In het kleine sprookjesbos verdwaal ik bijna, ondanks het feit dat ik geen hond tegenkom ben ik toch niet echt op m’n gemak tussen het ritselend groen. Iets dat straks ongetwijfeld op sommige van m’n foto’s te zien is als ik ze download in Picasa. Vorige keer dacht ik dat het aan m’n camera lag, maar toen bleek dat ik zelf teveel afgeleid was om haarscherpe opnames te maken. Inmiddels ben ik beland op het terras van midgetgolfbaan Parkhaven met uitzicht op de Euromast, het is warm hier en ik leun loom achterover in m’n stoel, ook het weer viert vandaag vakantie. Van de aanblik van de olijke Ola-afvalemmers en aluminium asbakken word ik alleen niet vrolijk en ik richt m’n blik snel ergens anders op.
Voor me staat in grote letters ‘Zelf meegebrachte consumpties mogen hier niet worden genuttigd!’, er staan zelfs drie driftige strepen onder ‘niet’. Naast me hangt een bordje met ‘Voor de zoetekauw! Luikse wafel met warme kersen en slagroom’. Op een ander bord verderop is die wafel plotsklaps ‘heerlijk’ geworden, dat belooft wat. Ik begin er lol in te krijgen en speur om me heen op zoek naar meer. Naast me zie ik ‘Het is niet toegestaan te roken op de golfbanen. Roken alleen toegestaan op terras’. Half verstopt ontcijfer ik op een container de woorden ‘Alleen toegang voor spelers’, verderop nog eentje met ‘Uitsluitend spelers hebben toegang tot het golf-‘, maar inmiddels ben ik het spelletje beu en concentreer me op m’n thee, op hier en nu zijn.
het is lekker in de zon, af en toe hoor je een enthousiaste kreet van een midgetgolfer, verder is het relatief rustig en heb ik net het goedkoopste stokbroodje gegeten in de elf maanden dat ik hier woon. ‘erg lang geleden dat ik met golfsticks in de weer was’, mijmer ik. dat was vooral tijdens minder geslaagde familievakanties in spanje waar ik niet echt fanatiek tegen het balletje sloeg en meestal blij was als de verhitte midgetgolfsessie er weer op zat en ik een bevrijdende duik in zee kon nemen. we overnachtten toen in fuengirola’s hotel mare nostrum, een zeer toepasselijke naam, ook de heerlijke goudgele frieten van het belgische restaurantje vlakbij vergeet ik nooit meer.
marjelle
jig of life kate bush