‘Du don des nues…’ een zinnetje uit ‘Les visages, les figures’, terwijl ik ernaar luister wordt m’n stemming nog melancholischer. Bittersweet, allerlei gedachten schieten door me heen. Soms zijn er geen woorden. Van het kastje naar de muur, van de tafel naar de stoel. Zo moe. Uiteindelijk ben je op jezelf aangewezen. Altijd, overal. Ik moet opeens aan het boek van Simone de Beauvoir denken, ‘Niemand is onsterfelijk’. Godzijdank.
Voor de mensen die alles beter weten.1
Voor degenen die niet vragen, maar veroordelen.2
Voor de hypocrisie die zijn weerga niet kent.3
Voor iedereen zonder compassie.4
Voor de bakken vol projectie.5
Voor alle klootzakken, pesters en ego’s in het kwadraat.6
Voor de mensen die a zeggen en b doen.7
Voor degenen die het leuk vinden om anderen te kwetsen.8
Voor iedereen die meelult, napraat en blind bewondert.9
Voor hen die hun angst verbergen achter machotaal…10
Fuck you.
Marjelle