‘Je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat’, aan die ietwat ironische woorden van Hans moest ik gistermiddag terugdenken toen ik me door een woud van bloemen, planten en insecten heen worstelde. Het was even zoeken en vragen ondanks googlemaps tot een gehaaste Belgische dame me ernaartoe wees. Toen ik zag wat zich achter dat uitnodigende hek aan de Kievitslaan verschool, was ik meteen verkocht. Ik stond oog in oog met Rotterdams groenste parel. Met de fiets aan de hand wandelde ik langs het bord ‘honden kort aangelijnd houden’deze oase binnen. Voor loslopende mensen ben ik niet bang, wel voor hun hondse soortgenoten. Alles ademde rust uit, het was een prachtig oerwoud-in-het-klein. Het nadeel was alleen dat ik achter elke boom een hond vermoedde en waarschijnlijk de enige in het hele park was die gestrest rondliep.
Vlak bij de ingang zat een vrouw bij het water, ze begon meteen enthousiast te praten over de schoonheid en rust van Schoonoord, zo heet het parkje officieel, z’n bijnaam is Muizenpolder maar vanaf nu doop ik hem om in Marjelle’s sprookjesbos. Ze verzekerde me dat hier geen enge honden rondliepen, ze was er zelf ook bang voor. Enigszins gerustgesteld wandelde ik verder, keek om me heen, snoof de lucht op en maakte de ene foto na de andere. Op een bepaald moment sloeg ik in een schrikreflex bijna m’n zonnebril van m’n neus omdat een vlinder boven op m’n hoofd landde. Ik zag er de humor wel van in dat uitgerekend ik met een fladderfobie alleen in een bos ging ronddwalen terwijl er van alles om me heen stoof, vloog, stak en zoemde. ‘Ach, je moet er wat voor over hebben’, dacht ik, ‘ik kom zeker terug, misschien wel met iemand die dit net zo mooi vindt als ik, dan kan ik lekker wegdromen terwijl hij de insecten van me afslaat’.
Inmiddels ben ik beland bij Parkzicht, een idyllisch terras midden in Het Park, de grote broer van het parkje van daarnet, zonovergoten lees ik de woorden op de menukaart.
“Al honderd jaar wiegen hier de bomen
Zagen verliefden komen
Lispelden in alle talen zoet
Here’s slow wood and good food”
Het is zomer in Rotterdam en ik heb zin om verliefd te worden, ik zeg het weer, even niet nadenken, gewoon zijn. Het is veel te lang geleden.
Marjelle
Muziek: I’d rather be the devil John Martyn