achter aan. Eenmaal door de controle haalde ik nog snel wat te drinken, ‘die paar minuten maakt niet uit’, dacht ik.

Tot mijn verbazing bleek het geen open podium maar een tent waarin het optreden al in volle gang was. Ik kon het aardige meisje niet vermurwen om me alsnog binnen te laten, want dat zou de voorstelling verstoren, zei ze. Aangezien de act pas over een uur afgelopen was, besloot ik m’n kaartje in te wisselen en terug te gaan naar huis. Ik voelde me in die lachende, pratende mensenmassa extra alleen. Toen ik opnieuw in de nu nog langere sliert voor de kassa stond, zag ik opeens een pijl naar het Natuurhistorisch Museum. In een opwelling besloot ik ernaartoe te lopen ondanks m’n hekel aan wandelen, ik herinnerde me de grote kraai voor de glazen pui die ik graag op de foto wilde zetten.

Een paar minuten later was ik het gemiste optreden en kaartjesgedoe alweer vergeten toen ik rechts van mij een idyllisch plaatje zag, glooiend gras, bruggetjes, beelden glinsterend in de avondzon, snaterende eenden en zonnebadende mensen, voor het eerst zag ik het Museumpark, Rotterdam op z’n groenst. Het enige dat de idylle verstoorde was het woeste geblaf van rondspringende honden, voor mij een reden om snel verder te gaan. Al hou ik veel van dieren, sommige kom ik liever niet tegen. Ik kwam terecht bij het museum waar de kraai er nogal futloos bij stond, maar de venusbenen in de tuin m’n fotohart iets sneller deden kloppen.

Nadat ik weer herenigd was met E. en M. en we eensgezind aan wijn en bier zaten, bleek Spinvis een kwartier later op te treden. ‘Leuk!’ zei ik, ik ken hem nog van nummers als Bagagedrager en Aan de oevers van de tijd. Die veertig minuten in een donkere NAI-zaal maakten even alles goed, zijn warme stem, sympathieke uitstraling, intelligentie vermengd met humor en het iets onhandige-lieve; een mooi optreden, beter en indringender dan de cd. Ik kreeg zin om te dansen, verliefd te worden en dacht ‘zie je wel, leuke mannen bestaan nog!’ Alleen jammer dat ik ze niet tegenkom.
Marjelle

20 reacties

Geplaatst in Fotografie, Rotterdam

Tags: , , , , , , , , , , , , , , , ,