Tagarchief: schoonoord

Warme kersen en slagroom

In het kleine sprookjesbos verdwaal ik bijna, ondanks het feit dat ik geen hond tegenkom ben ik toch niet echt op m’n gemak tussen het ritselend groen. Iets dat straks ongetwijfeld op sommige van m’n foto’s te zien is als ik ze download in Picasa. Vorige keer dacht ik dat het aan m’n camera lag, maar toen bleek dat ik zelf teveel afgeleid was om haarscherpe opnames te maken. Inmiddels ben ik beland op het terras van midgetgolfbaan Parkhaven met uitzicht op de Euromast, het is warm hier en ik leun loom achterover in m’n stoel, ook het weer viert vandaag vakantie. Van de aanblik van de olijke Ola-afvalemmers en aluminium asbakken word ik alleen niet vrolijk en ik richt m’n blik snel ergens anders op.

Voor me staat in grote letters ‘Zelf meegebrachte consumpties mogen hier niet worden genuttigd!’, er staan zelfs drie driftige strepen onder ‘niet’. Naast me hangt een bordje met ‘Voor de zoetekauw! Luikse wafel met warme kersen en slagroom’. Op een ander bord verderop is die wafel plotsklaps ‘heerlijk’ geworden, dat belooft wat. Ik begin er lol in te krijgen en speur om me heen op zoek naar meer. Naast me zie ik ‘Het is niet toegestaan te roken op de golfbanen. Roken alleen toegestaan op terras’. Half verstopt ontcijfer ik op een container de woorden ‘Alleen toegang voor spelers’, verderop nog eentje met ‘Uitsluitend spelers hebben toegang tot het golf-‘, maar inmiddels ben ik het spelletje beu en concentreer me op m’n thee, op hier en nu zijn.




het is lekker in de zon, af en toe hoor je een enthousiaste kreet van een midgetgolfer, verder is het relatief rustig en heb ik net het goedkoopste stokbroodje gegeten in de elf maanden dat ik hier woon. ‘erg lang geleden dat ik met golfsticks in de weer was’, mijmer ik. dat was vooral tijdens minder geslaagde familievakanties in spanje waar ik niet echt fanatiek tegen het balletje sloeg en meestal blij was als de verhitte midgetgolfsessie er weer op zat en ik een bevrijdende duik in zee kon nemen. we overnachtten toen in fuengirola’s hotel mare nostrum, een zeer toepasselijke naam, ook de heerlijke goudgele frieten van het belgische restaurantje vlakbij vergeet ik nooit meer.

marjelle


jig of life kate bush






Geen muis te zien!

‘Je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat’, aan die ietwat ironische woorden van Hans moest ik gistermiddag terugdenken toen ik me door een woud van bloemen, planten en insecten heen worstelde. Het was even zoeken en vragen ondanks googlemaps tot een gehaaste Belgische dame me ernaartoe wees. Toen ik zag wat zich achter dat uitnodigende hek aan de Kievitslaan verschool, was ik meteen verkocht. Ik stond oog in oog met Rotterdams groenste parel. Met de fiets aan de hand wandelde ik langs het bord ‘honden kort aangelijnd houden’deze oase binnen. Voor loslopende mensen ben ik niet bang, wel voor hun hondse soortgenoten. Alles ademde rust uit, het was een prachtig oerwoud-in-het-klein. Het nadeel was alleen dat ik achter elke boom een hond vermoedde en waarschijnlijk de enige in het hele park was die gestrest rondliep.

Vlak bij de ingang zat een vrouw bij het water, ze begon meteen enthousiast te praten over de schoonheid en rust van Schoonoord, zo heet het parkje officieel, z’n bijnaam is Muizenpolder maar vanaf nu doop ik hem om in Marjelle’s sprookjesbos. Ze verzekerde me dat hier geen enge honden rondliepen, ze was er zelf ook bang voor. Enigszins gerustgesteld wandelde ik verder, keek om me heen, snoof de lucht op en maakte de ene foto na de andere. Op een bepaald moment sloeg ik in een schrikreflex bijna m’n zonnebril van m’n neus omdat een vlinder boven op m’n hoofd landde. Ik zag er de humor wel van in dat uitgerekend ik met een fladderfobie alleen in een bos ging ronddwalen terwijl er van alles om me heen stoof, vloog, stak en zoemde. ‘Ach, je moet er wat voor over hebben’, dacht ik, ‘ik kom zeker terug, misschien wel met iemand die dit net zo mooi vindt als ik, dan kan ik lekker wegdromen terwijl hij de insecten van me afslaat’.

Inmiddels ben ik beland bij Parkzicht, een idyllisch terras midden in Het Park, de grote broer van het parkje van daarnet, zonovergoten lees ik de woorden op de menukaart. 
“Al honderd jaar wiegen hier de bomen
Zagen verliefden komen
Lispelden in alle talen zoet
Here’s slow wood and good food”
Het is zomer in Rotterdam en ik heb zin om verliefd te worden, ik zeg het weer, even niet nadenken, gewoon zijn. Het is veel te lang geleden.
Marjelle

Muziek: I’d rather be the devil John Martyn