Kriebeltruien & uiensoep

M’n nagel blijft aan een mouw haken, ik pak snel een schaartje en knip hem in model. Het doet me terugdenken aan toen ik nog klein was en teen- en vingernageltjes voor me geknipt werden, alleen wel pijnlijk kort zodat ze weer een hele tijd mee konden. Ook de aanraking van wol op mijn huid ben ik niet vergeten, ik had een hekel aan die door m’n moeder gebreide kriebeltruien en krijg nog jeuk als ik eraan denk. Sindsdien is zacht en donzig een voorwaarde als ik wat nieuws koop. Het dagelijkse verplichte glas melk is een andere minder goede herinnering, ik werd altijd misselijk van de roomsmaak en heb daarna nooit meer één slok gedronken. Hetzelfde geldt voor uiensoep, dat komt bij mij niet eens de keuken in laat staan m’n mond.


M’n gedachten gaan op en neer tussen vervelende en leuke ervaringen, zoals die keer op het strand met een picknickmand vol verse boterhammen met stroop of die foto waarop ik huilend van blijdschap op m’n moeder afren als ze me na de  vakantie op komt halen. Een ander plaatje verschijnt in beeld, eentje waarop ik met een sluier over m’n hoofd gedrapeerd en een witte bloem in m’n donkerblonde haren schattig sta te zijn. Dat doet me aan de zwarte lakschoentjes denken waar ik toen in België als kind van droomde, m’n moeder vond dat soort dingen onzin, maar die schoenen glommen zo mooi en hadden zo’n leuk overdwars bandje. Al was ik geen typisch meisje-meisje ondanks m’n Barbiepoppen en latere voorliefde voor make-up, ik heb altijd ook een wilde, jongensachtige kant gehad. Nog steeds trouwens.
Marjelle

Sing for me Antony and the Johnsons

17 Reacties op “Kriebeltruien & uiensoep

  1. Dus deze schapen op de foto worden geen leveranciers van prikkeltruien voor jou, Marjelle… 🙂
    Als kind lustte ik geen honing, geen spercieboontjes en geen Bebogeen. Dat laatste was een weeïge plakkerige zoete smeerboel uit een potje, oei wat was dat vies! 😉

  2. Fijn persoonlijk verhaal en mooie kriebeltruienfoto!

  3. Leuk zo van die heel persoonlijk herinneringen uit je jeugd.
    Hoe zouden die schapen dat toch doen. Stiekem een flanelletje er onder?

  4. Wollen truien kan ik ook niet tegen. Ik lust bijna alles. Asperges en boerenkool eet ik echter niet.

    • Sowieso heb ik ook onder alle niet-wollen-truien een T-shirt aan. 😉
      Boerenkool eet ik ook nooit, laatst in een stamppot geprobeerd maar ik vind het gewoon niet lekker. Het wordt best nog wel een lange lijst als ik dat allemaal onder elkaar ga zetten.

  5. Leuk blog. Haalt ook bij mij vieze etenswaren naar boven. Ik lustte geen pap. Al van baby afaan niet. Mijn moeder gaf mij in haar wanhoop gezeefde soep in de fles. Dat lustte ik weer wel. En spruitjes. Getver. Die lúcht. Maar die moest ik wel eten van thuis, want zowel mijn vader als mijn moeder vonden ze heerlijk. Dus ze stonden altijd op zondag op het menu. Vanwege de feestelijkheid (hoe verzín je het ;-(). Ik zat na het eten vaak nog uren aan tafel om dat ene spruitje naar binnen te werken. Geprakt door veel aardappel, of met appelmoes. Ik kreeg het echt niet weg. Enfin, later nooit meer spruitjes gegeten, laat staan gekookt. Mijn kinderen hebben het niet leren eten. Mijn zoon kwam eens verontwaardigd thuis van een logeerpartij bij oma en opa; waarom hij bij mij nog nooit spruitjes had gekregen hahaha.

    • Pap kwam er bij mij ook niet in idd. 😉 Ik vind sowieso dat je kinderen geen eten mag opdringen wat ze vreselijk vinden, en waar ze soms (bijna) letterlijk kotsneigingen van krijgen. Mijn melk- en uiensoepaversie was er zo een en jouw moeizame spruitjespogingen horen ook in die categorie zo te lezen. Al vind ik ze zelf net als je zoon best wel lekker. 😉 Wij kregen ze ook nooit omdat m’n moeder ze vreselijk vond.

  6. Grappig, kan me als kind nog een wollen broek herinneren die ik MOEST dragen. De godganse dag had ik jeuk.
    Laat de wol maar mooi aan de schapen zitten 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.