De sleutelbos glinstert in m’n hand, ik kijk er nog een laatste keer naar, stop ‘m vervolgens in de voorbedrukte envelop en gooi die in de brievenbus zonder begeleidend briefje. Dat komt vanavond wel. Het is 18.00 uur en het wordt al een beetje donker als ik door de opdwarrelende herfstbladeren weer naar huis loop. M’n hoofd vol gedachten. Keuzevrijheid, het klinkt mooi, maar soms is het kiezen tussen twee kwaden. Met mannen heb ik dat gevoel nooit gehad, als ik voor iemand koos was dat vol overtuiging – one-nightstands en korte relaties daargelaten – en niet bij gebrek aan beter of liever iets anders. Op foute mannen val ik sowieso niet, dat scheelt. Maar op het gebied van huizen kan kiezen een ander woord zijn voor klemzitten. Het is dan een antikeuze aangezien A en B beide niet aantrekkelijk zijn. In dit geval blijven wonen waar ik woon met structurele geluidsoverlast óf verhuizen naar een woning waar erg veel aan moet gebeuren met een rug die erdoorheen zit en niet echt zicht op een rustige leefomgeving.* Ik verlang naar C, maar C doet niet mee.
[slideshow]
Het zinnetje should I stay or should I go? zingt door m’n hoofd als ik voor de derde keer in een paar dagen naar het huis ga kijken. Qua akoestiek is het ongeveer even erg als waar ik nu woon, het suist, het borrelt, je kunt horen wanneer iemand de wc doortrekt of de kraan opendraait. Alleen ’s nachts keert de rust weer als iedereen op één oor ligt weet ik. Ik hoor een deur dichtslaan, flarden muziek, loop rond en denk aan m’n huidige huis wat door de herrie nooit een thuis geworden is de afgelopen vier jaar. Ik denk ook aan het ultimatum van Havensteder, ‘dit is ons laatste bod, verder doen we niks meer!’ Drie woningen, waarvan er zeker twee niet gelijkwaardig zijn aan het appartement op de Noordsingel. Ik wist ook niet dat het bij drie zou blijven, dat werd pas de laatste keer erbij verteld. Ik pak de sleutelbos, kijk nog eenmaal rond en sluit de deur achter me. Soms is weggaan geen optie als je er geen stap verder mee komt.
Marjelle
* L. die architect is mailde dat het rond de 3000 € zou kosten om muren en deuren te isoleren in verband met gemeenschappelijke hal en trap
Ai lijkt me een hele vervelende situatie. Soms moet je inderdaad kiezen om niet te kiezen ,,,,
Klopt, vervelend idd. En alles wat je doet of nalaat is feitelijk ook een keuze, in die zin kun je denk ik niet niet kiezen. Ik heb vanmiddag de knoop doorgehakt en dat staat tussen de regels door in het blog te lezen, maar mss niet helemaal duidelijk.
Ja, als het geboden alternatief nauwelijks (of zelfs niet) beter is dan de woning waarin je nu zit, kun je beter de energie en moeite sparen, en zou ik ook zeggen: zitten blijven waar je zit.
Hoe onbevredigend ook, zo’n keuze tussen twee kwaden, ja…
Klopt Bart, er zijn teveel dingen waardoor het een slecht idee is om al dat werk wat ik zelf niet kan en al die kosten aan te gaan 2 maanden na de bijnaverhuizing. Ik ben moe, ik wil een echte oplossing.
Marjelle, ooit bent ik net als jij heel druk geweest met trachten te verhuizen. Dat lukte niet. Enkele jaren laten werd me plotseling een huis aangeboden dat naadloos paste bij mijn wensen. Ik was enthousiast maar iets in me zei dat ik het niet moest doen. Ik heb dus nee gezegd. Drie dagen later werd me duidelijk waarom ik nee moest zeggen. Dat had niets met het huis te maken maar alles met persoonlijke omstandigheden.
Ik woon nog steeds in het huis waaruit is destijds zo graag weg wilde. Binnenkort ga ik het helemaal opknappen.
Een van de redenen waarom ik destijds zo graag weg wilde was de buurt en de buren. Veel zwart en crimineel. De woningbouw was zo verstandig om alle huizen na vertrek van de huurders te koop aan te bieden. Ik ben nog hun enige huurder. Om me heen wonen jonge stelletjes en veel alleenstaanden. Er staan mooie auto’s voor de deur en de criminaliteit is nihil.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het soms beter is te blijven waar je zit en de tijd voor een oplossing kan zorgen.
Goed dat het uiteindelijk voor jou zo uitgepakt heeft.
Ik heb al vier jaar lang geluidsoverlast wat uiteindelijk ook negatieve effecten op m’n gezondheid heeft gehad waaronder slaapproblemen, verminderde weerstand, ontstekingen, etc.. Hier blijven is geen optie, afwachten ook niet. De buurt is niet best, criminaliteit is er ook maar dat neem ik voor lief, geluidsoverlast is de belangrijkste reden om te verhuizen. Dat went nl. nooit, ook wordt Crooswijk niet opeens een heel rustige buurt met andere bewoners en veel minder gehorige huizen.
Dat heeft wel 10 jaar geduurd. Alle problemen lossen zich op met geld. Maar als je dat niet hebt moet je roeien met de riemen die je hebt. Soms moet je iets tijdelijk loslaten omdat de tijd niet rijp is voor verandering.
Een kennis van mij zat met hetzelfde probleem als jij. Hij is alleenstaand en deed alle mogelijke moeite voor een ander huis. Dat lukte niet. Volkomen onverwacht gingen zijn buren (die hem zoveel overlast bezorgden) verhuizen. Er kwam een alleenstaande, bejaarde dame in het huis wonen en nu wil hij niet meer weg.
Er komt een oplossing voor je op een onverwacht moment uit een onverwachte hoek. Misschien krijg je een baan aangeboden in een andere stad of krijg je ineens verkering met iemand met een beetje geld. Of je ontvangt een erfenis zodat je kunt gaan kijken naar een huis in de vrije sector. Ik noem maar wat op. Juist door los te laten komt het geluk naar je toe.
Ik heb het drie jaar lang losgelaten op een manier die weinig mensen me nadoen gezien de omstandigheden. Je kent mij niet, weet de exacte situatie niet, dus dan kun je er ook niet over oordelen. Met dat soort oneliners (je laatste zin) heb ik helemaal niets. 😉
Aanvulling, als we ons aan iets ergeren wordt het probleem steeds groter en zien we de goede kanten niet meer. Daarmee wil ik je probleem niet bagatelliseren want ik ken de overlast niet. Anderzijds heb ik hier vele maanden overlast gehad van verbouwingen bij de buren om me heen. Op een gegeven moment wen je er aan.
Als je mijn probleem niet wilt bagatelliseren doe het dan ook niet, je kent idd de overlast niet en je weet niet of en waar ik me aan erger en ook niet of ik goede kanten wel of niet meer zou zien. Vele maanden is uiteraard niet te vergelijken met vele jaren en verder blijf ik niet steeds alles opnieuw uitleggen als mensen toch maar steeds hun eigen dingen blijven projecteren zonder te weten hoe iets werkelijk zit.
De knoop doorgehakt begrijp ik. Niet dus.
Nu gewoon blijven doordrammen bij die Havensteder. Niets “laatste keer”! Ze hebben wat op te lossen voor je.
Vind ik ook, Aad, maar zij zien dat heel anders blijkbaar. Feit is dat als ze mij toen ipv de Noordsingel deze drie woningen hadden aangeboden ik meteen nee had gezegd. Without a shadow of a doubt.
Heb nu even geen energie meer om tegen Havensteder op te boksen, mss later deze week weer ertegenaan. Ik ga straks genieten van de zon en blaas alle gedachten aan huis & woningbouw uit m’n hoofd. Whoesjjj…
Geluidsoverlast en 3.000 euro om dat te voorkomen? Zou eigenlijk voor rekening moeten komen van Havensteder dan, maar die kijken natuurlijk wel uit. Tja, verder zoeken en kijken en in contact blijven met de woningbouwvereniging denk ik dan. Als je niets meer van je laat horen, doen zij het zeker niet.
Bepaalde dingen die ze niet uitkomt of bevalt worden gebagatelliseerd of weggewuifd is mijn ervaring, de goeden niet te na gesproken. Of ze spreken elkaar gewoon tegen is ook al gebeurd. De verhuurmakelaar heeft z’n verhaal al een keer aangepast. Als ik weer wat meer energie heb, dan ga ik zeker verder zoeken en weer contact opnemen met de woningbouw. Eens met de laatste opmerking, als ik dit huis niet accepteerde was de zaak ‘volledig afgehandeld’ stond in de brief.
Dus moet je laten blijken dat voor jou de zaak nog lang niet is afgehandeld.
Klinkt alsof je een goede beslissing hebt genomen. Niet verhuizen voordat je ervan overtuigd bent dat het een verbetering is. Je niet laten intimideren. Dapper!
Ja, volgens mij ook. Verhuizen, veel tijd en geld erinstoppen heeft alleen zin als het een echte verbetering is, anders schiet je er nog niks mee op.
Ik denk dat er toch een soort last van je afvalt nu je de knoop door hebt gehakt en een besluit hebt gemaakt
Nee dat niet, de knoop moest doorgehakt worden gisteren, maar een oplossing is nog even ver weg, ik ben nu weer terug bij af. Maar mss dat ik later deze week weer actie onderneem.