The morning after werd ik wakker met buikkramp en hoorde ik steeds luider wordend geklos boven m’n hoofd, wat er het eerst was toen ik m’n ogen opendeed weet ik niet. Klaarwakker was ik wel. Gisteren was een leuke dag met te veel zon, wijn, treinen, te weinig slaap en eten en dat in volstrekt willekeurige volgorde. M’n lijf wil rust en regelmaat vandaag en eindelijk voor het eerst in maanden eens goed slapen en uitgerust opstaan.
Den Bosch, mooie oude zonovergoten stad met z’n terrasjes links en rechts en historische panden en grachten. Leuk ook om daar verschillende avatars tot leven te zien komen en later in een fluisterbootje over de Dieze te varen door tunnels van water. We waren niet de enigen op het drukke terras, ook wespen kwamen van alle kanten op de zoete drank en mij af. Ondanks wat om me heen gezwaai ben ik gelukkig al een stuk minder wesppanisch dan vroeger. Lang geleden dat ik hier samen met m’n ouders† over het grote marktplein liep op eenzelfde soort zonnige dag.
Op een gevel van een Bosch’ huis
Vanmiddag dook weer een mailtje van het Hoopoe Yurt Hotel op in m’n mailbox, die prachtige exotische Andalusische oase waar ik al eerder over schreef.
“We have got a few slots still available this August (and beyond). Can we tempt you away from drizzly Holland to the lovely warm sunshine in Andalucia, to stay in one of our beautiful yurts? Look forward to hearing from you.”
Het is op dit soort momenten dat ik m’n fladderfobie echt vervelend vind. Het is ook niet iets dat je even aan de kant schuift met een ‘goh, ze dóen toch helemaal niets!’ zoals mensen vaak zeggen. Een sprookjesachtig mooie plek, precies wat ik nodig heb in deze periode, op één ding na en dat is het gefladder wat daar letterlijk nog grotere vormen aanneemt dan hier. Wie weet in een ander leven.
Marjelle
Muziek: Andalusia Joe Satriani
Impressie vanuit bootje
