Klik op de foto voor een groter formaat
Er staat een snijdende wind, uit voorzorg heb ik verschillende laagjes over elkaar aangetrokken, ik lijk wel een Michelinmannetje, maar ik heb het nog steeds koud. 23 maart, de astronomische lente is al begonnen en de weergoden trekken zich daar helemaal niks van aan. Winterweer staat op het menu, ook draadjesvlees en stamppotten kunnen weer tevoorschijn gehaald worden, de tijd van lammetjes in de wei, krokussen en zonnige terrasjes lijkt verder weg dan ooit. Toen ik afgelopen week een tussenstop op Schiphol maakte en al die mensen bepakt en bezakt voorbij zag komen; de een op weg naar het verre Novosibirsk, de ander naar het veel warmere Durban, kreeg ik zin om ook een vlucht te boeken. Lekker weg, zonder burenoverlast en sneeuwbuien, even niet op huizenjacht moeten in Rotterdam, maar wel schrijven en fotograferen in een idyllische omgeving. ’s Ochtends wakker gekust worden door de zon, me laten verrassen door wat de natuur die dag weer te bieden heeft, een hangmat die loom in de verte op me wacht, tinkelende ijsblokjes in een glas wijn… Ja dát, daar ben ik nu wel aan toe.
Marjelle
