De Turkse muziek zwelt aan, voeten stampen in de maat, geschreeuw, gelach, een drumsolo die door merg en plafond gaat… ik zit thuis achter de pc en probeer me kalm te houden, ‘think zen‘, door het lawaai heen te denken, een gouden strand te visualiseren, en vooral de moed niet op te geven. Afgelopen jaar staat onder andere in het teken van geluidsoverlast, zes mensen onder, vier boven, en ik daar als een saucijsje tussenin geklemd in een flat die qua gehorigheid beslist in de top-10 van Rotterdam thuishoort. Gefeliciteerd met deze bouwprestatie en dat voor ‘slechts’ 484 euro excl.
Als ik dit geweten had – de woningruilheer die geen heer bleek te zijn benadrukte dat het hier heel rustig was – dan had ik op een beter aanbod gewacht. Niet alleen peertjes en plafondlampen sneuvelden dit jaar – dacht ik eerst nog dat het aan AH lag, inmiddels weet ik dat als je maar lang en hard genoeg doordendert je alles kapot krijgt – ook m’n slaapritme liep schade op. Werd ik vroeger een paar keer per nacht wakker om vervolgens weer lekker door te slapen, gaandeweg werd dit vaker en kon ik nadat Buur 1 hoestend om 06:00 uur was opgestaan, Buur 2 met deuren begon te smijten om 07:00 uur en Buur 3 z’n stampende kroost losliet om 08:05 uur de slaap vaak niet meer vatten.
Met m’n ene oor tegen m’n kussen aangedrukt en m’n andere oor diep onder het dekbed weggestopt probeer ik ’s ochtends de boze wereld buiten te sluiten. Nog nooit heb ik zo vaak gedagdroomd van een overwintervakantie op Lanzarote of La Palma als de afgelopen maanden. Even dat vliegfobietje overwinnen lijkt op zulke momenten een steeds haalbaardere optie, dat ik dan ook meteen m’n fladderangst het hoofd moet bieden zien we even door de vingers. Hopelijk is er ergens in Rotterdam nog een rustige flat/etage die een lief baasje nodig heeft of staat er een pand tijdelijk leeg door vertrek naar het buitenland, planten & kat geen bezwaar. Huismail is welkom.
Marjelle
Free Fallin’ John Mayer
Foto Beer Witold Riedel
