Tagarchief: john mayer

‘Wat de fok!’

De Turkse muziek zwelt aan, voeten stampen in de maat, geschreeuw, gelach, een drumsolo die door merg en plafond gaat… ik zit thuis achter de pc en probeer me kalm te houden, ‘think zen‘, door het lawaai heen te denken, een gouden strand te visualiseren, en vooral de moed niet op te geven. Afgelopen jaar staat onder andere in het teken van geluidsoverlast, zes mensen onder, vier boven, en ik daar als een saucijsje tussenin geklemd in een flat die qua gehorigheid beslist in de top-10 van Rotterdam thuishoort. Gefeliciteerd met deze bouwprestatie en dat voor ‘slechts’ 484 euro excl.


Als ik dit geweten had – de woningruilheer die geen heer bleek te zijn benadrukte dat het hier heel rustig was – dan had ik op een beter aanbod gewacht. Niet alleen peertjes en plafondlampen sneuvelden dit jaar – dacht ik eerst nog dat het aan AH lag, inmiddels weet ik dat als je maar lang en hard genoeg doordendert je alles kapot krijgt – ook m’n slaapritme liep schade op. Werd ik vroeger een paar keer per nacht wakker om vervolgens weer lekker door te slapen, gaandeweg werd dit vaker en kon ik nadat Buur 1 hoestend om 06:00 uur was opgestaan, Buur 2 met deuren begon te smijten om 07:00 uur en Buur 3 z’n stampende kroost losliet om 08:05 uur de slaap vaak niet meer vatten.

Met m’n ene oor tegen m’n kussen
aangedrukt en m’n andere oor diep onder het dekbed weggestopt probeer ik ’s ochtends de boze wereld buiten te sluiten. Nog nooit heb ik zo vaak gedagdroomd van een overwintervakantie op Lanzarote of La Palma als de afgelopen maanden. Even dat vliegfobietje overwinnen lijkt op zulke momenten een steeds haalbaardere optie, dat ik dan ook meteen m’n fladderangst het hoofd moet bieden zien we even door de vingers. Hopelijk is er ergens in Rotterdam nog een rustige flat/etage die een lief baasje nodig heeft of staat er een pand tijdelijk leeg door vertrek naar het buitenland, planten & kat geen bezwaar. Huismail is welkom.
Marjelle

Free Fallin’ John Mayer

Foto Beer Witold Riedel

M’n eerste wens, kippenvel en ontdekking in 2010

Na de fysiotherapeut en een halfuurcombi van fietsen, steppen en lopen besluit ik een stokbroodje te halen bij de Dijk. Met rode wangen van de kou en tintelende handen stap ik binnen. ‘Het beste zou zijn om bijna elke dag te sporten in plaats van een moeizame 1 x per week’, bedenk ik weer, ‘het geeft altijd nieuwe energie’. De rol van couch potato is niet goed voor mij, al speel ik hem met verve. Waar haal ik zo snel een lieve coach vandaan, ik ben het nu echt zat om steeds m’n eigen stok-achter-de-deur te zijn.


Ik staar naar het koekje op het schoteltje voor me en denk aan al die andere koekjes die ik in het laatste jaar van m’n relatie met J. in diverse cafés bij de thee kreeg. Ik wilde toen steeds de deur uit, zag op tegen samen thuis zijn. Uit angst voor een zwart gat bij iemand blijven terwijl je allang niet meer bij hem wilt zijn voelde onwerkelijk eenzaam. Dat gat, daar val je toch wel in. Eén ding is zeker, als ik in een volgende relatie dat gevoel weer krijg, ben ik wég.



Waarom spookt m’n laatste ex nu opeens door m’n hoofd, komt het doordat A. even oud is als hij? Waarschijnlijk wel, want verder hebben ze op het eerste gezicht niet veel gemeen. Hoe zou het met hem gaan, vraag ik me af. Van het kaasmeisje in Weesp* hoorde ik een paar jaar geleden dat hij inmiddels was getrouwd en ze hem met vrouw en kind gespot had. Hij wilde nooit kinderen net als ik. Mensen kunnen veranderen, hoewel ze in hun diepste wezen toch dezelfde blijven. Al kan de ene partner net iets anders bij je losmaken dan de andere, voor H. ging ik door het vuur. Een relatie waarin we allebei het beste in elkaar naar boven halen, dat zou ik wel willen nu.
Marjelle



Do you know me
John Mayer

Foto Sean Penn & John Mayer van het Internet geplukt

*Toen woonde ik daar nog