Een aantal jaar geleden heb ik een vergelijkbare periode meegemaakt, tot ver na middernacht wilde ik niet van naar bed gaan weten, mijn ogen waren vastgezogen aan het scherm waarop brullende leeuwen, prachtige tijgers, logge olifanten en blaffende hyena’s voorbijflitsten. Je krijgt na verloop van tijd ook een iets andere kijk op leven en dood. Normaal ben ik een sucker for sweet, bij alles wat klein en donzig is smelt mijn hart. Ik zou zo álle welpjes en pups van de wereld willen adopteren, maar er staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Ik hou van dieren en ben dan ook faliekant tegen plofkippen, kiloknallers, om maar te zwijgen van foie gras, hierbij worden ganzen via dwangvoeding vetgemest. Ook ben ik tegen ellenlange dierentransporten, want die gaan gepaard met een hoop dierenleed. Toch heb ik geen problemen met vlees eten, al eet ik het zelf weinig, en dus ook niet met het slachten van dieren zolang het maar zo humaan mogelijk gebeurt. Wat ik wel bizar vond was bijvoorbeeld het tumult rond bultrug Johanna, zelfs een stille tocht en condoleanceregister, dat heeft voor mij niet met dierenliefde te maken maar veel meer met een hype.
Ik zou dan ook iedereen en zeker de Marianne Thiemes en Lenie ’t Harten van deze wereld aanraden om eens zonder geromantiseerd Disneywaas voor ogen naar de documentaires van National Geographic te kijken. Prachtige natuurseries waarin wilde dieren de hoofdrol spelen, het is eten of gegeten worden, de een zijn brood is letterlijk de ander zijn dood. Gaandeweg wende ik aan de beelden, al draai ik m’n hoofd nog steeds weg als een leeuw daadwerkelijk met bebloede snuit op z’n gemak een cheetawelp zit te verorberen. Soms kies ik partij zoals in de bijzondere docu The Last Lions en leef mee met Ma di Tau, de leeuwin die tegen alle agressie en verdrukking in haar twee welpen probeert groot te brengen in een vijandige wereld. De afgelopen vijftig jaar is de populatie drastisch teruggelopen, van de 450.000 leeuwen zijn er nu nog slechts 20.000 over. Terwijl ik gefascineerd zit te kijken naar de natuurbeelden maak ik de mooiste foto’s in mijn hoofd. Ooit wil ik ernaartoe, oog in oog staan met een leeuw op de uitgestrekte Okavango Delta in Botswana.
Marjelle