Vanmiddag zag ik vanuit m’n raam allerlei mensen op een kluitje staan en wat mannen ingewikkeld heen en weer lopen in de verte. In eerste instantie dacht ik nog aan tv-opnames of misschien een verdwaalde landmeter en besloot meteen wat plaatjes te schieten. Doordat ik het deze week noodgedwongen rustig aan moest doen in verband met m’n rug was van veel weinig terechtgekomen en dat gold ook voor fotograferen. Ik was nog druk bezig met inzoomen toen de bel ging.
Geen zin, dacht ik, en ging verder met foto’s maken. Weer rinkelde de bel, en nog een keer. Besluiteloos keek ik om me heen, ik had me nog niet opgemaakt, m’n rug deed pijn- vervoigens werd er hard op de deur geklopt. Degene die mij dringend wilde spreken stond dus al in de gang. Ik haalde m’n schouders op en riep ‘ik kom!’ Voor mij stond een man met een legitimatiebewijs in z’n hand. ‘Politie’, zei hij. ‘Was u gisteren tussen half vier en half vijf thuis?’ Ik vroeg hem wat er gebeurd was, terwijl ik ondertussen koortsachtig nadacht waar ik toen was.
De agent vertelde dat er ’s middags een kind van acht gewond was geraakt op het pleintje hierachter en nu op de intensive care lag. Er was een projectiel in z’n hoofd gevonden, ging hij verder, maar het was onduidelijk of het om een kogel(tje) ging of iets van vuurwerk. Ze waren momenteel bezig met een grootscheeps buurtonderzoek om erachter te komen wat er zich precies had afgespeeld. Inmiddels herinnerde ik mij dat ik na de fysiotherapeut en boodschappen om drie uur thuis was en hij vroeg of ik iets gezien of gehoord had.
‘Helemaal niets’, zei ik, en voegde eraantoe dat het hier ook wel vaker lawaaiig is zodat andere geluiden minder opvallen. Nadat ik m’n persoonsgegevens had doorgegeven drukte hij me op het hart om contact op te nemen als me nog iets te binnen schoot. Ik knikte, wenste hem veel succes en sprak de hoop uit dat het met het jongetje helemaal goed zou komen. ‘Bizar’, zei ik nog, wat hij beaamde, vervolgens deed ik enigszins beduusd de deur achter hem dicht. Toen ik later de foto’s op m’n beeldscherm zag, bekeek ik ze opeens met andere ogen.
Marjelle
Hearts in the parc Patrick Watson
Politie onderzoekt verwonding kind
Jongen 8 mogelijk beschoten tijdens spelen
