Tagarchief: Raymond van het Groenewoud

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon’

Gisteren ging ik voor het eerst naar een meeschrijfavond van Loesje, maar voor het zover was moest ik op Delft-Zuid m’n weg zien te vinden. Ondanks Google Maps-aantekeningen was het ook voorbijgangers niet duidelijk welke kant ik op moest. Een aardige vrouw gaf me haar 015-nummer voor als ik onderweg verdwaalde en een behulpzame man probeerde de straat te vinden op z’n GPS, maar zonder resultaat. Uiteindelijk koos ik voor rechtsaf en liep vervolgens in het halfduister over een verlaten bospad naar de Provincialeweg. Gelukkig kwam ik geen vervaarlijk uitziende honden tegen – daar ben ik banger voor dan voor loslopende mensen – maar toen ik op het goede adres was aangekomen werd ik wel meteen enthousiast begroet door de hond van Loesje. Eentje van de lieve stempel.
Een aantal mensen zat al aan tafel
, een paar anderen gaf ik nog gauw een hand voordat ze naar elders vertrokken. Theepot, cola en koekjes stonden al uitnodigend klaar en dankzij de felle eetkamerlamp kon je in ieder geval goed zien welke zinnen je zo meteen op nu nog maagdelijk wit papier ging zetten. Al hou ik op zich meer van een zachte kaarslichtsfeer waarbij je niet elk oneffenheidje ziet, maar dat is voor andere gelegenheden. Na een korte kennismaking volgde een opwarmrondje, grappig dat spelen met elkaars woorden en gedachten. Het leukste vond ik om op basis van een aantal actuele onderwerpen zoals ‘Occupy-beweging’, ‘Foute Twitter-berichten’, ‘Gevangenenruil: 1 Israeliër voor 1027 Palestijnen’ eigen teksten te verzinnen, althans een poging te doen tot.
Het was even wennen om op z’n Loesjes te denken, de volgende keer gaat het vast beter. Inmiddels was het laat geworden, ik had nog een hele reis voor de boeg en besloot ditmaal een taxi te nemen. Het vooruitzicht om terug te lopen over een eng paadje en daarna weg te waaien op een verlaten stationnetje sprak me absoluut niet aan. ‘Ik neem wel een taxi’, hoorde ik mezelf dan ook zeggen en besefte op hetzelfde moment dat ik geen cash bij me had. ‘Mag ik een rare vraag stellen’, begon ik, ‘kan iemand me misschien geld lenen? Ik stort het vannacht nog terug.’ De aardige jongen naast me toverde een briefje van twintig tevoorschijn. Even later nam ik afscheid van Loesje en haar medeschrijvers en liep de koude nacht weer in.
Marjelle

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroonLoesje
Uit: Scheurkalender 2012

Meisjes Raymond van het Groenewoud