Tagarchief: missen

Toen ik vanmiddag de deur uitging dacht ik weer aan hem. Hij zit op de gekste momenten in m’n hoofd, laatst klonk bij elke stap die ik zette z’n naam. Het deed me even aan vroeger denken toen ik als kind bepaalde tegels altijd moest overslaan, maar verder hopelijk wel gelukkig was. Foto’s zeggen niet alles en sommige van mijn herinneringen zijn vaag.



Wat is er gebeurd waardoor dat kleine meisje van toen nu een leven leidt waar ze nooit van gedroomd heeft, vraag ik me weleens af de afgelopen jaren. Soms komen nachtmerries uit – ik denk aan de onheilsboodschap van m’n moeder lang geleden die uiteindelijk toch bewaarheid is geworden – en is het erg lastig om er weer een sprookjesachtige draai aan te geven als je al moe opstaat en alle bierkaaigevechten inmiddels meer dan beu bent. Je best doen is prima, maar niet jaren achter elkaar.



Doorworstelen tot in het oneindige, ik heb er steeds vaker geen zin meer in.
Mag ik dat hardop zeggen? Ja, dat mag. Niemand is er ooit iets mee opgeschoten met steeds dingen onder dat verdomde tapijt te vegen. Integendeel. In de loop der tijd ballen die ondergeschoven krachten zich samen tot de boel ontploft.

‘Hoe kwetsbaar kun je zijn’.
Ik weet ook niet waarom dit ene zinnetje blijft hangen, maar toch is het zo.

Marjelle



Breakable Ingrid Michaelson
Small blue thing Suzanne Vega