‘Je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat’, aan die ietwat ironische woorden van Hans moest ik gistermiddag terugdenken toen ik me door een woud van bloemen, planten en insecten heen worstelde. Het was even zoeken en vragen ondanks googlemaps tot een gehaaste Belgische dame me ernaartoe wees. Toen ik zag wat zich achter dat uitnodigende hek aan de Kievitslaan verschool, was ik meteen verkocht. Ik stond oog in oog met Rotterdams groenste parel. Met de fiets aan de hand wandelde ik langs het bord ‘honden kort aangelijnd houden’deze oase binnen. Voor loslopende mensen ben ik niet bang, wel voor hun hondse soortgenoten. Alles ademde rust uit, het was een prachtig oerwoud-in-het-klein. Het nadeel was alleen dat ik achter elke boom een hond vermoedde en waarschijnlijk de enige in het hele park was die gestrest rondliep.
Vlak bij de ingang zat een vrouw bij het water, ze begon meteen enthousiast te praten over de schoonheid en rust van Schoonoord, zo heet het parkje officieel, z’n bijnaam is Muizenpolder maar vanaf nu doop ik hem om in Marjelle’s sprookjesbos. Ze verzekerde me dat hier geen enge honden rondliepen, ze was er zelf ook bang voor. Enigszins gerustgesteld wandelde ik verder, keek om me heen, snoof de lucht op en maakte de ene foto na de andere. Op een bepaald moment sloeg ik in een schrikreflex bijna m’n zonnebril van m’n neus omdat een vlinder boven op m’n hoofd landde. Ik zag er de humor wel van in dat uitgerekend ik met een fladderfobie alleen in een bos ging ronddwalen terwijl er van alles om me heen stoof, vloog, stak en zoemde. ‘Ach, je moet er wat voor over hebben’, dacht ik, ‘ik kom zeker terug, misschien wel met iemand die dit net zo mooi vindt als ik, dan kan ik lekker wegdromen terwijl hij de insecten van me afslaat’.
Inmiddels ben ik beland bij Parkzicht, een idyllisch terras midden in Het Park, de grote broer van het parkje van daarnet, zonovergoten lees ik de woorden op de menukaart.
“Al honderd jaar wiegen hier de bomen
Zagen verliefden komen
Lispelden in alle talen zoet
Here’s slow wood and good food”
Het is zomer in Rotterdam en ik heb zin om verliefd te worden, ik zeg het weer, even niet nadenken, gewoon zijn. Het is veel te lang geleden.
Marjelle
Muziek: I’d rather be the devil John Martyn
En het was een mooie middag, en dat was het!
Ik deel je hondenfobie.. Het is allemaal goed gekomen, lees ik.
De rest zal dan ook wel goedkomen 🙂
Over dat parkje vertelde ik je toch? Volgens mi. T.o het grote park met Zochers??
Het is een oud stukje natuur. En, voordat je het zelf schreef, dacht ik aan die fladderfobie.
En er fladdert nogal iets in de natuur, maar jij gaat vlinderen, begrijp ik…
Kijk maar uit.
Lees je mij ook even, nu ik in .fr zit?
Groet, OOOOH!
*Zo is dat, Aad! 🙂 Ik hou van de zon en dan tussen het groen (ondanks een paar nadelen ;)).
Ah, een lotgenoot, nou vandaag ben ik ook nog wel het e.e.a. aan hond tegengekomen wat net geen goede timing was. Mss in m’n blog van morgen meer. 😉
*Dat parkje ben ik ergens anders tegengekomen, Oliphant (lukt het je niet meer om in te loggen vanuit Frankrijk?), maar dat was verder niet relevant voor dit blog. 😉 Het zit idd vlakbij Het Park, waar wij toen doorheen gefietst zijn, z’n grote broer. 😉
Ik heb er zelf geen fladdermoment aan gedacht, was te afgeleid door honden (anders vandaag wel).
Vooruit, omdat je in la douce France zit, zal ik je lezen. Grapje 😉
Zonder die bordjes en die fiets zou het zomaar een stukje Cambodjaans oerwoud kunnen zijn. En dat gewoon in Rotjeknor?
Ceesgegroetjes
En weer die schitterende fotos. Gaaf
Mooi getekende gans, het lijkt me een uitheemse soort, althans, ik ken em niet… 🙂
Even niet denken, maar zijn…..ja het is een hele kunst, ik probéér het zelf de laatste dagen meer dan dat het me eigenlijk lukt. De natuur rustig in je opnemen helpt daarbij wel altijd, is mijn ervaring.
En dat gefladder, ja het is nu de tijd ervoor hè…gelukkig vlinders… 🙂
Groet, Bart – o, ik zie nu dat ik maar eens gauw moet gaan inloggen… 😉
Mar…mooi. Groetjes
Mar… ik kan geen persoonlijk bericht naar je toe zenden. Ik weet niet hoe dat kan. Doe het maar even zo.
Mar… Ik ben benieuwd naar het vorlgende;
Mijn laatste blog ‘4 vrouwen’ reageerde je. Zou je zo vriendelijk willen zijn naar mijn tekst te kijken en de fouten er uit willen halen. Ik ben benieuwd en wil altijd leren.
Dank alvast… en groetjes Robert
*Grappig, Cees, is er toch nog een overeenkomst tussen Cambodja en Knortown, wie had dat ooit gedacht. 🙂 Het groene hart van Rotterdam klopt… ;))
*Dank, Paco, dat stimuleert me (ik schreef het gisteren ook al in een ander blog) om door te gaan. 🙂 Opbouwende kritiek mag natuurlijk altijd, hoor. 😉 M’n camera en ik hebben ons trouwens gistermiddag weer lekker uitgeleefd. 🙂
*Bart, ik liep op een bepaald moment langs een huis en zag aan de waterkant wittezwanenhoofdjes uitsteken, zo onbeweeglijk dat ik dacht ‘dat zijn geen echte maar houten zwanen’. En verdomd het bewoog opeens. ;)) Maar die foto’s zijn mislukt.
Ik weet nu dus ook wat er aan de hand was eergisteren met al die wazige/bewogen foto’s, het lag toch aan mij. :~~ Kennelijk was de stress in de Muizenpolder toch nog groter dan ik dacht, ik heb veel onrustiger en gejaagder foto’s staan maken, and that showed (bij deze excuses aan m’n camera). 😉Als de natuur niet fladdert of gromt, dan wil ik ‘m ook wel rustig in me opnemen. 🙂
*Bedankt, Robert. 🙂 Vreemd idd dat je geen bericht kunt sturen, die optie ontbreekt opeens zie ik net.
Is goed, ik zal dit weekend naar je tekst kijken en dan stuur ik je mijn correcties en bevindingen (waar je verder mee mag doen wat je wilt uiteraard). 🙂
@ Marjelle
Prachtig die natuur. Mooie foto’s Marjelle. Doet me ook denken aan Arboretum Trompenburg. (Kralingen.) Moet ik toch weer een keer naar toe. Zal de zangtekst van ‘I’d Rather be the Devil’ van John Martyn er eens bij zoeken. Goed nummer.
@ Ceesincambodja
Je moet de plekjes weten (of ontdekken) in Rotterdam. Kunst op zich.
Mooi hé, die natuur, John. Goed dat je dat zegt van Trompenburg, dat is iets wat ik mss ook nog eens ga doen, het is vlakbij i.i.g. 😉 Ik kwam John Martyn bij iemand anders tegen en vind ‘m erg goed.
‘Het ontdekken van’ is soms idd al een kunst op zich (met een klein kaatje hoor, maar dat geldt voor mij voor alle kunst ;)) en nog leuk ook in de zomer. 🙂 Ontdekken doet me trouwens aan de Ontdekhoek denken, waar ik lang geleden weleens een dagje gewerkt heb met H.
Gelukkig maar dat er niks met de camera was.
Die bewegingsonscherpte (van jezelf, als je niet oppast, én niet te vergeten van je onderwerpen) gaat soms ook nog eens gepaard met trubbels met de auto-focus, die in héél hard licht (juli) nog wel eens wijfelend optreedt…
En als je, zoals ik vaak doe, toevallig ook nog flink hebt ingezoomd, is het beeld sowieso dus veel gevoeliger voor bewegen…
En verder…doen we het er maar mee, ik schiet nog altijd vooral véél foto’s, en hoop maar dat de goeie er bij zit(ten)… :))
Inderdaad, ik heb dan toch liever dat het aan mezelf ligt, Bart. 😉 Heb ik met mensen soms ook, als het aan mij ligt kan ik het event. nog probéren te veranderen, andersom is heel lastig. 😉
Problemen met autofocus speelt bij mij ook een rol, denk ik, en inzoomen doe ik ook vaak.
Dat is het ook het leuke dat je er zoveel kunt nemen als je wilt, en dan zit er altijd wel wat bij. 🙂
Volgens mij is dat wel het parkje achter die flats t.o het grote park. Het is een wildernisje, ongerept, maar heel boeiend met veel water…
Fijn dat je langskwam. Ik ga nu dutten.
Groet, O.
PS Wat een gedoe hè, dat fotograferen:-)
Uiteraard is dat het parkje, Oliphant, dat schrijf ik ook, het kleine zusje van Het Park aan de Kievitslaan. 😉 Ik kwam er alleen via iets anders op.
Maar het blijft leuk, fotograferen, dat wel. :))